សូមថ្លែងលិខិតរបស់គ្រីស្ដទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្ដបរិស័ទក្រុងអេភេសូ អភ ២,១-១០

បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់!
កាលពីមុន បងប្អូនបានស្លាប់ព្រោះតែកំហុស និងអំពើបាបរបស់បងប្អូនទៅហើយ។ ពីដើម បងប្អូនរស់នៅតាមរបៀបលោកកីយ៍នេះ គឺតាមវត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធ​ដែលគ្រប់គ្រងពិភពលោកនេះ ហើយដែលមានឥទ្ធិពលលើអស់អ្នកដែលប្រឆាំនឹងព្រះ​ជាម្ចាស់ នៅបច្ចុប្បន្នកាលនេះ។ រីឯយើងទាំងអស់គ្នាវិញ ពីដើម យើងក៏ដូចពួកគេដែរ​ យើងបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមតណ្ហាលោភលន់នៃលោកីយ៍នេះ យើងប្រព្រឹត្តអំពើផ្សេង‌‍‌ៗ ស្របតាមទំនើងចិត្តលោកីយ៍ និងតាមគំនិតរបស់យើង។ ពីកំណើតមក យើងជាមនុស្ស​ដែលត្រូវតែទទួលទោសពីព្រះជាម្ចាស់ ដូចមនុស្សឯទៀតៗដែរ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់​ដែលតែងតែមានព្រះហបឫទ័យអាណិតមេត្តាដ៏ច្រើនពន់ប្រមាណនោះ ព្រះអង្គមាន​ព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់យើងខ្លាំងបំផុត គឺទោះបីយើងស្លាប់ដោយសារអំពើបាបរបស់​យើងហើយក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គបាន​ប្រោសប្រទានឱ្យយើងមានជីវិតរស់រួមជាមួយ​ព្រះគ្រីស្ដវិញដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានសង្គ្រោះបងប្អូន មកពីព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យ​ប្រណីសន្ដោស។ ព្រះអង្គបាន​ប្រោសយើងឱ្យមានជីវិតដ៏រុងរឿង រួមជាមួយព្រះគ្រីស្ដ​យេស៊ូ និងឱ្យយើងអង្គុយលើបល្ល័ង្កនៅស្ថានបរមសុខរួមជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ព្រះអង្គ​បង្ហាញព្រះហឫទ័យសប្បុរសចំពោះយើងក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ដយេស៊ូដូច្នេះ ដើម្បីបង្ហាញ​ឱ្យមនុស្សគ្រប់ជំនាន់ខាងមុខស្គាល់ព្រះហឫទ័យប្រណីសន្ដោសដ៏ប្រសើរលើសលប់បំផុតរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបងប្អូន មកពីព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យប្រណី​សន្ដោសដោយសារបងប្អូនមានជំនឿ។ ការសង្គ្រោះមិនមែនមកពីបងប្អូនទេ គឺជាព្រះអំណោយទានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏មិនមែនមកពីមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើល្អដែរ ដើម្បីកុំឱ្យនរណាម្នាក់អួតខ្លួនបាន។ យើងជាស្នាព្រះហស្ដដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក ក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ដយេស៊ូ ដើម្បីឱ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ដែលព្រះអង្គបានបម្រុងទុក​ជាមុនបម្រាប់ឱ្យយើងប្រព្រឹត្តតាម។

ទំនុកតម្កើងលេខ ១០០ (៩៩) ,១-៥ បទកាកគតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម មថ ៥,៣

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ១២,១៣-២១

ក្នុងចំណោមបណ្ដាជន មានបុរសម្នាក់ទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ! សូមលោក​មានប្រសាសន៍ប្រាប់បងខ្ញុំឱ្យយកកេរមត៌កមកចែកខ្ញុំផង»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះ​បន្ទូលតបទៅបុរសនោះថា៖ «តើនរណាបានតែងតាំងខ្ញុំឱ្យធ្វើជាចៅក្រមចែកទ្រព្យ​សម្បត្តិរបស់អ្នករាល់គ្នា?»។ រួចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅបណ្ដាជនថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន! កុំលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិឱ្យសោះ។ ទោះបីមនុស្សមានសម្បត្តិបរិបូណ៌យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ជីវិតគេមិនអាស្រ័យនៅលើទ្រព្យសម្បត្តិនោះឡើយ»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាទៅគេថា៖ «មានបុរសម្នាក់ជាសេដ្ឋី ដីធ្លីរបស់គាត់បានផ្ដល់ភោគផលយ៉ាងបរិបូណ៌។ គាត់រិះគិតក្នុងចិត្តថា “ខ្ញុំគ្មានកន្លែងដាក់ភោគផលទាំងអស់​​របស់ខ្ញុំទេ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេច?”។ គាត់គិតទៀតថា៖ «ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើយ៉ាងនេះ​ គឺ​រុះជង្រុកទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំចោល ហើយ​សង់ជង្រុកឱ្យធំៗជាងនេះ រួចខ្ញុំនឹងប្រមូលស្រូវ ​ព្រមទាំងភោគផលទាំងអស់មកដាក់ក្នុងជង្រុកថ្មីនោះ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹងនិយាយប្រាប់​ខ្លួនឯងថា ឱខ្ញុំអើយ! មានសម្បតិ្តយ៉ាងច្រើនបរិបូណ៌បម្រុងទុកចិញ្ចឹមជីវិតសម្រាប់​ច្រើនឆ្នាំ ខ្ញុំត្រូវសម្រាក គិតតែស៊ីផឹកសប្បាយទៅ!»។ ប៉ុន្ដែ ព្រះជាម្ចាស់មាន​ព្រះបន្ទូលមកកាន់សេដ្ឋីនោះថា «នែ៎! មនុស្សឆោតល្ងង់អើយ! យប់នេះ យើងនឹងផ្ដាច់​ជីវិតអ្នកហើយ។ ដូច្នេះ ទ្រព្យសម្បត្តិដែលអ្នកបានប្រមូលទុកសម្រាប់ខ្លួន អ្នកនឹងបាន​ទៅជារបស់នរណាវិញ?។ អ្នកណាប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទុកសម្រាប់តែខ្លួនឯង ហើយ​គ្មានសម្បត្តិសួគ៌នៅក្នុងខ្លួន អ្នកនោះប្រៀបបីដូចជាសេដ្ឋីនោះដែរ»។