ឬសន្តប៉ុងស្យាង ជាសម្តេចប៉ាប
សន្ដហ៊ីប៉ូលីត ជាបូជាចារ្យ និងជាមរណសាក្សី

លោកហ៊ីប៉ូលីត ជាទេវទូតដ៏ល្បីមួយរូបដែលយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងជាងគេបំផុតនឹងសេចក្តីដែលគ្រីស្តបរិស័ទបញ្ជូនតៗទាំងពី​ដើមរៀងមក។ នេះជាមូលហេតុបណ្តាលឱ្យលោកតែងស្តីបន្ទោសគ្រីស្តបរិស័ទដែលលោកមានថា គេឃ្លាតចាកពីជំនឿ។ លោកក៏ស្តីបន្ទោសអភិបាលព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ូមឈ្មោះ សេភីរំាង ដោយគេយល់ថាលោកធូរពេក! ពេលគេជ្រើសរើសលោកកាលីស្តជាស្មៀនលោក​សេភីរំាងឱ្យបំពេញជាមុខងារជាអភិបាលក្រុងរ៉ូម លោកហ៊ីប៉ូលីតតាំងខ្លួនជាអភិបាលក្រុងនេះដែរ។ នៅឆ្នាំ ២៣៥ ព្រះចៅម៉ាស៊ីម៉ាំងបៀតបៀនព្រះសហគមន៍ ហើយនិរទេសទាំងលោកប៉ុងស្យាងជាអភិបាលក្រុងរ៉ូម​តពីលោកកាលីស្ត ទាំងលោកហ៊ីប៉ូលីត ដោយទ្រង់យល់ឃើញថា លោកទាំងពីរជាមេដឹងនាំនៃព្រះសហគមន៍។ ដោយលោកប៉ុងស្យាងសូមលាលែងមុខតំណែងជាអភិបាលក្រុងរ៉ូម លោកហ៊ីប៉ូលីតក៏លែងអះអាងថា ខ្លួនជាអភិបាលដែរ ហើយទូន្មានអស់គ្រីស្តបរិស័ទដែលគាំទ្រគាត់ឱ្យចូលព្រះសហគមន៍វិញ។ លោកប៉ុងស្យាង និងលោកហ៊ីប៉ូលីតទទួលមរណាភាពនៅពេលត្រូវនិរទេសជាមួយគ្នា។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីអេសេគីអែល អគ ២,៨-៣,៤

ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា៖«កូនមនុស្សអើយ! ចូរស្តាប់សេចក្តីដែលយើង​ប្រាប់! កុំមានចិត្តរឹងរូសដូចពូជបះបោរនេះឡើយ! ចូរ​ហាមាត់ ហើយបរិភោគអាហារដែលយើងនឹងឱ្យអ្នកនៅពេលនេះ»។ ពេលនោះ ខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅឃើញដៃមួយកាន់ក្រាំងហុចមកឱ្យខ្ញុំ។ ដៃនោះបើកក្រាំងនៅចំពោះមុខខ្ញុំ ក្រាំងនោះមានសរសេរទាំងខាងក្នុងទាំងខាងក្រៅ ដែលកត់​ត្រាសុទ្ធតែពាក្យសំណោក ពាក្យទំនួញ និងពាក្យត្អូញត្អែរ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា៖«កូនមនុស្សអើយ! ចូរបរិភោគក្រាំងដែលយើងឱ្យនេះ រួចទៅប្រៀន​ប្រដៅ ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលចុះ»។ ខ្ញុំក៏ហាមាត់ ហើយព្រះអង្គឱ្យខ្ញុំទទួលទានក្រាំង​នោះ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា៖«កូនមនុស្សអើយ! ចូរបរិភោគក្រាំងដែលយើងប្រគល់ឱ្យយ៉ាងឆ្អែតចុះ!»។ ខ្ញុំក៏ទទួលទានក្រាំងនោះ ដែលមានរសជាតិផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំនៅក្នុងមាត់ខ្ញុំ។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា៖«កូនមនុស្សអើយ! ចូរទៅរកពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល ហើយថ្លែងពាក្យរបស់យើងប្រាប់គេចុះ!។

ទំនុកតម្កើងលេខ ១១៩ (១១៨),១៤.២៤.៧២.១០៣.១១១.១៣១ បទពាក្យ ៧

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ១៣០,៧

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
ព្រះអម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោស មេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ មថ ១៨,១-៥.១០.១២-១៤

ពេលនោះ សាវ័កនាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូ ហើយទូលសួរថា៖«តើអ្នកណាមានឋានៈធំជាងគេនៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខ?»​។ ព្រះអង្គហៅក្មេងតូចម្នាក់មក​ឱ្យឈរនៅកណ្តាលចំណោមក្រុមសាវ័ក រួចមានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នក​រាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បើអ្នករាល់គ្នាមិនដូរចិត្តគំនិតឱ្យបានដូចក្មេងតូចៗទេ អ្នក​​រា​ល់គ្នាមិនអាចចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខបានឡើយ។ អ្នកណាដាក់ខ្លួនដូចក្មេងតូចនេះ អ្នកនោះមានឋានៈធំជាងគេក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខ។ អ្នកណាទទួលក្មេងតូចណាម្នាក់ ដូចក្មេងនេះក្នុងនាមខ្ញុំ ក៏ដូចជាទទួលខ្ញុំដែរ។ ចូរប្រយ័ត្ន​កុំមាក់ងាយនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកតូចតាចនេះឡើយ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទេវទូតរបស់ពួកគេស្ថិតនៅឯស្ថានបរមសុខ ទាំងឃើញព្រះភក្ត្ររបស់ព្រះបិតាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខគ្រប់ពេលវេលាផង។ តើអ្នករាល់គ្នាយល់យ៉ាងណា? ប្រសិនបើ​បុរសម្នាក់មានចៀមមួយរយក្បាល ហើយចៀមមួយវង្វេងបាត់។ គាត់មុខជាទុក​ចៀមកៅសិបប្រាំបួននៅលើភ្នំ ហើយទៅតាមរកចៀមដែលបាត់នោះពុំខាន។ ខ្ញុំសុំ​​ប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បើគាត់រកចៀមនោះឃើញវិញ គាត់មុខតែត្រេក​អរសប្បាយជាមិនខាន គឺសប្បាយលើសពីឃើញចៀមកៅសិបប្រាំបួនដែលមិនវង្វេង​បាត់ទៅទៀត។ រីឯព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខក៏ដូច្នោះដែរ ទ្រង់មិនសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកតូចតាចទាំងនេះវិនាស​អន្តរាយឡើយ»។