សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរពង្សាវតារក្សត្រទី ២ ២ពង្ស ៥,១-១៥

មានបុរសម្នាក់ ឈ្មោះលោកណាម៉ាន់ ជាមេទ័ពរបស់ស្តេចស្រុកស៊ីរី។ ស្តេចសព្វព្រះហប្ញទ័យនឹងលោកណាស់ ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ប្រទានជ័យជម្នះដល់ស្រុកស៊ីរី ព្រោះតែលោក។ ប៉ុន្តែមេទ័ពដ៏ខ្លាំងពូកែនេះ កើតរោគឃ្លង់។ គ្រានោះ កងទ័ពស៊ីរីបានចេញមកច្បាំងនឹងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយចាប់បានក្មេងស្រីម្នាក់នាំយកទៅជាឈ្លើយ។ ក្មេងស្រីនេះនៅបម្រើភរិយារបស់លោកណាម៉ាន់។ នាងជម្រាបម្ចាស់ស្រីថា៖«ប្រសិនបើលោកម្ចាស់អាចទៅជួបព្យាការីនៅក្រុងសាម៉ារី លោកមុខជាជួយលោកម្ចាស់ឱ្យបានជាសះស្បើយពីរោគឃ្លង់ពុំខាន!»។ លោកណាម៉ាន់នាំយកពាក្យក្មេងស្រីជាតិអ៊ីស្រាអែលនោះ ទៅទូលស្តេចស្រុកស៊ីរី។ ស្តេចមានរាជឱង្ការថា៖«សូមលោកអញ្ជើញទៅក្រុងសាម៉ារីចុះ! យើងនឹងសរសេរសំបុត្រមួយផ្ញើទៅថ្វាយស្តេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល»។ លោកណាម៉ាន់ចេញដំណើរទៅ ដោយនាំយកប្រាក់ដប់ហាប មាសប្រាំមួយពាន់ស្លឹង និងសម្លៀកបំពាក់ដប់បន្លាស់ទៅជាមួយផង។ លោកយកសំបុត្ររបស់ស្តេចស្រុកស៊ីរី ថ្វាយស្តេចអ៊ីស្រាអែល។ សំបុត្រនោះមានសេចក្តីដូចតទៅ៖«សូមព្រះករុណាជ្រាបថា អ្នកដែលនាំសំបុត្រនេះមកថ្វាយ គឺលោកណាម៉ាន់ ជាមន្ត្រីរបស់ទូលបង្គំ សូមព្រះករុណាមេត្តាជួយព្យាបាលលោកឱ្យជាសះស្បើយពីរោគឃ្លង់ផង»។ កាលស្តេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលអានសំបុត្រនេះចប់ ទ្រង់ហែកព្រះភូសា ហើយមានរាជឱង្ការថា៖«តើយើងនេះជាព្រះដែលអាចធ្វើឱ្យមនុស្សស្លាប់ និងរស់កើតឬ បានជាស្តេចបញ្ជូនមនុស្សឃ្លង់មកឱ្យយើងព្យាបាលដូច្នេះ? សូមជួយពិចារណាមើលចុះ! ស្តេចស្រុកស៊ីរីពិតជារកលេសបង្កជម្លោះជាមួយយើងហើយ!»។

កាលព្យាការីអេលីសេ ជាអ្នកជំនិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបថា ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលហែកព្រះភូសា លោកក៏ចាត់ឱ្យទៅទូលសួរស្តេចថា ៖«ហេតុអ្វីបានជាព្រះករុណាហែកព្រះភូសាដូច្នេះ? សូមប្រាប់លោកណាម៉ាន់មកជួបនឹងទូលបង្គំចុះ នោះគាត់នឹងដឹងថា នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលមានព្យាការីម្នាក់មែន!»។ លោកណាម៉ាន់ជិះរទេះសេះមកឈប់នៅមុខផ្ទះលោកអេលីសេ។ ព្យាការីអេលីសេ ចាត់គេឱ្យទៅជម្រាប់លោកថា៖ «សូមអញ្ជើញទៅមុជទឹកទន្លេយ័រដាន់ ឱ្យបានចំនួនប្រាំពីរដងចុះ នោះស្បែករបស់លោកនឹងបានជាសះស្បើយ ហើយលោកនឹងបានបរិសុទ្ធមិនខាន»។ លោកណាម៉ាន់ក៏ខឹង ហើយដើរចេញទៅ ទាំងរអ៊ូថា៖«ខ្ញុំនឹកស្មានថា ព្យាការីមុខជាចេញមកទទួលខ្ញុំ ហើយឈរ​ទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់លោក រួចដាក់ដៃលើដំបៅរបស់ខ្ញុំឱ្យជាសះស្បើយ។ នៅក្រុងដាម៉ាស់ក៏មានទន្លេដែរ គឺទន្លេអាម៉ាណា និងទន្លេប៉ាផារ បើគ្រាន់តែមុជទឹកហើយបានជាសះស្បើយនោះ ខ្ញុំទៅមុជទឹកទន្លេនៅស្រុកខ្ញុំ ប្រសើរជាងមុជទឹកក្នុងទន្លេទាំងប៉ុន្មាននៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលនេះ!»។ លោកណាម៉ាន់ចាកចេញទៅទាំងក្រេវ​ក្រោធ។ ប៉ុន្តែ អ្នកបម្រើរបស់លោកចូលទៅជិតលោក ជម្រាបថា ៖«លោកឪពុក! ប្រសិនបើព្យាការីបង្គាប់ឱ្យធ្វើកិច្ចការអ្វីពិបាក នោះលោកប្រាកដជាធ្វើតាមមិនខាន ពេលនោះ ព្យាការីគ្រាន់តែសុំឱ្យលោកជ្រមុជទឹក ដើម្បីជាស្អាតបរិសុទ្ធ ម្តេចក៏លោកមិនធ្វើតាម?»។ លោកណាម៉ាន់ក៏ចុះទៅក្នុងទន្លេយ័រដាន់ ហើយមុជក្នុងទឹកចំនួនប្រាំពីរដង តាមពាក្យដែលអ្នកជំនិតរបស់ព្រះជាមា្ចស់បានប្រាប់ ស្រាប់តែសាច់របស់លោកឡើងស្អាតដូចសាច់កូនក្មេង លោកក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធ។

លោកត្រលប់មកជួបអ្នកជំនិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាមួយពួកបម្រើរបស់លោក។ ពេលទៅដល់ លោកឈរនៅមុខព្យាការីជម្រាបថា៖«ខ្ញុំប្របាទដឹងច្បាស់ថា នៅលើផែនដីទាំងមូល ក្រៅពីព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល គ្មានព្រះណាផ្សេងទៀតឡើយ!»។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៣១ (៣០),៥-៦.១៤-១៦ បទកាកគតិ

ទំនុកតម្កើងលេខ ៤៣,៣-៤ បទពាក្យ ៧

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ៣០,៥-៧

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ៤,២៤-៣០

នៅក្នុងធម្មសាលាក្រុងណាសារ៉ែត ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា មិនដែលមានព្យាការីណាម្នាក់ត្រូវគេគោរពក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ ខ្លួនឡើយ។ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ថា នៅជំនាន់លោកអេលី មេឃរាំងអស់រយៈពេលបីឆ្នាំកន្លះ បណ្តាលឱ្យមានទុរ្ភិក្សយ៉ាងខ្លាំងពេញទាំងស្រុក។ នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលមានស្ត្រីម៉េម៉ាយជាច្រើន ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានចាត់ព្យាការីអេលីឱ្យទៅជួយស្ត្រីមេម៉ាយណាម្នាក់នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលឡើយ គឺព្រះអង្គបានចាត់លោកឱ្យទៅជួយស្រ្តីមេម៉ាយម្នាក់ ដែលរស់នៅភូមិសារិបតា ក្នុងស្រុកស៊ីដូនវិញ។ នៅជំនាន់ព្យាការីអេលីសេ មានមនុស្សឃ្លង់ជាច្រើនក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាម្នាក់បានជាសះស្បើយ គឺមានតែលោកណាម៉ាន់ ជាជនជាតិស៊ីរីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ»។ កាលបានឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះ អ្នកនៅក្នុងធម្មសាលាទាំងប៉ុន្មាន ក៏ខឹងព្រះយេស៊ូគ្រប់ៗគ្នា។ គេក្រោកឡើង ចាប់ប្រអូសប្រទាញព្រះយេស៊ូចេញពីភូមិដែលសង់ពីកំពូលភ្នំ នាំឆ្ពោះទៅមាត់ជ្រោះ បម្រុងនឹងច្រានព្រះអង្គទម្លាក់ក្រោម។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គយាងចេញពីកណ្តាលចំណោមគេបាត់ទៅ។