គ្រីស្តបរិស័ទមកពីទីជិតឆ្ងាយក្នុងនិងក្រៅប្រទេសកម្ពុជា បានជួបជុំគ្នាប្រមាណជិត១០០០នាក់ ដើម្បីធ្វើពិធីបុណ្យឆ្លងព្រះវិហារសន្តប៉ូល ស្ថិតនៅក្នុងក្រុងបាវិត ខេត្តស្វាយរៀង កាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែមករា ឆ្នាំ២០២០ ក្រោមអធិបតីភាពរបស់លោកអភិបាលប្រ៊ុយណូ កូសម៍ ជាអភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកភូមិភាគកំពង់ចាម ដោយមានការចូលរួមពីលោកបូជាចារ្យនិងអ្នកបួសជាច្រើននាក់។
មុនពេលចាប់ផ្តើមកម្មវិធីថ្វាយអភិបូជា លោកអភិបាល បូជាចារ្យ និងគ្រីស្តបរិស័ទបានដង្ហែបីជុំព្រះវិហារ។ បន្ទាប់មកលោកអភិបាលប្រ៊ុយណូ បានប្រគល់សោរព្រះវិហារជូនលោកបូជាចារ្យឡាយ ប៉ូលដែលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវព្រះសហគមន៍នេះ ហើយលោកបានអញ្ជើញឲ្យគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ចូលក្នុងវិហារថ្មី និងបន្តកម្មវិធីអធិដ្ឋាន។
លោកប្រ៊ុយណូ កូសម៍ជាអភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកភូមិភាគកំពង់ចាមមានប្រសាសន៍ក្នុងធម្មទេសនាក្នុងថ្ងៃបើកព្រះវិហារថ្មីនេះថា កាលពីដើម ព្រះវិហារដែលជនជាតិយូដាបានសាងសង់ ដើម្បីគោរពថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់គឺជាអគារធំ ប៉ុន្តែនៅខាងក្នុងគឺទទេ។ ប៉ុន្តែពេលព្រះយេស៊ូយាងមក ព្រះអង្គបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះវិហារគឺនៅក្នុងខ្លួនយើង ហើយយើងគោរពព្រះជាម្ចាស់នៅទីណាក៏បាន គឺជាទីសក្ការៈ។ យើងជាដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។
លោកអភិបាលបានបញ្ជាក់ទៀតថា យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទក៏មាននូវកន្លែងមួយទៀតដែលយើងអាចជួបព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ខ្លួន គឺព្រះវិហារ។ ជាហេតុព្រះសហគមន៍មានព្រះវិហារជាអគារ «ប៉ុន្តែជាមួយព្រះយេស៊ូ យើងដឹងថា ព្រះវិហាររបស់យើង អគាររបស់យើងមិនមែនសុទ្ធតែជាថ្ម។ ជាថ្មប៉ុន្តែដែលមានជីវិត គឺយើងផ្ទាល់ ដែលកសាងព្រះវិហាររបស់ព្រះជាម្ចាស់»។
លោកអភិបាលប្រ៊ុយណូ បន្ថែមថា តាមរយៈវត្តមានរបស់យើង តុសក្ការៈ លោកបូជាចារ្យ និងអគ្គសញ្ញានីមួយៗព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្នុងកណ្តាលចំណោមយើង។ លោកបន្តថា «ម្យ៉ាងមានចំណុច២ដ៏សំខាន់ យើងគោរពកន្លែងនេះ (ព្រះវិហារថ្មី) និងយើង(ក៏)គោរពកន្លែងរបស់យើង(ដែលជា)ទីសក្ការៈរបស់យើង គឺជីវិតផ្ទាល់របស់យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ ក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ក៏ជាកន្លែងដែលយើងអាចជួបព្រះជាម្ចាស់បានដែរ»។
លោកបូជាចារ្យឡាយ ប៉ូល ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវព្រះវិហារសន្តប៉ូលនៅបាវិតមានប្រសាសន៍ថា អគារព្រះវិហារថ្មីនេះមានទំហំ ទទឹង១២ម៉ែត្រ និងបណ្តោយ៣០ម៉ែត្រ ដែលអាចផ្ទុកមនុស្សបានជាច្រើនរយនាក់ផងដែរ។ លោកបានប្រាប់ឲ្យដឹងថា សព្វថ្ងៃគ្រីស្តបរិស័ទដែលមកចូលរួមថ្វាយអភិបូជារៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យគឺភាគច្រើនជាកម្មករនិងជាងសំណង់ ដែលមានភាគច្រើនជាជនជាតិវៀតណាម និងមានខ្លះជាជនជាតិហ្វីលីពីន។
លោកបូជាចារ្យទទួលខុសត្រូវបានរៀបរាប់អំពីប្រវត្តិនៃព្រះសហគមន៍នេះថា ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៩ លោក អន់តូនីសាមី ស៊ូសៃរាជ្យ អតីតអភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកភូមិភាគកំពង់ចាម និងបងស្រី អាឡាំង បានដើរប្រមូលគ្រីស្តបរិស័ទ មានត្រឹមតែ២-៣គ្រួសារគ្រីស្តបរិស័ទប៉ុណ្ណោះ ហើយពួកគេរស់នៅឆ្ងាយៗពីគ្នាដោយសុំផ្ទះរបស់គេជួបជុំគ្នាអធិដ្ឋាន។ ក្រោយមកក៏សុំធ្វើជាខ្ទមតូចមួយដើម្បីជួបជុំគ្នាលើដីរបស់គេដដែល ហើយចំនួនគ្រីស្តបរិស័ទកាន់តែកើនឡើងបន្តិចម្តងៗ។
ក្នុងឆ្នាំ២០០៩ នៅពេលលោកប៉ូលទទួលខុសត្រូវ ចំនួនគ្រីស្តបរិស័ទក៏ចេះតែកើនឡើងច្រើនជាងមុន។ លោកបូជាចារ្យរូបនេះបន្តថា «បានប្រហែល២-៣ឆ្នាំ យើងក៏ចាប់ផ្តើមរកដី។ សំណាង យើងរកដីនេះបាន យើងក៏កសាងកូនព្រះវិហារប័ង្កសីមួយតូចដែរដើម្បីចាប់ផ្តើម»។
លោកប៉ូលបន្ថែមថា «រាល់អាទិត្យ យើងមានកើនឡើងប្រហែល ជិត៨០ ទៅដល់១០០ជាង ដែលនាំឲ្យយើងរិះគិត អត់កើត។ កូនព្រះវិហារយើងវាក្តៅ ហើយវាចង្អៀតដូច្នេះ យើងក៏សុំច្បាប់ជួសជួល ដោយគ្រីស្តបរិស័ទចូលរួមទាំងជិតឆ្ងាយ។… តាមសទ្ធាតាមសមត្ថភាព ខ្លះ១០០០(ដុល្លារ) ខ្លះ៥០០(ដុល្លារ) ខ្លះ៥០(ដុល្លារ) ខ្លះ២០(ដុល្លារ)»។
ព្រះវិហារសន្តប៉ូលនេះ គ្រីស្តបរិស័ទមានសកម្មភាពដូចជា សកម្មភាពសង្គហៈដោយដើរសួរសុខទុក្ខចាស់ជរានិងអ្នកជំងឺតាមផ្ទះ និងសកម្មភាពឧបត្ថម្ភកុមារឲ្យទៅរៀន។ លោកបូជាចារ្យបានឲ្យដឹងទៀតថា ទោះបីមានចំនួនគ្រីស្តបរិស័ទច្រើនក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែគ្រីស្តបរិស័ទមិនសូវមានពេលវេលាដើម្បីចូលរួមក្នុងសកម្មភាពព្រះសគមន៍នោះទេ ពីព្រោះតែកិច្ចការរកស៊ី និងម្យ៉ាងវិញទៀតពួកគាត់រស់នៅឆ្ងាយៗពីគ្នា។
គម្រោងទៅអនាគតសម្រាប់ទីតាំងថ្មីនេះ ព្រះសហគមន៍ចង់បង្កើតកម្មវិធីអប់រំសម្រាប់កុមារតូចៗដែលឪពុកម្តាយរបស់គេ មិនអាចមើលថែនិងអប់រំកុមារនៅផ្ទះបាន ដោយមានឡានទៅទទួលពួកគេមកសិក្សាទាំងអប់រំទូទៅ និងអប់រំជំនឿ។ លោកបូជាចារ្យប៉ូលឲ្យដឹងថា «ទៅអនាគតយើងគិតអំពីកុមារ អំពីការសិក្សារបស់កុមារ។ យើងមានការលំបាកធំនៅទីនេះ គឺកុមារតូចៗខ្ចាត់ខ្ជាយមែនទែន។ ឪពុកម្តាយទៅធ្វើការអស់ គេទុក(កូន)ដូចពាសពេញស្រុកខ្មែរ។ គេទុក(កូន)ឲ្យយាយនៅផ្ទះ ហើយយាយនៅឆ្ងាយក៏ពិបាកនាំមក»។
នៅលើដីរបស់ព្រះសហគមន៍នេះ ក៏មាននូវអគារសម្រាប់ធ្វើសកម្មភាពនានារបស់ព្រះសហគមន៍ដែលមានទំហំ ទទឹង១០ម៉ែត្រ និងបណ្តោយ២៤ម៉ែត្រ។ លោកបូជាចារ្យឡាយ ប៉ូលបន្តថា អគារនោះសម្រាប់លោកបូជាចារ្យស្នាក់នៅ មានបន្ទប់ប្រជុំធំមួយ ឬអាចធ្វើជាបន្ទប់សាលាមត្តេយ្យ និងមានបន្ទប់អប់រំជំនឿ ឬកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ភ្ញៀវជាដើម៕
ដោយកែវ កញ្ញា
