ជំពូក ៨
រាជក្រឹត្យឲ្យសន្ដោសជនជាតិយូដា
1 នៅថ្ងៃដដែលនោះ ព្រះចៅស៊ែរសេសប្រទានវិមានរបស់លោកហាម៉ាន់ ជាបច្ចាមិត្តរបស់ជនជាតិយូដា ទៅឲ្យព្រះមហាក្សត្រិយានីអេសធែរ។ ព្រះនាងអេសធែរទូលស្តេចឲ្យបានជ្រាបថា លោកម៉ាដេកាយត្រូវជាសាច់ញាតិរបស់ព្រះនាង ដូច្នេះ លោកម៉ាដេកាយក៏ចូលមកគាល់ស្តេច។ 2 ពេលនោះ ព្រះរាជាយកត្រាព្រះទម្រង់ ដែលព្រះអង្គបានដកហូតពីលោកហាម៉ាន់ មកប្រគល់ជូនលោកម៉ាដេកាយ។ ព្រះនាងអេសធែរក៏បានតែងតាំងលោកម៉ាដេកាយ ឲ្យមើលខុសត្រូវលើវិមានរបស់លោកហាម៉ាន់ដែរ។
3 ព្រះនាងអេសធែរពុំបានឈប់ត្រឹមនេះទេ គឺព្រះនាងទូលស្តេចសាជាថ្មី ទាំងយំសោក នៅទៀបព្រះបាទារបស់ស្តេច សូមព្រះអង្គអាណិតមេត្តាលុបបំបាត់ច្បាប់ដ៏អាក្រក់ ដែលលោកហាម៉ាន់ ជាពូជពង្សរបស់ស្តេចអកាក់ បានបង្កើតក្នុងគោលបំណងប្រល័យពូជសាសន៍យូដា។ 4 ព្រះរាជាហុចដំបងមាសទៅឲ្យព្រះនាងអេសធែរ ព្រះនាងអេសធែរក៏ក្រោកឈរឡើងនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រស្តេច។ 5 ព្រះនាងមានរាជសវនីយ៍ថា៖ «ប្រសិនបើព្រះករុណាយល់ឃើញថា ជាការល្អ និងគួរគប្បី ហើយប្រសិនបើព្រះករុណាគាប់ព្រះហឫទ័យ និងរីករាយចំពោះខ្ញុំម្ចាស់មែន សូមបញ្ជាឲ្យគេសរសេរលិខិតមួយ ដើម្បីប្រកាសទុកជាមោឃៈ នូវលិខិតដែលលោកហាម៉ាន់ ជាកូនរបស់លោកហាមេដាតា និងជាពូជពង្សរបស់ស្តេចអកាក់បានចងក្រង ក្នុងគោលបំណងប្រល័យពូជសាសន៍យូដា ឲ្យអស់ពីអាណាខេត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះករុណា។ 6 ខ្ញុំម្ចាស់ពុំអាចនៅស្ងៀម មិនអើពើនឹងទុក្ខវេទនាដែលកើតមានដល់ប្រជាជនរបស់ខ្ញុំម្ចាស់បែបនេះបានទេ។ ពិតមែនហើយ ខ្ញុំម្ចាស់ពុំអាចនៅស្ងៀម មិនអើពើនឹងការវិនាសនៃពូជសាសន៍របស់ខ្ញុំម្ចាស់បានឡើយ!»។
7 ព្រះចៅស៊ែរសេសមានរាជឱង្ការទៅកាន់ព្រះមហាក្សត្រិយានីអេសធែរ និងលោកម៉ាដេកាយ ដែលជាជនជាតិយូដាថា៖ «យើងបានប្រគល់វិមានរបស់លោកហាម៉ាន់ថ្វាយព្រះនាងអេសធែរ ហើយក៏បានឲ្យគេព្យួរ កលោកហាម៉ាន់នៅលើបង្គោល ព្រោះតែគាត់ចង់ធ្វើបាបជនជាតិយូដាដែរ។ 8 ឥឡូវនេះ សូមព្រះមហាក្សត្រិយានី និងលោក រៀបរៀងរាជសារមួយ ក្នុងនាមព្រះមហាក្សត្រ ជារាជសារដែលផ្តល់ការអនុគ្រោះដល់ជនជាតិយូដា រួចត្រូវប្រថាប់ត្រាហ្លួងផង ដ្បិតរាជបញ្ជាដែលយើងបានចេញប្រកាសផុតទៅហើយនោះ ពុំអាចប្រែប្រួលបានទេ»។ 9 នៅថ្ងៃដដែលនោះ គឺថ្ងៃទីម្ភៃបីក្នុងខែជេស្ឋ គេក៏បានកោះហៅពួកស្មៀនហ្លួងមក ហើយប្រាប់ឲ្យសរសេររាជសារ តាមសេចក្ដីដែលម៉ាដេកាយបង្គាប់ ផ្ញើទៅជនជាតិយូដា ពួកមេទ័ព ពួកទេសាភិបាល និងមេដឹកនាំអាណាខេត្តទាំងអស់ ចាប់ពីស្រុកឥណ្ឌារហូតដល់ស្រុកអេត្យូពី គឺមានទាំងអស់មួយរយម្ភៃប្រាំពីរអាណាខេត្ត។ រាជសារទាំងនោះសរសេរតាមអក្សររបស់អាណាខេត្តនីមួយៗ និងតាមភាសារបស់ជាតិសាសន៍នីមួយៗ។ រីឯជនជាតិយូដាក៏បានទទួលរាជសារតាមភាសា និងអក្សររបស់ខ្លួនផ្ទាល់ដែរ។ 10 គេបានសរសេររាជសារក្នុងនាមព្រះចៅស៊ែរសេស ប្រថាប់ត្រាហ្លួង ហើយអ្នកនាំសារត្រូវជិះសេះដែលមានពូជល្អ យកពីក្រោលរបស់ស្តេច នាំរាជសារទៅចែកផ្សាយ។ 11 ក្នុងលិខិតនោះ ព្រះរាជាអនុញ្ញាតឲ្យជនជាតិយូដា នៅក្នុងទីក្រុងទាំងមូលប្រមូលផ្តុំគ្នា ការពារអាយុជីវិតរបស់ខ្លួន។ ជនជាតិយូដាក៏មានសិទ្ធិសម្លាប់រង្គាលអស់អ្នកនៅក្នុងចំណោមជាតិសាសន៍ ឬនៅតាមអាណាខេត្តទាំងឡាយ ដែលបៀតបៀនខ្លួនដែរ។ ពួកគេក៏អាចសម្លាប់ប្រពន្ធកូនរបស់អ្នកទាំងនោះ ហើយរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិទៀតផង។ 12 ពួកគេត្រូវអនុវត្តរាជសារនេះ តាមអាណាខេត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះចៅស៊ែរសេស ក្នុងថ្ងៃតែមួយ គឺនៅថ្ងៃទីដប់បីនៃខែទីដប់ពីរ ដែលជាខែផល្គុន។ 13 អាណាខេត្តនីមួយៗទទួលរាជក្រឹត្យមួយច្បាប់ សម្រាប់ប្រកាសជាសាធារណៈ ក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងអស់ ហើយឲ្យជនជាតិយូដាត្រៀមខ្លួនជាស្រេចនៅថ្ងៃនោះ ដើម្បីសងសឹកខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន។ 14 អ្នកនាំសារក៏ជិះសេះដែលមានពូជល្អ យកពីក្រោលរបស់ស្តេច នាំរាជសារចាកចេញទៅយ៉ាងរូតរះ។ គេក៏បានប្រកាសរាជសារនេះនៅក្រុងស៊ូសា ជារាជធានីដែរ។
15 លោកម៉ាដេកាយចាកចេញពីព្រះរាជា ទាំងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់របស់ស្តេច ដែលមានពណ៌ស្វាយ និងពណ៌ស ហើយលោកពាក់អាវធំពណ៌ក្រហម និងពាក់មកុដមាសយ៉ាងធំផង។ ពេលនោះ មានសម្រែកអរសប្បាយពាសពេញក្រុងស៊ូសាទាំងមូល។ 16 ជនជាតិយូដាពោរពេញដោយអំណរសប្បាយរីករាយឥតឧបមា ហើយនាំគ្នាស្រែកហ៊ោដោយជ័យជម្នះ។ 17 នៅតាមអាណាខេត្ត និងតាមក្រុងនីមួយៗ ដែលរាជបញ្ជា និងរាជក្រឹត្យទៅដល់ ជនជាតិយូដាមានអំណរសប្បាយឥតឧបមា។ ពួកគេនាំគ្នាជប់លៀង ហើយថ្ងៃនោះជាថ្ងៃបុណ្យយ៉ាងធំ។ មានជាតិសាសន៍ជាច្រើនចូលសាសន៍យូដា ព្រោះពួកគេភ័យខ្លាចជនជាតិយូដាជាខ្លាំង។
ង
លិខិតគាំទ្រជនជាតិយូដា
1 រាជសារនេះមានចែងដូចតទៅ៖ «ព្រះចៅអ័រតាស៊ែរសេស ជាព្រះមហាក្សត្រ ផ្ញើរាជសារនេះ ជូនដល់មន្ត្រីរាជការក្នុងអាណាខេត្តទាំងមួយរយម្ភៃប្រាំពីរ តាំងពីស្រុកឥណ្ឌារហូតដល់ស្រុកអេត្យូពី ព្រមទាំងដល់ប្រជាជន ដ៏ស្មោះត្រង់នឹងយើង សូមជ្រាប!
2 មនុស្សជាច្រើន រមែងក្លាយទៅជាមនុស្សមានចិត្តលោភលន់ហួសប្រមាណ ដោយសារតែបានទទួលកិត្តិយសខ្ពង់ខ្ពស់ ពីសំណាក់អ្នកមានគុណលើគេ។ 3 ពួកគេមិនស្កប់ចិត្តនឹងកិត្តិយសដែលគេទទួលនោះទេ គេមិនគ្រាន់តែមានបំណងធ្វើបាបប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ គឺឃុបឃិតប្រឆាំងនឹងព្រះរាជា ដែលមានគុណលើគេថែមទៀតផង។ 4 ពួកគេមិនគ្រាន់តែមិនដឹងគុណចំពោះមនុស្សឯទៀតៗទេ គឺបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមអ្នកបោកប្រាស់ ដែលមិនដឹងល្អអាក្រក់ថែមទៀត។ 5 មនុស្សជាច្រើនដែលកាន់អំណាច តែងតែចាត់តាំងមិត្តភក្តិដែលទុកចិត្ត ឲ្យណែនាំកិច្ចការរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ ក្រោយមកក៏ចាញ់បោកមិត្តភក្តិ ហើយរួមគំនិតជាមួយមិត្តសម្លាញ់របស់គេទាំងនោះ ដើម្បីបង្ហូរឈាមជនស្លូតត្រង់។ គេអាចបង្កបង្កើតនូវមហន្តរាយដែលមិនអាចកែប្រែបានឡើយ។ 6 មិត្តភក្ដិទាំងនោះ បានប្រើល្បិចបញ្ឆោតព្រះហឫទ័យដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះរាជា។ 7 អ្នករាល់គ្នាអាចសង្កេតឃើញដោយផ្ទាល់ ដោយមិនបាច់រំឭកពីរឿងនិទាននៃសម័យបុរាណ ដែលយើងបានរៀបរាប់បញ្ជូលមកនោះទេ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែសង្កេតហេតុការណ៍ទាំងឡាយ ដែលកើតឡើងនៅសម័យឥឡូវនេះ អស់អ្នកដែលកាន់អំណាចបែបមិនត្រឹមត្រូវ តែងតែបង្កើតការអាក្រក់បំផុត។ 8 នៅពេលអនាគត យើងនឹងខិតខំណែនាំរាជាណាចក្រឲ្យបានសន្តិភាព និងសេចក្ដីសុខសាន្ត ដើម្បីជាប្រយោជន៍របស់ប្រជាជនទាំងអស់។ 9 យើងនឹងកែប្រែសេចក្ដីទាំងឡាយដែលត្រូវដូរ ហើយវិនិច្ឆ័យសេចក្ដីទាំងនោះដោយរិះគិតពិចារណា និងដោយយុត្តិធម៌ផង។ 10 លោកហាម៉ាន់ ជាកូនរបស់លោកហាមេដាតា ជាជនជាតិម៉ាសេដូនម្នាក់ មិនមែនជាជនជាតិពែរ្សទេ គាត់គ្មានចិត្តសប្បុរស ដូចយើងឡើយ យើងបានទទួលលោក ឲ្យនៅជាមួយយើង។ 11 យើងស្រឡាញ់រាប់អានលោក ដូចយើងធ្លាប់រាប់អានប្រជាជាតិទាំងឡាយ រហូតដល់ប្រទានឲ្យគាត់មានឋានៈជា “បិតាជាតិ” និងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ជាងគេបន្ទាប់ពីយើងផង! ហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំលោក។ 12 ប៉ុន្តែ លោកមិនបានទប់ចិត្ត លោភលន់របស់ខ្លួនឡើយ ហើយបែរជាខិតខំដកទាំងរាជអំណាច ទាំងជីវិតរបស់យើងទៅវិញ។ 13 លោកប្រើកលល្បិចគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីបញ្ឆោតយើង និងទាមទារ សូមឲ្យយើងប្រហារជីវិតលោក ម៉ាដេកាយ ដែលជាអ្នកសង្គ្រោះយើង និងជាអ្នកមានគុណលើយើងជានិច្ច។ លោកសូមឲ្យប្រហារជីវិតព្រះនាងអេសធែរ ជាស្ត្រីដ៏ពេញលក្ខណៈ ដែលរួមជីវិតជាមួយយើងក្នុងការគ្រងរាជ្យ ព្រមទាំងសូមឲ្យយើងប្រល័យប្រជាជាតិទាំងមូលរបស់គេផង។ 14 ធ្វើដូច្នេះ គាត់ស្មានថា យើងគ្មានអ្វីទីពឹងទៀត ហើយអាចផ្ទេររាជអំណាចពីជនជាតិពែរ្ស ទៅជនជាតិម៉ាសេដូនវិញ។ 15 ប៉ុន្តែ យើងយល់ឃើញថា ជនជាតិយូដា ដែលជនមហាពាលហាម៉ាន់ បម្រុងនឹងប្រល័យឲ្យផុតពូជនោះ ពុំមែនជាមនុស្សអាក្រក់ទេ!។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេប្រតិបត្តិតាមច្បាប់ត្រឹមត្រូវណាស់។ 16 ពួកគេក៏ជាបុត្រធីតារបស់ព្រះ ដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ ជាព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត និងជាព្រះដ៏ឧត្តុង្គឧត្ដម ដែលធ្វើឲ្យរាជាណាចក្ររបស់យើង បានសម្បូរសប្បាយ តាំងពីជំនាន់ព្រះអយ្យកោរបស់យើងរហូតមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ។
17 ដូច្នេះ សូមអស់លោកកុំអនុវត្តតាមលិខិតដែលលោកហាម៉ាន់ ជាកូនលោកហាម៉ាដេតា បានផ្ញើជូនមកនោះឡើយ។ 18 អ្នកដែលសរសេរលិខិតនេះ យើងបានឆ្កាងនៅមាត់ទ្វារក្រុងស៊ូសា រួមជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់គេផង។ ព្រះជាម្ចាស់ដែលគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ បានដាក់ទោសលោក ស្របតាមអំពើដែលគាត់ប្រព្រឹត្តយ៉ាងទាន់ហន់។
19 ចូរយករាជសារនេះ ទៅប្រកាសគ្រប់ទីកន្លែង! ចូរអនុញ្ញាតឲ្យជនជាតិយូដាកាន់តាមប្រពៃណីរបស់គេដោយសេរី! 20 ចូរជួយជ្រោមជ្រែងពួកគេឲ្យតតាំងនឹងអស់អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងពួកគេ នៅថ្ងៃទីដប់បី នៃខែទីដប់ពីរ ដែលត្រូវជាខែផល្គុន គឺជាថ្ងៃកំណត់ ដើម្បីប្រល័យពូជសាសន៍របស់ពួកគេផង។ 21 ព្រះអម្ចាស់ដែលគ្រប់គ្រងលើពិភពលោកទាំងមូល បានធ្វើឲ្យថ្ងៃនោះប្រែទៅជាថ្ងៃអំណរសប្បាយ ហើយមិនមែនជាថ្ងៃប្រល័យពូជសាសន៍ សម្រាប់ប្រជារាស្ត្រ ដែលព្រះអង្គជ្រើសរើសឡើយ។ 22 អ្នករាល់គ្នាក៏ដូច្នេះដែរ ត្រូវលើកថ្ងៃដ៏ប្រសើរនេះ ធ្វើជាថ្ងៃបុណ្យប្រពៃណីជាតិ ដោយរៀបចំពិធីយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ 23 ចាប់ពីថ្ងៃនេះ ក៏ដូចជាទៅថ្ងៃអនាគតដែរ អ្នកស្មោះត្រង់នឹងប្រជាជនពែរ្ស ចាត់ទុកថ្ងៃនេះជាថ្ងៃរួចពីគ្រោះមហន្តរាយដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ រីឯអ្នកដែលឃុបឃិតប្រឆាំងនឹងយើងវិញ គេនឹងនឹកចាំថា គេត្រូវតែវិនាសពុំខាន។ 24 យើងនឹងប្រើកងទ័ពទៅដុតបំផ្លាញចោលក្រុងណា ឬអាណាខេត្តណាដែលមិនអនុវត្តតាមរាជបញ្ជានេះ។ គ្មានមនុស្សណា អាចរស់នៅក្នុងក្រុង ឬអាណាខេត្តនោះទៀតទេ សូម្បីតែបក្សាបក្សី និងសត្វតិរច្ឆាន ក៏រត់ពីក្រុង និងអាណាខេត្តនោះអស់កល្បជានិច្ច។
៨
13 សូមបិទរាជសារនេះ ក្នុងរាជាណាចក្រទាំងមូល ឲ្យប្រជាជនយូដា ឃើញច្បាស់ ហើយត្រៀមប្រយុទ្ធទប់ទល់នឹងអ្នកប្រឆាំងគេនៅថ្ងៃនោះ»។ 14 អ្នកនាំសារ ជិះសេះចាកចេញទៅយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ ដើម្បីធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះរាជា សូម្បីនៅក្រុងស៊ូសា ក៏គេប្រកាសរាជក្រឹត្យនេះដែរ។
15 លោកម៉ាដេកាយចាកចេញពីរាជវាំង ដោយពាក់ភូសារបស់ស្ដេច និងពាក់មកុដមាស ព្រមទាំងឆ្នូតពណ៌ក្រហមផង។ កាលអ្នកក្រុងស៊ូសាឃើញលោកម៉ាដេកាយ គេអរសប្បាយរីករាយយ៉ាងខ្លាំង។ 16 រីឯជនជាតិយូដាវិញ ពួកគេមានអំណររីករាយឥតឧបមា។ 17 នៅតាមទីក្រុង និងតាមអាណាខេត្តនីមួយៗ គឺគ្រប់ទីកន្លែងដែលគេប្រកាសរាជបញ្ជារបស់ស្ដេច ជនជាតិយូដាមានអំណរសប្បាយរកអ្វីប្រៀបផ្ទឹមពុំបាន។ ជាតិសាសន៍ដទៃជាច្រើនទៀត សុខចិត្តទទួលពិធីកាត់ស្បែក ហើយចូលសាសន៍យូដា ព្រោះគេខ្លាចជនជាតិយូដា។
