សូមថ្លែងលិខិតទី១ របស់គ្រីស្ដទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្ដបរិស័ទក្រុងកូរិនថូស ១ករ ១២,៣១-១៣,១៣

បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់!
ចូរប៉ងប្រាថ្នាចង់បានព្រះអំណោយទានណាដែលសំខាន់ៗជាងគេ។ ខ្ញុំចង់បង្ហាញ់ប្រាប់បងប្អូនអំពីមាគ៌ាមួយទៀតដែលប្រសើរលើសលប់​បំផុត។ ទោះបីខ្ញុំចេះនិយាយភាសាចំឡែកអស្ចារ្យរបស់មនុស្សលោក និងរបស់ទេវតាក្ដី បើសិនជាខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ទេ ខ្ញុំប្រៀបបីដូចជាសំឡេងគងដែលលាន់ឮឡើង ឬដូចជាស្គរដែលឮរំពងឡើងតែប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីខ្ញុំទទួលព្រះអំណោយទានខាងថ្លែងព្រះបន្ទូល និងស្គាល់គម្រោងការដ៏លាក់កំបាំងទាំងអស់ ព្រមទាំងមានចំណេះគ្រប់យ៉ាង ហើយទោះបីខ្ញុំមានជំនឿមាំរហូតដល់ធើ្វឱ្យភ្នំរើពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀតបានក៏ដោយ តែបើសិនជាខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ទេនោះ ខ្ញុំជាមនុស្សឥតបានការអ្វីទាំងអស់។ ទោះបីខ្ញុំយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានទៅចែកទានក្ដី ទោះបីខ្ញុំ​សុខចិត្តឱ្យគេយករូបកាយខ្ញុំទៅដុតទាំងរស់ក្ដី តែបើសិនជាខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ទេនោះ ក៏គ្មានប្រយោជន៍អ្វីដល់ខ្ញុំដែរ។ អ្នកមានចិត្តស្រឡាញ់ តែងតែអត់ធ្មត់ជួយធុរៈគេ ហើយមិនចេះឈ្នានីសគេទេ។ អ្នកមានចិត្តស្រឡញ់ មិនវាយប្ញកខ្ពស់ មិនអួតបំប៉ោងឡើយ។ អ្នកមានចិត្តស្រឡាញ់​មិនប្រព្រឹត្តអំពើថោកទាប មិនស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនមួម៉ៅ មិនចងគំនុំ គ្មានអំណរដោយអំពើទុច្ចរិតទេ តែមានអំណរដោយសេចក្ដីពិតវិញ។ អ្នកមានចិត្ត​ស្រឡាញ់ អត់ឧិនក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ ជឿក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ សង្ឃឹមក្នុងគ្រប់កាលៈ​ទេសៈ ហើយទ្រាំទ្រក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនបរាជ័យឡើយ។ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលមុខជាត្រូវអស់ខ្លឹមសារ ការនិយាយភាសាចំឡែកអស្ចារ្យនឹង​ត្រូវចប់ រីឯចំណេះក៏នឹងអស់ខ្លឹមសារទៅដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងចេះដឹងត្រឹមតែ​​​មួយផ្នែកប៉ុណ្ណោះ ហើយយើងក៏ថ្លែងព្រះបន្ទូលបានត្រឹមតែមួយផ្នែកប៉ុណ្ណោះដែរ។ ពេលបានអ្វីៗដ៏ពេញលក្ខណៈ អ្វីៗដែលមានតែមួយផ្នែកត្រូវតែអស់ខ្លឹមសារហើយ។ កាលពីក្មេង ខ្ញុំនិយាយស្ដីដូចកូនក្មេង ខ្ញុំមានគំនិតដូចជាកូនក្មេង ហើយខ្ញុំរិះគិតដូច​កូនក្មេងដែរ។ លុះខ្ញុំពេញវ័យហើយ ខ្ញុំចាត់ទុកអ្វីៗទាំងអស់ដែលជាលក្ខណៈរបស់កូន​ក្មេងថា អស់ខ្លឹមសារហើយ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់មិនច្បាស់ទេ គឺ​ស្គាល់ព្រាលៗ ដូចជាមើលក្នុងកញ្ចក់ នៅពេលខាងមុខ​ ទើបយើងឃើញព្រះអង្គទល់​មុខគ្នា។ សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គបានត្រឹមតែមួយផ្នែកប៉ុណ្ណោះ ពេលខាងមុខ ទើប​ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គច្បាស់ ដូចព្រះអង្គស្គាល់ខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់ដែរ។ ឥឡូវនេះ មានសេចក្ដី​បី​យ៉ាងស្ថិតនៅ គឺជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ប៉ុន្ដែ សេចក្ដីស្រឡាញ់​ប្រសើរជាងគេបំផុត។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៣៣ (៣២) ,២-៥.១២.២២​​ បទព្រហ្មគីតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម យហ ៦,៦៣.៦៨

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ៧,៣១-៣៥

ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បណ្ដាលជនថា៖«តើខ្ញុំត្រូវប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះ​ទៅនឹងមនុស្សប្រភេទណា? តើគេដូចនរណា? គឺគេប្រៀបបីដូចជាកូនក្មេងដែល​អង្គុយលេងនៅផ្សារ ហើយស្រែកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកថា៖«យើងបានផ្លុំខ្លុយ តែ​ពួកឯងមិនព្រមរាំ យើងបានស្មូត្របទទំនួញ តែពួកឯងក៏ពុំព្រមយំដែរ»។ យ៉ាងណាមិញ​លោកយ៉ូហានបាទីស្ដបានមក លោកតមអាហារ លោកតមសុរា តែអ្នករាល់គ្នាពោលថា៖«លោកមានខ្មោចចូល»។ រីឯបុត្រមនុស្សក៏បានមកដែរ លោកបរិភោគអាហារ និង​ពិសាសុរា តែអ្នករាល់គ្នាពោលថា៖« មើលចុះ អ្នកនេះគិតតែពីស៊ីផឹក ហើយសេពគប់​ជាមួយពួកទារពន្ធនិងមនុស្សបាប»។ ប៉ុន្ដែ អស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញាទទួលស្គាល់ថា​ ព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាល្អត្រឹមត្រូវមែន»។