បូពណ៌ក្រហម ដែលមានស្ត្រីពីរនាក់កាន់យ៉ាងស្រស់ស្អាត រង់ចាំប្រធានកិត្តិយសមកកាត់ផ្តាច់ដើម្បីបើកឲ្យមនុស្សដែលរង់ចាំចូលទៅខាងក្នុង អមដោយចម្រៀង ច្រៀងលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងរងំ លាន់ឮចេញពីខាងក្នុង ហាក់ដូចជាអន្ទះសារចង់ចួបជាមួយអ្នកនៅខាងក្រៅ។
លោកអភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកភូមិភាគកំពង់ចាម បានឡើងមកផ្តាច់ខ្សែបូ ហើយលោកបូជាចារ្យ ហ្វ្រង់ស្វ័រ អេមេល្សដាល បានទទួលសោរពីលោក រួចបើកចំហទ្វារព្រះវិហារ ឲ្យមនុស្សជាច្រើនរយនាក់បានចូល។
នេះជាព្រះវិហារថ្មីមួយ សម្រាប់គ្រីស្តបរិស័ទខ្មែរភាគតិចដើមកំណើតពូនង រស់នៅក្នុងឃុំប៊ូស្រា ស្រុកពេជ្រាដា ខេត្តមណ្ឌលគិរី។ ព្រះវិហារនេះមានឈ្មោះថា សន្តយ៉ូហានបាទីស្ត។
ក្នុងធម្មទេសនានាថ្ងៃនោះ លោកអភិបាលព្រះសហគមន៍ភូមិភាកំពង់ចាម មានប្រសាសន៍ថា តាមពិតព្រះយេស៊ូមានគម្រោងការរបស់ព្រះអង្គ ហើយទ្រង់បានរៀបចំរួចហើយសម្រាប់យើង ច្រើនដងយើងអត់យល់ ប៉ុន្តែព្រះអង្គរៀបចំហើយ ដូចអត្ថបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ (យហ២១,១-១៩)។
លោកអភិបាលបានបន្ថែមថា នៅពេលយើងខ្សោយ ទោះបីជាយ៉ាងណា យើងធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព ទោះបីជាយ៉ាងណាព្រះយេស៊ូយល់អំពីសមត្ថភាពរបស់យើង។ នៅថ្ងៃនេះនៅពេលដែលយើងនៅទីនេះ យើងអធិដ្ឋានជាមួយគ្នានៅក្នុងព្រះវិហារថ្មីនេះ អង្វរព្រះជាម្ចាស់ សម្រាប់ព្រះដំណាក់របស់ព្រះអង្គ សម្រាប់កន្លែងថ្មីនេះដ៏ស្អាត និងជាកន្លែងថ្មី ជាកន្លែងដែលនឹងជួយយើងឲ្យយើងយល់កាន់តែច្បាស់ អំពីសមត្ថភាពរបស់យើងដែលធ្វើសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់។
លោកប្រ៊ុយណូ បានលើកទឹកចិត្តដល់គ្រីស្តបរិស័ទទៀតថា «យើងខ្សោយមែនតែយើងអធិដ្ឋាន យើងខ្សោយមែនតែយើងនៅជាមួយគ្នា យើងខ្សោយមែនក៏នៅតែបង្កប់សក្ខីភាពនៃជំនឿរបស់យើង។ សូមព្រះជាម្ចាស់បន្តណែនាំយើង ពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ប្រទានកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្តឲ្យយើងម្នាក់ៗ។»
ក្នុងវ័យជា៧៥ឆ្នាំ ជាជនជាតិដើមភាគតិច ដែលបានចាប់ផ្ដើមព្រះសហគមន៍នៅទីនេះ ជាមួយគ្រួសារចំនួន៩ទៀតបាន លោកព្រី ត្រេ បានឲ្យដឹងថា កាលពីមុនព្រះវិហារនេះតូចចង្អៀតពិបាកថ្វាយបង្គំ បន្ទាប់មកយើងក៏ស្នើសុំទៅលោកបូជាចារ្យ លោកអភិបាល ហើយពួកគាត់បានយល់ព្រមតាំងពីឆ្នាំ២០០០។ «ពេលនេះយើងមានព្រះវិហារហើយ យើងមានចិត្តសប្បាយ ដូចគោលបំណងរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងចិត្តដើម្បីកូនចៅតទៅមុខទៀតឲ្យរីកចម្រើន ដើម្បីអាចថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ហើយបង្ហាញជំនឿដល់បងប្អូនដទៃទៀត អំពីការរស់នៅ ការសាមគ្គីភាព ផ្តល់អាទិភាពឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យយើងអាចទៅមុខ។»
ព្រឹទ្ធាចារ្យរូបនេះ បានឲ្យដឹងទៀតថា «ខ្ញុំសង្ឃឹមថា សង្ឃឹមថាថ្ងៃអនាគតព្រះសហគមន៍នឹងរីកចម្រើន។»
លោកបានឲ្យដឹងថា កាលពីមុនមកព្រះវិហារនេះចាប់ផ្តើមដោយមានគ្រីស្តបរិស័ទ មិនដល់២០នាក់ទេ ដែលបានភៀសខ្លួនទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាមនៅក្នុងពេលកម្ពុជាមានសង្គ្រាម ហើយបានជ្រកក្រោនជាមួយគ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិកនៅប្រទេសវៀតណាម ក៏បានផ្លាស់ប្តូរជំនឿ។ លោកបន្ថែមថា «យើងជាបងប្អូនជនជាតិកាលនោះ យើងអត់មានអ្វីសែនព្រេន ហើយឃើញការរស់នៅរបស់បងប្អូនគ្រីស្តបរិស័ទល្អ មានការរាប់អាន ហើយ(ជំនឿនេះ)យើងអាចតាមគេបាន។»
ព្រះសហគមន៍តំបន់មណ្ឌលគិរី ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្រោយបញ្ចប់សង្គ្រាមស៊ីវិលក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលមានគ្រីស្តបរិស័ទប្រមាណ១៥គ្រួសារដែលបានទទួលជឿក្នុងពេលភៀសខ្លួនទៅប្រទេសវៀតណាម ហើយបានធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍មកកម្ពុជាវិញក្នុងថ្ងៃទី១៥ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៨៦ មកតាំងទីលំនៅដាក់ដាំចំនួន៥គ្រួសារ និង១០គ្រួសារនៅប៊ូស្រា។ ហើយរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ ពួកគាត់តែងជួបជុំគ្នាក្រោមដើមឈើ ដើម្បីលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ និងចាប់ផ្តើមកសាងផ្ទះដើម្បីជួបជុំអធិដ្ឋាន។ ក្នុងអំឡុងពេល៩ឆ្នាំ ព្រះសហគមន៍នេះ រស់នៅដោយគ្មានបូជាចារ្យទទួលខុសត្រូវ។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៦ ទើបមានសាសនទូត មកជាបន្តបន្ទាប់ រហូតដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
លោកប្រប ព្យុច ប្រធានគណៈកម្មការនៃព្រះសហគមន៍ប៊ូស្រាបានឲ្យដឹងថា នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះមានគ្រីស្តបរិស័ទចំនួនជាង២០០នាក់ ដែលមាន១២៤គ្រួសារ។
លោកបានឲ្យដឹងថា «សម្រាប់ខ្ញុំនិងបងប្អូននៅប៊ូស្រានេះដែលបានទទួលវិហារថ្មី គឺមានអំណរសប្បាយ ដោយសារពីមុនយើងអត់មានព្រះវិហារ យើងមានតែព្រះវិហារតូច ហើយគ្រីស្តបរិស័ទក៏កាន់តែកើនឡើងៗ ដោយគ្មានកន្លែងអង្គុយ កន្លែងចង្អៀត ប៉ុន្តែពេលនេះយើងមានព្រះវិហារធំ ដូច្នេះយើងអរគុណព្រះជាម្ចាស់ ដែលប្រទានឲ្យមានអ្នកជួយដើម្បីធ្វើព្រះវិហារថ្មី។»
លោកបានបន្ថែមទៀតថា «ខ្ញុំសង្ឃឹមថាព្រះវិហារថ្មីនេះ ឲ្យយើងមានជំនឿកាន់តែមាំឡើង ដើម្បីឲ្យយើងងាយស្រួលអប់រំជំនឿ បង្រៀនកូនក្មេង និងបន្តជំនឿពីម្នាក់ទៅម្នាក់ទៅដល់ម្នាក់ដែលមិនទាន់ស្គាល់ព្រះយេស៊ូ។»
យុវតី ភារី បានឲ្យដឹងថា «សម្រាប់ខ្ញុំផ្ទាល់ នៅពេលដែលមានព្រះវិហារធំហើយថ្មីបែបនេះ គឺជាកន្លែងដែលឲ្យយើងអាចចូលរួមនិងរួមគ្នាចំពោះយុវជននិងគ្រិស្តបរិស័ទ ចូលរួមគ្នាបានយ៉ាងច្រើន លោកក៏នឹងមានកន្លែង និងមានកន្លែងសម្រាប់រៀនអប់រំជំនឿ សម្រាប់កុមារនិង ចាស់ៗ និងជាកន្លែងដែលយើងអាចជួបគ្នានៅក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត។ »
លោកបូជាចារ្យ ហ្វ្រង់ស្វ័រ អេមេល្សដាល ជាបូជាចារ្យទទួលខុសត្រូវព្រះវិហារនេះ បានមានប្រសាសន៍ថា «ខ្ញុំធ្លាប់ប្រៀនប្រដៅគ្រីស្តបរិស័ទថា អ្វីដែលសំខាន់គឺការសាងសង់ព្រះសហគមន៍ គឺគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ៗគឺជាថ្មដា ជាអគារផ្ទាល់ខ្លួន ព្រះវិហារខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់ថាមិនសូវសំខាន់ ប៉ុន្តែតាមពិត ថ្ងៃនេះបង្ហាញថា ព្រះវិហារសំខាន់ណាស់គឺជាទីសម្គាល់សម្រាប់អ្នកភូមិអ្នកដទៃ ថាមានអ្នកជឿពិតប្រាកដមែន។»
លោកបូជាចារ្យបន្តថា ជាពិសេសនៅប៊ូស្រានៅទីនេះ យើងមានព្រះវិហារធំ បង្ហាញអំពីជំនឿដែលបានរីកចម្រើនលូតលាស់របស់គ្រីស្តបរិស័ទតាំងតែពីយូរឆ្នាំមកហើយ។ ក្នុងព្រះវិហារមានព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត ព្រះពន្លា អាសនៈ ជាទីសម្គាល់នៃវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលស្រឡាញ់មនុស្សទាំងអស់។
លោកហ្វ្រងស្វ័រឲ្យដឹងថា នៅទីនេះ មានមនុស្សជាច្រើនផ្លាស់ប្តូរជំនឿចូលក្នុងគ្រីស្តសាសនា ងាយស្រួលជាងបងប្អូនខ្មែរ ដោយសារបងប្អូនខ្មែរជាពុទ្ធបរិស័ទមិនសូវជំរុញឲ្យចូលទៅក្នុងគ្រីស្តសាសនា។ នៅទីនេះស្រួលម្យ៉ាងក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថា ជនជាតិដើមភាគតិចពូនង ត្រូវការការរីកចម្រើននៅក្នុងជំនឿបន្ថែមទៀត ត្រូវឈ្វេងយល់អំពីជំនឿបន្ថែមទៀត ស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ ស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។
លោកបន្តថា «ខ្ញុំគិតថាអគារនេះ នឹងជួយបងប្អូនជនជាតិពូនង យល់ដឹងខ្លួនអំពីតម្លៃនៃជំនឿ និងតម្លៃនៃការស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើនទៅៗ។»
លោកបានបញ្ជាក់ថា ព្រះវិហារនេះ សម្រាប់បងប្អូនជនជាតិពូនងទាំងអស់នៅឯមណ្ឌលគិរី ដូចជា ដាក់ដាំ កែវសីមា ដែលមានគ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិក ហើយនិងសម្រាប់ភូមិភាគកំពង់ចាមទាំងមូល ពីព្រោះកំពង់ចាម មិនសូវមានព្រះវិហារធំប៉ុន្មានទេ «ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអនាគតទៅព្រះវិហារនេះ អាចធ្វើសន្និបាតប្រជុំ សម្រាប់បងប្អូនទាំងអស់គ្នានៅក្នុងភូមិភាគ ហើយព្រះវិហារក៏មិនមែនជាកន្លែងដើម្បីគ្រាន់តែថ្វាយបង្គំ ដើម្បីធ្វើតែពិធីបុណ្យនិងពិធីជ្រមុជទឹក ឬអគ្គសញ្ញានានាទេ គឺជាកន្លែងដើម្បីប្រជុំកសាងក្រុមគ្រួសារ តែមួយគឺព្រះសហគមន៍។»
ព្រះវិហារសន្តយ៉ូហានបាទីស្ត(ប៊ូស្រា) ត្រូវបានកសាងឡើងក្នុងឆ្នាំ២០២១ ដោយមានជំនួយឧបត្ថម្ភពីព្រះសហគមន៍ក្នុងស្រុកនិងក្រៅស្រុក។ ព្រះសហគមន៍នេះ មានយុវនារីមួយរូបថ្វាយខ្លួនជាអ្នកបួស និងកំពុងមានលោកបូជាចារ្យរូបទៀតដែលនឹងត្រូវតែងតាំងក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ៕
ដោយកែវ កញ្ញា
