អាគារពណ៌លឿងខ្ចីនៅកណ្តាលក្រុងពោធិ៍សាត់ដែលមានដំបូលប្រក់ក្បឿង និងមានប៉មស្រួចកម្ពស់ជិត៥០ម៉ែត្រ មានរូបសំណាកបុរសម្នាក់ពណ៌ទឹកមាសពាក់មួកសំបុក ដៃកាន់ឈើច្រត់យ៉ាងស្រស់ស្អាត ហើយនៅខាងចុងកំពូលមានរូបឈើឆ្កាងឆ្លាក់ក្បាច់យ៉ាងប្រណិតផង បើក្រលេកទៅមើលខាងក្រោមរូបសំណាកនោះមានសរសេរអក្សរថា ព្រះវិហារកាតូលិកសន្តយ៉ាកុប ខេត្តពោធិ៍សាត់។
ព្រះវិហារដ៏ស្រស់ស្អាតនេះត្រូវបានធ្វើពិធីឆ្លងកាលពីថ្ងៃទី២៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣ ក្រោមអធិបតីភាពរបស់លោកអេនរីគេ ហ្វីការេដូ ជាអភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកភូមិភាគបាត់ដំបង រួមនិងលោកបូជាចារ្យជាច្រើនអង្គ ដោយមានវត្តមានរបស់អាជ្ញាធរភូមិឃុំនិងមន្ទីរធម្មការនិងសាសនាចូលរួមផងដែរ រួមនិងគ្រីស្តបរិស័ទជិតឆ្ងាយយ៉ាងច្រើនកុះករ។
«ព្រះសហគមន៍នៅពោធិ៍សាត់ មានដំណាក់កាលជាយូរមកហើយ បើយើងនិយាយអំពីប្រវត្តិសាស្ត្រ អំពីព្រះសហគមន៍យើងមានដូចនៅបាត់ដំបងពីសតវត្សរ៍ទី១៨»។ នេះបើតាមប្រសាសន៍របស់លោកអភិបាលអេនរីគេ។
ព្រះសហគមន៍កាតូលិកក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់ បានចាប់ផ្តើមឡើងវិញក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៩២ ក្រោយសង្គ្រាមនៃរបបខ្មែរក្រហមដែលបានបំផ្លិចបំផ្លាញហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធនិងសម្លាប់មនុស្សជិត២លាននាក់ ដោយមានគ្រីស្តបរិស័ទមួយគ្រួសារបានធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ពីជំរំខ្មែរ-ថៃ។
តាមប្រសាសន៍របស់លោកសិលា ឱ វិសិដ្ឋ អាយុ៧២ឆ្នាំ ជាទីប្រឹក្សាព្រះសហគមន៍និងជាគ្រីស្តបរិស័ទដើមដំបូងមានប្រសាសន៍ថា គាត់មិនបានដឹងច្បាស់អំពីប្រវត្តិនៃព្រះសហគមន៍នេះមុនសង្គ្រាមនោះទេ ដោយសារគាត់ទើបនឹងក្លាយជាគ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិកនៅពេលភៀសខ្លួនទៅជំរំ។
លោកព្រឹទ្ធាចារ្យរូបនេះ បន្ថែមថា ក្រោយសង្គ្រាមស៊ីវិលបញ្ចប់ មានសំណល់អគារព្រះវិហារចាស់ៗមួយចំនួនក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់នេះ ហើយមួយទៀតត្រូវបានក្លាយជាទីតាំងបុស្តិ៍ប៉ូលីសសព្វថ្ងៃនេះ។
បច្ចុប្បន្ននេះ ក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់ មានព្រះសហគមន៍កាតូលិកតែមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលស្ថិតនៅក្នុងភូមិមាន់ចែ សង្កាត់ព្រៃញី ក្រុងពោធិ៍សាត់ ខេត្តពោធិ៍សាត់ ដែលមានសកម្មភាពភាគច្រើនលើផ្នែកអប់រំកុមារតូចនិងយុវជន។
លោកអភិបាលអេនរីគេបន្តថា ពេលណាយើងមានព្រះវិហារនៅទីនេះ ជាសញ្ញាសម្គាល់ពិសេសដែលព្រះសហគមន៍មានវត្តមាននៅក្នុងសង្គមក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់ មានដំណើរការ មានសកម្មភាពនិងមានជីវិត និងឲ្យបងប្អូនឃើញអំពីកិច្ចការប្រកាសដំណឹងល្អរបស់ព្រះសហគមន៍តាមរយៈសេវាកម្មល្អនៅក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់។
លោកគង្វាលរូបនេះបន្ថែមថា ព្រះវិហារសន្តយ៉ាកុបនេះ ណែនាំឲ្យយើងត្រូវធ្វើដំណើរឥតឈប់ឈរតាមមាគ៌ារបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបម្រើអ្នកក្រីក្រ និងប្រកាសដំណឹងល្អ ដែលនាំឲ្យយើងមានការរីកចម្រើនរហូត។
ក្នុងរយៈពេលជាង១០ឆ្នាំមកនេះ ព្រះវិហារសន្តយ៉ាកុប មានក្រុមដូនជីប្រៀនប្រដៅដោយព្រះយេស៊ូ បានខិតខំប្រកាសដំណឹងល្អតាមរយៈការបង្កើតជាសាលាមត្តេយ្យសិក្សា និងមណ្ឌលសិក្សាសម្រាប់យុវជន ហើយដំណឹងល្អបានរីកចម្រើនឡើងក្នុងស្រទាប់នៃវិស័យអប់រំនេះ។
«សាលាមត្តេយ្យម៉ារីមេត្តាករុណា ចាប់ផ្តើម២០១៤ ឥឡូវ២០២២ជិត៨-៩ឆ្នាំ។ តាំងពីចាប់ផ្តើមសាលាមត្តេយ្យនៅព្រះវិហារពោធិ៍សាត់ យើងខ្ចីបន្ទប់មួយ(មាន)កូនសិស្ស២០-៣០នាក់ (ដោយបង្រៀន)ពេលព្រឹកប៉ុណ្ណោះ ហើយហ្នឹង២-៣ឆ្នាំក្រោយ កូនសិស្សមកច្រើន» នេះជាសម្តីរបស់ដូនជីម៉ារីយ៉ា ដូមីនីកា គីម ជាសមាជិកនៃក្រុមបងស្រីប្រៀនប្រដៅដោយព្រះយេស៊ូ។
ដូនជីដែលជាប្រធានសាលាមត្តេយ្យខាងលើបន្តថា នៅខេត្តពោធិ៍សាត់មានអ្នកក្រីក្រច្រើន ហើយកុមារអត់បានទៅសាលារៀនក៏ច្រើនដែរ ប៉ុន្តែការប្រកាសដំណឹងល្អនៅតំបន់នេះក៏មិនងាយស្រួលដែរកាលពីដំបូង។ ដូនជីម៉ារីយ៉ា «ព្រោះមនុស្សចាស់ៗយល់ថា យើងកាន់សាសនាបរទេសមិនមែនសាសនាកម្ពុជាទេ តែក្រោយមកពួកគាត់បានផ្លាស់ប្តូរគំនិត «ពីមុនកូនសិស្ស ៤០នាក់ ពេលនេះ៩០ជាងដល់១០០នាក់។»
បេសកកម្មនេះ បានជំរុញឲ្យកុមារមួយចំនួនដែលបញ្ចប់ការសិក្សាពីព្រះវិហារ វិលមកវិញដោយចូលរួមរៀនអប់រំជំនឿដើម្បីក្លាយជាគ្រីស្តបរិស័ទ។
ដូនជីម៉ារីយ៉ា «ឥឡូវគេឡើងខ្ពស់ថ្នាក់ទី៦-៧ គេមកព្រះវិហារ ហើយនឹងចូលអប់រំជំនឿដែរ។ ខ្ញុំគិតថា(មត្តេយ្យ)សំខាន់» ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ។
ក្រៅពីសកម្មភាពខាងអប់រំចំណេះដឹងទូទៅនិងអប់រំជំនឿ ព្រះសហគមន៍ដែលមានដូនជី៣រូបនិងបូជាចារ្យម្នាក់ ជាជនជាតិកូរ៉េ បានចំណាយពេលវេលារស់នៅជាមួយប្រជាជននិងចុះសួរសុខទុក្ខពួកគាត់តាមផ្ទះផងដែរ ដើម្បីបង្ហាញពីវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះវិហារសន្តយ៉ាកុប បច្ចុប្បន្នមានគ្រីស្តបរិស័ទ៤០នាក់ ដែលភាគច្រើនជាមនុស្សចាស់ និងយុវជន។ ការកសាងព្រះវិហារនេះបានចំណាយប្រាក់អស់៣៧ម៉ឺនដុល្លារ ដែលបានមកពីការរៃអង្គាសថវិកាពីសប្បុរសជនក្រៅប្រទេសនិងក្នុងប្រទេស។
ក្នុងថ្ងៃដដែលនោះក៏មានសម្ពោធអគារសាលាមត្តេយ្យសិក្សាចំនួនមួយខ្នងឈ្មោះថាម៉ារីមេត្តាករុណា ដែលស្ថិតនៅក្នុងបរិវេណព្រះវិហារសន្តយ៉ាកុប ដោយក្នុងនោះមានបន្ទប់រៀនចំនួន៤បន្ទប់ ផ្ទះបាយ១ កន្លែងលែងរបស់កុមារ១ កន្លែងញ៉ាំបាយ និងការិយាល័យចំនួន១បន្ទប់ ដែលអគារសិក្សានេះចំណាយថវិកាអស់ប្រមាណជា ១៥ម៉ឺនដុល្លារអាមេរិក៕
ដោយកែវ កញ្ញា
