អារម្ភកថា
គ្រីស្តបរិស័ទទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកភូមិណាសារ៉ត ដែលរស់នៅខាងដើមគ្រីស្តសករាជ ទុកជា «ព្រះគ្រីស្ត» គឺទុកជាស្តេចដែលយាងមកសង្គ្រោះពួកគេ តាមសេចក្ដីដែលព្យាការីទាំងឡាយបានថ្លែងទុកក្នុងនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាលពីដើមរៀងមក។ ហេតុនេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទដើមដំបូង ទទួលស្គាល់គម្ពីររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល គឺ «ព្រះគម្ពីរសម្ពន្តមេត្រីចាស់» ទុកជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់។
នៅសតវត្សទី ១ គ្រីស្តបរិស័ទដើមដំបូងតែងសៀវភៅខ្លះ រៀបរាប់អំពីកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ និង សេចក្តីដែលព្រះអង្គប្រៀនប្រដៅ។ ពួកគេជឿថា ព្រះយេស៊ូបានចង«សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី»ជាមួយមនុស្សលោក ដូចព្យាការីបានថ្លែងទុកមកជាស្រេច ( ២ករ. ៣.៦; ហប. ៩,១៥; យរ ៣១. ៣១)។ ក្រោយមក គេប្រើពាក្យ «សម្ពនមេត្រីថ្មី» នេះ សំដៅទៅលើគម្ពីរ ដែលផ្សំឡើងដោយសៀវភៅទាំងអស់ រៀបរាប់ អំពីព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត។ គ្រីស្តបរិស័ទចាត់ទុកគម្ពីររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជា «សម្ពន្ធមេត្រីចាស់»។ គម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ និង គម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ផ្សំគ្នាបានជា «ព្រះគម្ពីរប៊ីប្ល»។ «ប៊ីប្ល» ជាពាក្យក្រិក ដែលមានន័យថា «សៀវភៅទាំងឡាយ» គឺគម្ពីរប៊ីប្លប្រៀបបាននឹងបណ្ណាល័យមួយដ៏ធំ។ គ្រីស្តបរិស័ទ ខាងគណៈ កាតូលិក ទទួលស្គាល់សៀវភៅមួយចំនួនទៀត ហៅថា «ទុតិយក័ណ្ឌ» ឬ «បញ្ជីទីពីរ ដែលមានរៀបរាប់អំពីប្រវត្តិរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល និង សំណេរផ្សេងៗ នៅចន្លោះសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ និង សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី។ តាមធម្មតា គ្រីស្តបរិស័ទខាងគណៈ ប្រូតេស្តង់មិនឱ្យតម្លៃ «ទុតិយក័ណ្ឌ» ស្មើនឹង «សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ » និង «សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី»ទេ គឺគ្រាន់តែចាត់ទុកថាជាសៀវភៅ សំរាប់ជួយបណ្តុះបណ្ដាលចំណេះទូទៅប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ព្រះគម្ពីរដែលប្រើប្រាស់ក្នុងគណៈប្រូតេស្តង់ មានក័ណ្ឌគម្ពីរទាំងអស់ ៦៦ (សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ៣៩ និង សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ២៧) រីឯព្រះគម្ពីរ ដែលប្រើប្រាស់ក្នុងគណៈកាតូលិក មានទាំងអស់ ៧៣ ក័ណ្ឌ (សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ៣៩ ទុតិយក័ណ្ឌ ១០ និង សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ២៧)។
បងប្អូនមិត្តអ្នកអានមុខជាសង្កេតឃើញថា ចាប់តាំងពីទំព័រដើមដំបូងនៃព្រះគម្ពីរប៊ីប្លនេះ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល គឺព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល ដើម្បីបង្កើតពិភពលោក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលហៅលោកអប្រាហាំ លោកម៉ូសេ វិរបុរស អស់លោកព្យាការី។ ល។ ព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលហៅជនជាតិដទៃ ឱ្យបំពេញគំរោងការរបស់ព្រះអង្គដែរ គឺមានព្រះចៅស៊ីរូសជាដើម (អស. ៤៥.១)។ ព្រះអង្គមាន ព្រះបន្ទូលតាមរយៈ មនុស្សដែលប្រើពាក្យធម្មតា តាមភាសារបស់ពួកគេ។
ក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី «ព្រះបន្ទូល» គឺព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកភូមិណាសារ៉ត (យហ ១. ១-១៨; ហប ១.១-២) ដ្បិតព្រះអង្គសំដែងសេចក្តីទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យបង្ហាញឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់។ អ្នកនិពន្ធក័ណ្ឌគម្ពីរទាំងឡាយ ពិតជាសាក្សីនៃព្រះបន្ទូលមែន។ ដោយសារលោកទាំងនោះ យើងអាចស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលត្រាស់ហៅយើងនាបច្ចុប្បន្នកាល។
សូមព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើងទាំងអស់គ្នា នៅពេលអានព្រះគម្ពីរនេះ៕
