អត្ថបទទី១៖ សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរវីរបុរស វរ ៩,៦-១៥

អ្នកដែលមានមុខមានមាត់នៅស៊ីគែម ជួបជុំគ្នាត្រង់ដើមជ្រៃនៅស៊ីគែម ជិតស្តូបថ្ម ហើយតែងតាំងលោកអប៊ីមេឡេក ជាកូនលោក​កេដូនធ្វើជាស្តេច។ ពេលលោកយ៉ូថាម​ទទួលដំណឹងនេះ គាត់ឡើងទៅលើកំពូលភ្នំការីស៊ីម ទាំងស្រែកយ៉ាងអស់ទំហឹងថា៖ «អ្នកមានមុខមានមាត់នៅក្រុងស៊ីគែមអើយ! សូមស្តាប់ខ្ញុំ! សូមព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ព្រះសណ្តាប់អ្នករាល់គ្នាដែរ!។ ថ្ងៃមួយ ដើមឈើទាំងឡាយដើរផ្សងរកស្តេចឱ្យគ្រងរាជ្យលើគេ។ ពួកគេពោលទៅកាន់ដើមអូលីវថា “សូមគ្រងរាជ្យលើយើងខ្ញុំ!”។ ប៉ុន្តែ ដើមអូលីវឆ្លើយ​ថា “ព្រះ និងមនុស្សលោកពេញចិត្តនឹងប្រេងរបស់ខ្ញុំគ្រប់ៗគ្នា តើឱ្យខ្ញុំលះបង់ប្រេងរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីទៅយោលខ្លួនលើដើមឈើឯទៀតៗដូចម្តេចកើត?”។ ពេលនោះ ដើមឈើទាំងឡាយពោលទៅកាន់ដើមមៀនថា “សូមអញ្ជើញមកគ្រងរាជ្យលើយើងខ្ញុំ!”។ ប៉ុន្តែ​ ដើមមៀនឆ្លើយថា “តើឱ្យខ្ញុំលះបង់ផ្លែដ៏ផ្អែម និងឆ្ងាញ់ពិសា ដើម្បីទៅយោលខ្លួនលើដើមឈើឯទៀតៗដូចម្តេចកើត?”។ ពេលនោះ ដើមឈើទាំងឡាយពោលទៅ​កាន់ដើមទំពាំងបាយជូរថា “សូមអញ្ជើញមកគ្រងរាជ្យលើយើងខ្ញុំ!”។ ប៉ុន្តែ ដើមទំពាំង​បាយជូរឆ្លើយថា “ស្រារបស់ខ្ញុំ ធើ្វឱ្យទាំងព្រះ ទាំងមនុស្សលោកសប្បាយចិត្តគ្រប់ៗគ្នា តើឱ្យខ្ញុំលះបង់ស្រារបស់ខ្ញុំ ដើម្បីទៅយោលខ្លួនលើដើមឈើឯទៀតៗដូចម្តេចកើត?”។ នៅទីបំផុត ដើមឈើទាំងឡាយពោលទៅកាន់គុម្ពបន្លាថា “សូមអញ្ជើញមកគ្រងរាជ្យលើយើងខ្ញុំ!”។ គុម្ពបន្លាក៏ឆ្លើយទៅដើមឈើឯទៀតៗវិញថា “ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាចង់អភិសេកខ្ញុំឱ្យធ្វើជាស្តេចគ្រងរាជ្យលើអ្នករាល់គ្នាមែននោះ ចូរនាំគ្នាមកជ្រកក្រោមម្លប់ខ្ញុំចុះ! បើមិនធ្វើដូច្នោះទេ សូមឱ្យមានភ្លើងចេញពីគុម្ពបន្លា បញ្ឆេះដើមខ្ពស់ៗ នៅស្រុកលីបង់ថែមទៀតផង!” »។

ទំនុកតម្កើងលេខ ២១ (២០),២-៧ បទកាកគតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ១៤៥,១៣.១៧

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលសុទ្ធតែពិតប្រាកដទាំងអស់ ព្រះអង្គប្រព្រឹត្តតាមសេចក្តីទៀងត្រង់ក្នុងគ្រប់ប្រការ។ ព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យស្មោះត្រង់ជានិច្ច។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ មថ ២០,១-១៦

ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាដូចតទៅ៖ «ព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខប្រៀបបាននឹងម្ចាស់ចម្ការម្នាក់ដែលចាកចេញពីផ្ទះតាំងពីព្រលឹម ដើម្បីរកជួលកម្មករ​មកធ្វើការនៅក្នុងចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់គាត់។ គាត់បានព្រមព្រៀងជាមួយពួក​កម្មករជាស្រេចថា នឹងឱ្យប្រាក់មួយដួងក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយចាត់គេឱ្យទៅធ្វើការក្នុងចម្ការ។ ប្រមាណជាម៉ោងប្រាំបួនព្រឹក គាត់ចេញទៅឃើញអ្នកផ្សេងទៀតកំពុងតែឈរនៅតាមទីផ្សារ ឥតធ្វើអ្វីសោះ។ គាត់ក៏និយាយទៅកាន់គេថា៖ “ចូរអ្នករាល់គ្នា​ទៅធ្វើការនៅចម្ការខ្ញុំទៅ! ខ្ញុំនឹងឱ្យប្រាក់ឈ្នួលត្រឹមត្រូវ”។ អ្នកទាំងនោះក៏នាំគ្នា​ទៅធ្វើការនៅចម្ការ។ ម្ចាស់ចម្ការចេញទៅសាជាថ្មីទៀតនៅម៉ោងដប់ពីរ និងម៉ោង​បីរសៀល ហើយជួលអ្នកផ្សេងតាមរបៀបដដែល។ ប្រមាណជាម៉ោងប្រាំល្ងាច គាត់​ចេញទៅសាជាថ្មី ឃើញអ្នកខ្លះទៀតនៅតាមទីផ្សារ។ គាត់សួរគេថា៖ “ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នករាល់គ្នាឈរនៅទីនេះមួយថ្ងៃវាល់ល្ងាច ឥតធ្វើអ្វីសោះដូច្នេះ?”។ ពួកគេឆ្លើយថា “មកពីគ្មាននរណាជួលយើងខ្ញុំទៅធ្វើការទេ!”។ គាត់ក៏និយាយទៅកាន់អ្នកទាំងនោះថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅធ្វើការនៅចម្ការខ្ញុំទៅ”។ លុះដល់ល្ងាចម្ចាស់​ចម្ការប្រាប់ទៅអ្នកកាន់ប្រាក់ថា៖ “ចូរហៅពួកកម្មករមក ហើយបើកប្រាក់ឱ្យគេ គឺចាប់ផ្តើមពីអ្នកដែលចូលធ្វើការក្រោយគេបង្អស់ រហូតដល់អ្នកមកមុនគេបង្អស់”។ ពួកអ្នកដែលបានចាប់ផ្តើមធ្វើការម៉ោងប្រាំល្ងាចមកដល់ទទួលប្រាក់ម្នាក់មួយ​ដួងៗ។ ពួកអ្នកដែលចាប់ផ្តើមធ្វើការមុនគេក៏មកដល់ដែរ ហើយនឹកគិតថា នឹងបានប្រាក់​ច្រើនជាង ប៉ុន្តែ គេទទួលម្នាក់មួយដួងដូចគ្នា។ គេទទួលយកប្រាក់ទាំងរអ៊ូរទាំដាក់ម្ចាស់ចម្ការថា៖ “ពួកអ្នកដែលមកដល់ក្រោយនេះ បានធ្វើការតែមួយម៉ោងប៉ុណ្ណោះ រីឯយើងខ្ញុំវិញ យើងខ្ញុំធ្វើការហាលថ្ងៃហាលក្តៅ ហើយលោកបែរជាបើកប្រាក់ឱ្យគេស្មើនឹងយើងខ្ញុំដែរ”។ ម្ចាស់ចម្ការនិយាយទៅកាន់ម្នាក់ក្នុងចំណោមកម្មករទាំងនោះថា៖ “សំឡាញ់អើយ! ខ្ញុំមិនបានបោកបញ្ឆោតអ្នកទេ។ អ្នកបានយល់ព្រមធ្វើការឱ្យខ្ញុំ​មួយដួងក្នុងមួយថ្ងៃ មែនឬមិនមែន?។ ចូរយកប្រាក់ឈ្នួលរបស់អ្នក ហើយចេញ​ទៅចុះ!។ ខ្ញុំចង់ឱ្យអ្នកដែលមកដល់ក្រោយនេះទទួលប្រាក់ស្មើនឹងអ្នកដែរ។ តើខ្ញុំគ្មានសិទ្ធិនឹងយកប្រាក់របស់ខ្ញុំទៅធ្វើអ្វីតាមបំណងចិត្តខ្ញុំទេឬ? ឬមួយអ្នកច្រណែនមកពីឃើញខ្ញុំមានចិត្តសប្បុរស”។ ហេតុនេះ អ្នកដែលនៅខាងក្រោយ នឹងត្រឡប់ទៅ​នៅខាងមុខ រីឯអ្នកដែលនៅខាងមុខ នឹងបែរជាទៅនៅខាងក្រោយវិញ»។