សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីអេស៊េគីអែល អគ ៣៧,២១-២៨

ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា៖ «ចូរប្រាប់ប្រជាជនថា ព្រះជាអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលដូចតទៅ យើងនឹងយកជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីចំណោមប្រជាជាតិនានាដែលពួកគេទៅរស់នៅ។ យើងនឹងប្រមូលពួកគេពីគ្រប់ទិសទី ហើយនាំពួកគេវិលត្រឡប់មកទឹកដីរបស់ខ្លួនវិញ។ យើងនឹងបង្រួបបង្រួមគេជាប្រជាជាតិតែមួយនៅក្នុងស្រុក និងនៅលើភ្នំនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ពេលនោះ ពួកគេទាំងអស់គ្នានឹងមានស្តេចតែមួយ គឺពួកគេលែងជាប្រជាជាតិពីរ ហើយក៏លែងបាក់បែកគ្នាជារាជាណាចក្រពីរទៀតដែរ។ ពួកគេនឹងលែងប្រព្រឹត្តអំពើសៅហ្មងដោយគោរពព្រះក្លែងក្លាយគួរស្អប់ខ្ពើម និងលែងបះបោរប្រឆាំងនឹងយើងទៀតហើយ។ យើងនឹងរំដោះពួកគេឱ្យចេញផុតពីគ្រប់កន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ និងជាកន្លែងដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ យើងនឹងជម្រះពួកគេឱ្យបានបរិសុទ្ធ ពួកគេនឹងទៅជាប្រជារាស្ត្ររបស់យើង ហើយយើងនឹងទៅជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ពេលនោះ ដាវីឌជាអ្នកបម្រើរបស់យើងនឹងគ្រងរាជ្យលើពួក​គេ ហើយពួកគេនឹងមានគង្វាលតែមួយគត់។ ពួកគេនឹងប្រព្រឹត្តតាមវិន័យរបស់យើង ពួកគេនឹងគោរព ហើយប្រតិបត្តិតាមដំបូន្មានរបស់យើងទៀតផង។ ពួកគេនឹងរស់នៅក្នុងស្រុកដែលយើងបានប្រគល់ឱ្យយ៉ាកុប ជាអ្នកបម្រើរបស់យើង គឺជាស្រុកដែលដូនតារបស់ពួកគេធ្លាប់រស់នៅកាលពីដើម។ ពួកគេព្រមទាំងកូនចៅរបស់ពួកគេនឹងរស់នៅក្នុងស្រុកនោះរហូត ហើយដាវីឌជាអ្នកបម្រើរបស់យើងនឹងគ្រប់គ្រងលើពួកគេតរៀងទៅ។ យើងនឹងចងសម្ពន្ធមេត្រីដែលផ្តល់សេចក្តីសុខសាន្តជាមួយពួកគេ គឺជាសម្ពន្ធមេត្រីស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច។ យើងនឹងឱ្យពួកគេរស់នៅក្នុងស្រុករបស់ខ្លួនវិញ ឱ្យពួកគេកើនចំនួនច្រើនឡើង យើងនឹងតាំងទីសក្ការៈរបស់យើងនៅក្នុងចំណោមពួកគេរហូតតទៅ។ ដំណាក់របស់យើងនឹងស្ថិតនៅជាមួយពួកគេ យើងនឹងទៅជាព្រះរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេទៅជាប្រជារាស្ត្ររបស់យើង។ ពេលដែលទីសក្ការៈរបស់យើងស្ថិតនៅជាមួយពួកគេរហូតតទៅនោះ ប្រជាជាតិនានានឹងទទួលស្គាល់ថា យើងជាព្រះអម្ចាស់ដែលបានប្រោសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឱ្យទៅជាប្រជាជនដ៏វិសុទ្ធ»។

ទំនុកតម្កើងរបស់ព្យាការីយេរេមី ៣១,១០-១៣ បទព្រហ្មគីតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម អស ១៨,៣១

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តយ៉ូហាន យហ ១១,៤៥-៥៧

ពេលព្រះយេស៊ូប្រោសលោកឡាសារឱ្យមានជីវិតថ្មី ជនជាតិយូដាជាច្រើននាក់ដែលមកផ្ទះនាងម៉ារី បានឃើញកិច្ចការទាំងអស់ដែលព្រះអង្គបានធ្វើ ហើយនាំគ្នាជឿលើព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែមានគ្នាគេខ្លះទៅជួបពួកខាងគណៈផារីស៊ីរៀបរាប់នូវកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ។ ពេលនោះ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ី បានកោះ​ហៅក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់មកប្រជុំ ហើយពោលថា៖ «អ្នកនោះបានធ្វើទីសម្គាល់ជាច្រើន តើយើងគិតធ្វើដូចម្តេច? ប្រសិនបើយើងបណ្តោយឱ្យគាត់ធ្វើដូច្នេះតទៅទៀត ប្រជាជនមុខតែនឹងជឿទៅ​លើគាត់ទាំងអស់គ្នា ហើយជនជាតិរ៉ូមុាំងនឹងមកបំផ្លាញព្រះវិហារ និងបំបាត់ជាតិសាសន៍របស់យើងជាមិនខាន»។ នៅក្នុងចំណោមពួកគេមានលោកម្នាក់ឈ្មោះ កៃផាស ដែលជាបូជាចារ្យនៅឆ្នាំនោះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖ «អស់លោកពុំយល់អ្វីសោះ! តើអស់លោកគិតមិនឃើញទេឬថា បើមនុស្សតែម្នាក់ស្លាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ប្រជារាស្ត្រនោះ ប្រសើរជាងទុកឱ្យជាតិទាំងមូលត្រូវវិនាស!»។ លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះមិនមែនផុសចេញពីគំនិតខ្លួនឯងផ្ទាល់ឡើយ គឺក្នុងឋានៈជាមហាបូជាចារ្យនៅឆ្នាំនោះ លោកបានទាយថាព្រះយេស៊ូត្រូវសោយទិវង្គតដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សាសន៍យូដា។ មិនគ្រាន់តែជាប្រយោជន៍ដល់សាសន៍នេះប៉ុណ្ណោះទេ គឺដើម្បីឱ្យកូនចៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបែកខ្ញែកគ្នា មករួបរួមជាប្រជាជនតែមួយ។ តាំងពីថ្ងៃនោះមក ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ីសម្រេចធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាព្រះអង្គមិនយាងទៅមកដោយចេញមុខឱ្យជនជាតិយូដាឃើញទៀតឡើយ គឺព្រះអង្គចាកចេញពីទីនោះឆ្ពោះទៅតំបន់ជិត​វាលរហោស្ថាន ត្រង់ភូមិមួយឈ្មោះអេប្រាអ៊ីម ហើយទ្រង់ស្នាក់នៅភូមិនោះជាមួយក្រុមសាវ័ក។ ពេលនោះ ជិតដល់ថ្ងៃបុណ្យចម្លងរបស់ជនជាតិយូដាហើយ។ អ្នកស្រុកជាច្រើននាំគ្នាឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡឹមមុនថ្ងៃបុណ្យ ដើម្បីធ្វើពិធីជម្រះកាយឱ្យបានបរិសុទ្ធ។ គេនាំគ្នារកព្រះយេស៊ូ ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងព្រះវិហារថា៖ «អ្នកគិតដូចម្តេច? លោកមិនហ៊ានមកបុណ្យទេមើលទៅ!»។ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ីបានចេញបញ្ជាថា បើនរណាដឹងថាព្រះអង្គគង់នៅឯណា ត្រូវប្រាប់ពួកគេដើម្បីឱ្យពួកគេចាប់ព្រះអង្គ។