កុមារតូចៗ ឈរតម្រៀបគ្នា ជាជួរតាមដងផ្លូវប្រកបដោយស្នាមញញឹម និងទះដៃស្វាគមន៍ភ្ញៀវដែលបានកំពុងធ្វើដំណើរមកដល់ ក្លោងទ្វារដែលមានដាក់ស្លាកថា សាលាបឋមសិក្សាឧបការគុណ ដែលគ្រប់គ្រងដោយក្រុមដូនជីឧបការគុណ។
«ថ្ងៃនេះជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់ដែលក្រុមគ្រួសារដូនជីបានផ្អាកដំណើរការមួយរយៈពេលយូរមកហើយ។» នេះជាសម្តីរបស់ដូនជីអាន លូស៊ី ជាប្រធានក្រុមគ្រួសារដូនជីឧបការគុណ មានប្រសាសន៍នៅក្នុងពិធីដាក់សម្ពោធសាលាបឋមសិក្សាឧបការគុណជាផ្លូវការក្រោមអធិបតីភាពរបស់លោកអភិបាលភូមិភាគភ្នំពេញនិងបាត់ដំបង រួមនឹងលោកអភិបាលក្រុងកំពង់ឆ្នាំង និងមន្ត្រីរាជការ និងអាណាព្យាបាលសិស្សានុសិស្សជាច្រើនរូប កាលពីថ្ងៃទី៤ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២២នេះ នៅក្នុងទីរួមខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។
ដូនជីប្រធានបានរំលឹកថា «មុនសង្គ្រាម បងស្រីឧបការគុណ មានសាលារៀនធំៗ ដើម្បីអប់រំយុវជន នៅភ្នំពេញ កែប កំពត។ ថ្ងៃនេះ យើងចាប់ផ្តើមបើកសាលាឡើងវិញ ទោះបីមានលក្ខណៈតូចតាមគម្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងការបម្រើបងប្អូនក្រីក្រតាមសេចក្តីត្រូវការរបស់ពួកគេ។»
ដូនជីអាន លូស៊ី ហើយគម្រោងការនេះ មិនអាចកើតឡើងបានឡើយ បើមិនមានការគាំទ្រពីព្រះជាម្ចាស់ និងពីបងប្អូន។ ដូនជីប្រធាន បន្ថែមថា គាត់សូមអរគុណដល់ម្ចាស់ជំនួយផ្សេងៗ ដែលតែងតែជួយគាំទ្របេសកកម្មបងស្រីឧបការគុណកន្លង រួមមានលោកអភិបាលគីគេ ដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យក្រុមដូនជីបានបំពេញបេសកកម្មក្នុងភូមិភាគបាត់ដំបង និងអនុញ្ញាតឲ្យបើកដំណើរការសាលានេះ។
ដូនជីអាន លូស៊ី ក៏សូមអរគុណអាជ្ញាធរ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ និងអាណាព្យាបាលដែលបានចូលរួម និងសហការយ៉ាងសកម្មជាមួយក្រុមដូនជី ហើយធ្វើឲ្យសាលានេះមានដំណើរការល្អ។
សាលាបឋមសិក្សានេះ មានបីបន្ទប់សិក្សា មានថ្នាក់ទី១-ទី៣ ស្ថិតនៅក្នុងព្រះសហគមន៍ក្នុងតំបន់កំពង់ឆ្នាំង នៅក្នុងព្រះសហគមន៍កាតូលិកភូមិភាគបាត់ដំបង។
សាលាបឋមសិក្សាឧបការគុណ បានកសាងរួចរាល់នៅក្នុងខែមេសាឆ្នាំ២០២១ ហើយបានទទួលសិស្សឲ្យចូលរៀនកាលពីខែវិច្ឆិកា ដែលមានថ្នាក់ទី១-ទី៣ ដែលមានសិស្សទាំងអស់សរុប ១០៨នាក់ ស្រី៥៤នាក់។ សាលាមានបង្រៀន មុខវិជ្ជាវិទ្យាសាស្ត្រពិត វិទ្យាសាស្ត្រសង្គម វិទ្យាសាស្ត្រអប់រំ ភាសាបរទេស កីឡា និងសិល្បៈ។
សាលានេះ ទទួលបានច្បាប់អនុញ្ញាតពីក្រសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា ឲ្យបើកដំណើរការរយៈពេល៥ឆ្នាំ។
ដូនជី រ៉ុង បុប្ផា នាយិការសាលាបានមានប្រសាសន៍ថា សាលាបឋមសិក្សានេះ គឺបង្រៀនយកតាមកម្មវិធីសិក្សារបស់សាលារដ្ឋ ហើយបច្ចុប្បន្នសាលាមានត្រឹមថ្នាក់ទី៣ប៉ុណ្ណោះ កំពុងដំណើរការ។ ដូនជីបន្តថា អនាគត គឺអាចនឹងមានរហូតដល់ថ្នាក់ទី៦ នេះ អាស្រ័យលើធនធាន។
នាយិការរូបនេះបន្ថែមថា សិស្សដែលនឹងត្រូវឡើងថ្នាក់បន្ត ខាងសាលានឹងធ្វើលិខិតបញ្ជាក់ការសិក្សានិងបញ្ជូនទៅកាន់សាលារដ្ឋឲ្យរៀនបន្តកម្រិតទៀត។ «ប្រសិនបើគាត់មានក្រដាសស្នាម(សំបុត្រកំណើត) គាត់បន្តទៅទី៧ទៅ តែបើអត់មានគាត់ឈប់ តែយើងអាចរកជំនាញឲ្យគាត់។ នេះជាគោលការណ៍របស់យើង។»
ដូនជីរូបនេះ បន្ថែមថា សាលានេះ មានទាំងកុមារខ្មែរ វៀតណាម និងខ្មែរ-អ៊ីស្លាម ដែលត្រូវបានជម្លៀសចេញពីលើផ្ទៃបឹងទន្លេ ក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុននេះ។
«នៅលើទឹក ស្អីក៏នៅទឹកទាំងអស់ ពេលឡើងលើគ្នាអត់ចេះអីសោះ សូម្បីតែភាសាវៀតណាមក៏និយាយអត់ទាន់ច្បាស់ ដល់ពេលខ្មែរ និយាយខ្មែរអត់ច្បាស់ ភាសាខ្លួនឯងក៏អត់ទាន់ច្បាស់ សូម្បីតែបងប្អូនចាម ក៏ដូចគ្នា។» ដូនជី បុប្ផាបញ្ជាក់។
តាមការសង្កេតរបស់នាយិការសាលារូបនេះ បានប្រាប់ថា ក្រោយពីបានរៀនរយៈពេលខ្លីមកនេះឃើញថា «ក្មេងយើងបានរីកចម្រើនជាលំដាប់ ពីមុនអត់ចេះនិយាយខ្មែរ ពេលនេះចេះនិយាយខ្មែរ ហើយកូនខ្មែរពីមុនអត់ទាន់ចេះអានទេ ឥឡូវចេះអាន… ធ្វើគណិតអីបាន ហើយមានសីលធម៌ជាងមុនទៀត។»
កុមារដែលសិក្សានៅក្នុងសាលាបឋមសិក្សានេះ គឺឥតបង់ប្រាក់ឡើយ គឺខាងសាលាមានផ្តល់ទាំងសៀវភៅសរសេរ សៀវភៅពុម្ព និងអាហារថ្ងៃត្រង់ទៀតផង។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់នាយិការសាលា។
ជាមួយគ្នានេះ ដូនជីបុប្ផា បានឲ្យដឹងទៀតថា សាលាក៏មានគម្រោងនឹងបង្រៀនកុមារធំៗដែលមិនចេះអក្សរឲ្យរៀននៅពេលយប់ផងដែរ។
លោក យិន វ៉េន អភិបាលក្រុងកំពង់ឆ្នាំង បានលើកឡើងក្នុងអង្គពិធីថា ក្នុងនាមអាជ្ញាធរក៏ដូចជាក្នុងនាមថ្នាក់ដឹកនាំក្រុងទាំងមូល លោកសូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រៀលជ្រៅ និងកិច្ចស្វាគមន៍នូវសមិទ្ធផលទាំងអស់នេះ ដែលព្រះសហគមន៍កាតូលិក បានចូលរួមជួយដល់កម្ពុជា និងពលរដ្ឋកម្ពុជា។
លោកបានបន្ថែមថា «ថ្ងៃនេះខ្ញុំរំភើបណាស់និងអរគុណមែនទែន ពីព្រោះឃើញលោកលោកស្រីខ្លះ ធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះពីអាមេរិកដើម្បីមកដល់កម្ពុជា ដើម្បីមកជួយកម្ពុជា ព្រោះកម្ពុជាបានឆ្លងកាត់សង្គ្រាមយូរអង្វែង។… ទោះបីជានរណាក៏ដោយឲ្យតែមកជួយកម្ពុជា គឺកម្ពុជាទទួលទាំងអស់។»
អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ៃ ខាញ់ ត្រាន់ (Dr. Mai Khanh Tran) ជាប្រធាននៃបេសកកម្មមនុស្សជាតិអន្តរជាតិ (International Humanitarian Missions) និងជាម្ចាស់ជំនួយសម្រាប់អគារសិក្សានេះ បានឲ្យដឹងថា «វាជាព្រះពរណាស់ ដែលគម្រោងនេះបញ្ចប់ទៅដោយគ្មានបញ្ហា ទោះស្ថិតក្នុងពេលកូវីដយ៉ាងណាក៏ដោយ ហើយសង្ឃឹមថា កុមារទាំងនេះ នឹងទទួលបានការសិក្សាល្អ និងមានអនាគតប្រសើរនាពេលខាងមុខ។»
ជាមួយគ្នានេះដែរ លោកអេនរីគេ ហ្វីការេដូ អភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិក ភូមិភាគបាត់ដំបង មានប្រសាសន៍ថា «ខ្ញុំសូមអរគុណបងស្រីឧបការៈគុណដែលមានសកម្មភាពរហូត ដែលបានចេញពីកន្លែងទៅកាន់ភូមិ ទៅកាន់កន្លែងដែលមានសេចក្ដីត្រូវការ។ ខ្ញុំអរមែនទែនដែលបងស្រីមានរបៀបនេះ ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ និងរួមជាមួយរដ្ឋាភិបាលដើម្បីកសាងសន្តិភាពយ៉ាងពេញលេញ។»
លោកអភិបាលបន្ថែមថា សាលារៀននេះ ជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលបងស្រីយកចិត្តទុកដាក់អំពីកូនក្មេងដែលមិនសូវមានសមត្ថភាព និងឪពុកម្តាយដែលមានការខ្វះខាត។
ឱកាសនោះ លោកអភិបាលអេនរីគេ ស្នើសុំឲ្យកុមារតូចៗនូវចំណុចបី គឺ ត្រូវខំមករៀនរាល់ថ្ងៃនិងស្ដាប់អ្នកគ្រូបង្រៀន។ ពេលនៅផ្ទះកុំភ្លេចសៀវភៅ ត្រូវយកមករៀនអោយប៉ាម៉ាក់ឃើញ ដើម្បីឲ្យគាត់លើកទឹកចិត្ត។ និងចុងក្រោយគឺ កុំឲ្យមានត្រឹមតែចំណេះដឹង គឺត្រូវតែធ្វើជាប្រជារាស្ត្រដ៏ល្អដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ មានចិត្តមេត្តាករុណាសម្រាប់អ្នកដទៃ ដោយគិតពីប្រយោជន៍រួម។
លោកអភិបាលបន្តថា «ខ្ញុំសូមជូនពរឲ្យកូនកូនរៀនពូកែ ដើម្បីឲ្យយើងទាំងអស់គ្នារួមគ្នាកសាងប្រទេសជាតិ ឲ្យមានសន្តិភាពពិតប្រាកដ និងឲ្យសកម្មភាពព្រះសហគមន៍ចូលរួមអភិវឌ្ឍប្រទេសឲ្យរីកចម្រើនក្នុងសន្តិភាពនៅក្នុងប្រទេសខ្មែរ។»
មុនពេលមានសង្គ្រាមស៊ីវិលក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ក្រុមដូនជីឧបការគុណ មានសាលាធំៗជាច្រើនពីកម្រិតទាបរហូតដល់វិទ្យាល័យ ដែលមានដូចជា រាជធានីភ្នំពេញ កែប កំពត និងបាត់ដំបងជាដើម។ ប៉ុន្តែដោយសាររបបប្រល័យពូជសាសន៍ អ្វីៗដែលបានអភិវឌ្ឍទាំងអស់នោះ ត្រូវបានបំផ្លាញចោល រួមទាំងក្រុមដូនជីមួយចំនួនក៏ត្រូវបានស្លាប់និងសម្លាប់ផងដែរ។
បច្ចុប្បន្ន ក្រុមដូនជី បានកំពុងចាប់ផ្តើមសកម្មភាពរបស់ក្រុមឡើងវិញ ដែលមានផ្ទះស្នាក់សម្រាប់កុមារសិក្សាដល់កម្រិតធម្យមសិក្សា ផ្ទះសម្រាប់ទទួលកុមារមានពិការភាព សាលាមត្តេយ្យសិក្សា និងបឋមសិក្សាជាដើម៕
ដោយកែវ កញ្ញា
