ព្រះបន្ទូលសំរាប់ថ្ងៃទី៣១ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២០

អត្ថបទទី ១

៤ ព្រះជាអម្ចាស់​បង្រៀន​ខ្ញុំ​អោយ​និយាយ
ពាក្យ​សំដី​ជា​សិស្ស
ដើម្បី​អោយ​ខ្ញុំ​លើក​ទឹក​ចិត្ត
មនុស្ស​ដែល​អស់​សង្ឃឹម។
រៀង​រាល់​ព្រឹក ព្រះអង្គ​រំលឹក​ដាស់​តឿន​ខ្ញុំ
ហើយ​អប់រំ​ខ្ញុំ​អោយ​ចេះ​ស្ដាប់
ដូច​សិស្ស​ស្ដាប់​ពាក្យ​គ្រូ។
៥ ព្រះជាអម្ចាស់​ណែនាំ​ខ្ញុំ​អោយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្ដាប់
រីឯ​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​មិន​បាន​បះបោរ​ប្រឆាំង
ឬ​ដក​ខ្លួន​ថយ​ក្រោយ​ឡើយ។
៦ ខ្ញុំ​បាន​បែរ​ខ្នង​ទៅ​អោយ​អ្នក​ដែល​ចង់​វាយ​ខ្ញុំ
ខ្ញុំ​បាន​បែរ​មុខ​ទៅ​អោយ​អ្នក​ដែល​ចង់
បោច​ពុក​ចង្កា​របស់​ខ្ញុំ
ពេល​គេ​ប្រមាថ​មើលងាយ
និង​ស្ដោះ​ទឹក​មាត់​ដាក់​ខ្ញុំ
ខ្ញុំ​មិន​បាន​គេច​មុខ​ចេញ​ឡើយ។
៧ ព្រះជាអម្ចាស់​យាង​មក​ជួយ​ខ្ញុំ
ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​មិន​បាក់​មុខ
ខ្ញុំ​រក្សា​ទឹក​មុខ​រឹងប៉ឹង
ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិន​ត្រូវ​អាម៉ាស់​ឡើយ។
៨ ព្រះអង្គ​ដែល​រក​យុត្តិធម៌​អោយ​ខ្ញុំ
ទ្រង់​គង់​នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ
តើ​នរណា​ចង់​ប្ដឹង​ខ្ញុំ?
សុំ​អញ្ជើញ​មក យើង​ទៅ​តុលាការ​ជា​មួយ​គ្នា!
តើ​នរណា​ចង់​ចោទ​ប្រកាន់​ខ្ញុំ
សុំ​អញ្ជើញ​មក​ជួប​ខ្ញុំ​ចុះ!
៩  មែន​ហើយ! ព្រះជាអម្ចាស់​យាង​មក​ជួយ​ខ្ញុំ
តើ​នរណា​អាច​ផ្ដន្ទា​ទោស​ខ្ញុំ?
ពួក​អ្នក​ដែល​ជំទាស់​នឹង​ខ្ញុំ​មុខ​ជា​ត្រូវ​ហិនហោច
ដូច​សម្លៀកបំពាក់​ដែល​ត្រូវ​កណ្ដៀរ​ស៊ី។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៦៩ៈ ៨-១០, ២១-២២

៨.          ខ្ញុំទ្រាំអោយគេ                            ប្រមាថដៀលជេរ                           មើលងាយពេកក្រៃ                     ព្រោះតែព្រះអង្គ

            ខ្មាសគេស្ទើរក្ស័យ                          អាប់អោនសិរី                             ព្រោះតែព្រះអង្គ                      ។

៩.          ញាតិទូលបង្គំ                            មិនរាប់អានខ្ញុំ                            ពួកគេបោះបង់                       បងប្អូនបង្កើត

            ក៏មិនស្មោះត្រង់                           ចាត់ទុកខ្ញុំនឹង                            ដូចជនបរទេស                       ។

១០.         នោះមកពីខ្ញុំ                             ចិត្តនៅមូលផ្តុំ                             ស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់                   ដំណាក់ព្រះអង្គ

            គេតិះដៀលត្មះ                           តែពាក្យទាំងនោះ                          ត្រូវធា្លក់លើខ្ញុំ                        ។

២១.        ពាក្យត្មះតិះដៀល                          ចាក់រុកឆ្កឹះឆ្កៀល                           ឈឺស្មើទាត់ធាក                      ចិត្តខ្ញុំខ្លោចផ្សា

            ឈឺចុកញ័រញាក់                           គិតថាមានម្នាក់                           នឹងអាណិតខ្ញុំ                        ។

            ក្រែងមានអ្នកជួយ                          តែឥតមានមួយ                           ខ្ញុំកើតទុក្ខធំ                         សង្ឃឹមថាមាន

            គេមកលួងលោម                          រំលកទុក្ខខ្ញុំ                              តែរកមិនបាន                        ។

២២.        ខ្ញុំឃ្លានបរិភោគ                           គេមិនបានយក                           អាហារហូបបាន                      បែរយកថ្នាំពុល

            អោយខ្ញុំក្ស័យប្រាណ                        ទោះស្រេកពុំបាន                          ស្គាល់រស់ជាតិទឹក                     ។

អត្ថបទគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ ២៦ៈ ១៤-២៥

យូដាស​អ៊ីស្ការីយ៉ុត​ក្បត់​ព្រះយេស៊ូ
ពេល​នោះ សាវ័ក​ម្នាក់​ក្នុង​ក្រុម​សាវ័ក​ទាំង​ដប់ពីរ​ឈ្មោះ យូដា​អ៊ីស្ការីយ៉ុត បាន​ទៅ​ជួប​ក្រុម​នាយក​បូជាចារ្យ ជំ​រាប​ថា៖ «បើ​ខ្ញុំ​ប្រគល់​លោក​យេស៊ូ​ជូន​អស់​លោក តើ​អស់​លោក​អោយ​អ្វី​ខ្ញុំ?»។ ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ​ក៏​រាប់​ប្រាក់​អោយ​គាត់​សាម​សិប​ស្លឹង​។ ចាប់​ពី​ពេល​នោះ​មក យូដាស​រក​ឱកាស​ល្អ ដើម្បី​នាំ​គេ​ទៅ​ចាប់​ព្រះយេស៊ូ។

ព្រះយេស៊ូ​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ​ចម្លង​ជា​មួយ​ពួក​សាវ័ក
នៅ​ថ្ងៃ​ដំបូង​នៃ​ពិធី​បុណ្យ​នំបុ័ង​ឥត​មេ សាវ័ក​នាំ​គ្នា​មក​គាល់​ព្រះយេស៊ូ​ទូល​ថា៖ «តើ​ព្រះគ្រូ​ចង់​អោយ​យើង​ខ្ញុំ​រៀបចំ​ជប់​លៀង ជូន​ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ចម្លង​នៅ​កន្លែង​ណា?»។ ព្រះ​អង្គ​មានព្រះបន្ទូល​ថា៖ «ចូរ​នាំ​គ្នា​ទៅ​ផ្ទះ​បុរស​ម្នាក់​នៅ​ទីក្រុង ប្រាប់​គាត់​ថាៈ “លោក​គ្រូ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ពេល​កំណត់​របស់​ខ្ញុំ​ជិត​មក​ដល់​ហើយ ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ​ចម្លង​ជា​មួយ​សិស្ស​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​អ្នក”»។ សាវ័ក​នាំ​គ្នា​ធ្វើ​តាម​ដូច​ព្រះយេស៊ូ​បង្គាប់ ហើយ​​​​​​​​​រៀបចំ​ម្ហូប​អាហារ សំរាប់​បុណ្យ​ចម្លង។ លុះ​ដល់​ល្ងាច ព្រះអង្គ​រួម​តុ​ជា​មួយ​សាវ័កទាំង​ដប់ពីរ​រូប។ នៅ​ពេល​បរិភោគ ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា៖ «ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ច្បាស់​ថា ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា មាន​ម្នាក់​នឹង​នាំ​គេ​មក​ចាប់​ខ្ញុំ»។ ក្រុម​សាវ័ក​ព្រួយ​ចិត្ត​ក្រៃលែង ម្នាក់ៗ​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា៖ «បពិត្រ​ព្រះអម្ចាស់! តើ​ទូលបង្គំ​ឬ?»។ ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គេ​វិញ​ថា៖ «អ្នក​ណា​ជ្រលក់​នំបុ័ង​ក្នុង​ចាន​ជា​មួយ​ខ្ញុំ គឺ​អ្នក​នោះ​ហើយ​ដែល​នាំ​គេ​មក​ចាប់​ខ្ញុំ​។ ​បុត្រ​​មនុស្ស​ត្រូវ​តែ​ស្លាប់ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​គម្ពីរ​អំពី​លោក​ស្រាប់។ ប៉ុន្តែ អ្នក​ដែល​នាំ​គេ​មក​ចាប់​បុត្រ​មនុស្ស នឹង​ត្រូវ​វេទនា​ជា​មិន​ខាន។ ចំពោះ​អ្នក​នោះ បើ​មិន​បាន​កើត​មក​ទេ ទើប​ប្រសើរ​ជាង!»។ យូដា​ជា​អ្នក​ក្បត់​ព្រះអង្គ ទូល​សួរ​ថា៖ «ព្រះគ្រូ! តើ​ខ្ញុំ​ឬ?»។ ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖ «អ្នក​និយាយ​ដូច្នេះ ត្រូវ​ហើយ!»។

Facebook
Twitter
LinkedIn