ពាក្យលំនាំ
ពេលព្យាការីសេផានីនាំព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ទៅថ្លែងប្រាប់ប្រជាជនយូដានោះ ប្រហែលជានៅចុងសតវត្សទី៧ មុនគ្រីស្តសករាជ។ ពេលលោកថ្លែងព្រះបន្ទូលនេះ ព្រះបាទយ៉ូស្យាសពុំទាន់បានធ្វើការកែទម្រង់ជំនឿសាសនានៅឡើយទេ (សូមអាន ២ពង្ស.២៣:១-២៨) ហើយស្រុកយូដាកំពុងតែឆ្លងកាត់ស្ថានភាពមួយដ៏សែនលំបាក។ ដូច្នេះ ប្រហែលជាលោកបម្រើព្រះជាម្ចាស់មុនព្យាការីហាបាគូក។ នៅគ្រានោះ អ្នកដែលមានចិត្តសង្ស័យហើយចោទសួរថា តើព្រះជាម្ចាស់រវីរវល់នឹងមនុស្សលោកឬយ៉ាងណា? តើព្រះអង្គពិតជាគ្រប់គ្រងលើប្រវត្តិសាស្ត្រមែនឬទេ? ព្យាការីសេផានីឆ្លើយតបទៅពួកគេវិញ ដោយប្រកាសថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើអន្តរាគមន៍មកលើប្រជារាស្ដ្ររបស់ព្រះអង្គ តាមរបៀបពីរយ៉ាង: មុនដំបូងព្រះអង្គនឹងយាងមកវិនិច្ឆ័យទោសអ្នកស្រុកយូដា ព្រមទាំងអ្នកក្រុងយេរូសាឡឹម (១:១-២:៣) ព្រះអង្គរំលាយជាតិសាសន៍ដែលនៅជុំវិញជនជាតិយូដា (២:៤-១៥)។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គនឹងស្តារក្រុងយេរូសាឡឹមឡើងវិញ ក្រោយពីបានជម្រះអំពើបាបចេញអស់ពីទីក្រុង ហើយទុកឲ្យមានប្រជាជនមួយចំនួន ដែលក្រីក្រទុរគត និងមានចិត្តទន់ទាប ឲ្យនៅសេសសល់ ក្នុងគោលបំណងបំផ្លាស់បំប្រែមនុស្សជាតិទាំងមូល (៣:១-២០)។
លោកសេផានីប្រកាសថា ដរាបណាប្រជាជនមិនព្រមកម្ចាត់មនុស្សដែលស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ជាជាងធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យអស់ពីក្នុងចំណោមពួកគេទេ នោះពួកគេពុំអាចមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិតប្រាកដជាមួយព្រះអង្គបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ លោកសម្ដែងភាពទន់ភ្លន់ចំពោះមនុស្សទន់ទាបនៅក្នុងស្រុក (២.៣, ៣.១២)។
