ពាក្យអធិដ្ឋានពេលចូល
បពិត្រព្រះបិតាប្រកបដោយធម៌មេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង! ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យប្រោសយើងឱ្យក្រោកឈរឡើង និងទទួលជីវិតថ្មីរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាបំភ្លឺចិត្តគំនិតយើងខ្ញុំឱ្យផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលបង្ហាញមាគ៌ាទៅកាន់សុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដ និងស្ថិតនៅអស់កល្បជានិច្ចផង។
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរកិច្ចការរបស់គ្រីស្តទូត កក ៣,១-១០
នៅពេលអធិដ្ឋានម៉ោងបីរសៀល លោកសិលា និងលោកយ៉ូហានឡើងទៅព្រះវិហារជាមួយគ្នា។ រៀងរាល់ថ្ងៃ មានគេសែងអ្នកពិការជើងតាំងពីកំណើតម្នាក់មកដាក់នៅខ្លោងទ្វារព្រះវិហារឈ្មោះ “ទ្វារលំអ” ដើម្បីឱ្យសុំទាន អស់អ្នកដែលចូលទៅក្នុងព្រះវិហារ។ កាលគាត់ឃើញលោកសិលា និងលោកយ៉ូហានកំពុងដើរចូលព្រះវិហារ គាត់ក៏សុំទាន។ លោកសិលា និងលោកយ៉ូហានសម្លឹងមើលមុខគាត់ ហើយពោលថា៖ «សូមមើលមកយើង!»។ គាត់ក៏ក្រឡេកមើលទៅលោកទាំងពីរ ដោយសង្ឃឹមថានឹងបានទទួលប្រាក់។ ប៉ុន្តែ លោកសិលាមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំគ្មានប្រាក់ គ្មានមាសទេ តែអ្វីៗដែលខ្ញុំមាន ខ្ញុំសុំជូនអ្នកក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត ចូរក្រោកឡើងដើរទៅចុះ!»។ លោកក៏ចាប់ដៃស្តាំគាត់ឱ្យក្រោកឈរឡើង។ រំពេចនោះ ជើងរបស់គាត់ និងសន្លាក់ឆ្អឹងក៏ប្រែជាមាំមួន គាត់ក៏ស្ទុះឈរឡើងហើយដើរបាន។ គាត់ចូលក្នុងព្រះវិហារជាមួយគ្រីស្តទូតទាំងពីរនាក់ ទាំងដើរផង លោតផង និងសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ផង។ ប្រជាជនទាំងអស់បានឃើញគាត់ដើរ និងឮគាត់សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ គេស្គាល់ជាក់ថា អ្នកនោះហើយដែលតែងអង្គុយសុំទាននៅខ្លោងទ្វារព្រះវិហារឈ្មោះ “ទ្វារលំអ” គេក៏ភ័យស្ញប់ស្ញែង ហើយងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងអំពីហេតុការណ៍ដែលកើតមានដល់គាត់។
ទំនុកតម្កើងលេខ ១០៥ (១០៤), ១-៤.៦-៩ បទកាកគតិ
១ | ចូរយើងតម្កើង | លើកព្រះខ្ពស់ឡើង | ព្រមទាំងប្រកាស |
ព្រះនាមព្រះអង្គ | ឱ្យបានឮច្បាស់ | ពីស្នាព្រះហស្ត | |
ប្រាប់ជាតិនានា | ។ | ||
២ | ចូរច្រៀងបទថ្វាយ | តម្កើងកុំណាយ | រៀងរាល់វេលា |
រៀបរាប់អំព | សព្វអស់កិច្ចការ | សុទ្ធតែអស្ចារ្យ | |
ដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្ត | ។ | ||
៣ | ចូរខ្ពស់មុខឡើង | ព្រោះតែព្រះយើង | ជាព្រះវិសុទ្ធ |
អ្នកស្វែងរកទ្រង់ | ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត | ចូរសប្បាយចិត្ត | |
កុំបីសៅហ្មង | ។ | ||
៤ | ចូរស្វែងរកព្រះ | ដែលមានតេជះ | បារមីត្រចង់ |
ស្វែងរកព្រះភ័ក្រ្ត | របស់ព្រះអង្គ | កុំនៅរេរង់ | |
ឈប់ឈរសោះឡើយ | ។ | ||
៦ | ពូជពង្សរបស | អប្រាហាំទាំងអស់ | នៅបម្រើស្រេច |
កូនចៅយ៉ាកុប | ក៏ល្អបណ្តាច់ | ព្រះអង្គសម្រេច | |
ជ្រើសយកយូរហើយ | ។ | ||
៧ | ព្រះជាអម្ចាស់ | ទ្រង់គឺជាព្រះ | របស់យើងអើយ |
កុំនៅបង្អង់ | រេរង់តោះតើយ | គឺព្រះនោះហើយ | |
គ្រប់គ្រងផែនដី | ។ | ||
៨ | ព្រះអង្គតែងខ្វល់ | នឹកគិតទៅដល់ | សម្ពន្ធមេត្រី |
ជាព្រះបន្ទូល | សន្យាថ្លាថ្លៃ | ស្ថិតស្ថេរយូរក្រៃ | |
មួយពាន់តំណ | ។ | ||
៩ | សម្ពន្ធមេត្រី | ដែលទ្រង់លកលៃ | ដោយស្ម័គ្រស្មោះសរ |
នឹងអប្រាហាំ | ជាបន្ទូលល | សន្យាស្មោះសរ | |
នឹងលោកអុីសាក | ។ |
ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ១១៨,២៤
អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
នេះជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យបំផុត! យើងនាំគ្នាត្រេកអរសប្បាយរីករាយ!។ អាលេលូយ៉ា!
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ២៤ ,១៣-៣៥
បីថ្ងៃក្រោយពីព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត មានសាវ័កពីរនាក់ធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅភូមិអេម៉ាអ៊ូស ចម្ងាយប្រមាណដប់មួយគីឡូម៉ែត្រពីក្រុងយេរូសាឡឹម។ គេនិយាយគ្នាអំពីហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មានដែលកើតមាន។ នៅពេលដែលគេកំពុងតែពិភាក្សាគ្នា ព្រះយេស៊ូយាងមកជិតគេ ហើយធ្វើដំណើរជាមួយគេទៅ។ គេឃើញព្រះយេស៊ូផ្ទាល់នឹងភ្នែក តែគេមិនអាចស្គាល់ព្រះអង្គបានឡើយ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដើរបណ្តើរជជែកគ្នាបណ្តើរ តើនិយាយគ្នាអំពីរឿងអ្វីហ្នឹង?»។ គេក៏ឈប់ដើរ ឈរស្ងៀម មានទឹកមុខស្រងូត។ ម្នាក់ឈ្មោះ ក្លេអូប៉ាសទូលព្រះអង្គថា៖ «ប្រជាជនទាំងអស់នៅក្រុងយេរូសាឡឹមដឹងហេតុការណ៍ដែលកើតឡើងប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះគ្រប់ៗគ្នា ម្តេចក៏លោកមិនដឹង?»។ ព្រះអង្គសួរទៅគេថា៖ «តើរឿងអ្វី?»។ គេទូលឆ្លើយថា៖ «គឺរឿងលោកយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែត។ ព្រះជាម្ចាស់ និងប្រជាជនទាំងមូលទទួលស្គាល់ថា លោកជាព្យាការីម្នាក់មានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលលោកបានធ្វើ និងគ្រប់ពាក្យសំដីដែលលោកបានថ្លែង។ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកមន្រ្តីរបស់យើង បានបញ្ជូនលោកទៅឱ្យគេកាត់ទោសប្រហារជីវិត ហើយគេឆ្កាងលោកផង។ យើងបានសង្ឃឹមថា លោកនេះហើយដែលនឹងរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល តែហេតុការណ៍ទាំងនោះបានកន្លងផុតទៅបីថ្ងៃហើយ។ មានស្រ្តីខ្លះក្នុងចំណោមពួកយើង បានធ្វើឱ្យយើងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង គឺនាងនាំគ្នាទៅផ្នូរតាំងពីព្រលឹម តែមិនបានឃើញសពលោកទេ។ នាងត្រឡប់មកវិញរៀបរាប់ថា នាងបានឃើញទេវទូតដែលប្រាប់ថា លោកមានជីវិត។ មានពួកយើងខ្លះនាំគ្នាទៅផ្នូរដែរ ហើយបានឃើញដូចពាក្យស្រ្តីទាំងនោះនិយាយមែន ប៉ុន្តែ ពុំមាននរណាបានឃើញលោកសោះ»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «មនុស្សខ្វះប្រាជ្ញាអើយ! អ្នករាល់គ្នាមិនងាយជឿពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលពួកព្យាការីបានថ្លែងនោះទេ!។ ព្រះគ្រីស្តត្រូវតែរងទុក្ខលំបាកបែបនេះសិន មុននឹងចូលទៅទទួលសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ»។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូបកស្រាយសេចក្តីដែលមានចែងទុកអំពីព្រះអង្គនៅក្នុងគម្ពីរទាំងមូល ដោយចាប់ផ្តើមពីគម្ពីរលោកម៉ូសេ រហូតដល់គម្ពីរព្យាការីទាំងអស់។ លុះមកជិតដល់ភូមិដែលសាវ័កទាំងពីរបម្រុងនឹងទៅ ព្រះយេស៊ូធ្វើហាក់ដូចជាចង់យាងបន្តទៅមុខទៀត។ គេឃាត់ព្រះអង្គថា៖ «សូមលោកស្នាក់នៅជាមួយយើងខ្ញុំទីនេះហើយ ដ្បិតថ្ងៃកាន់តែទាប ហើយជិតយប់ផង»។ ព្រះយេស៊ូក៏ចូលទៅស្នាក់នៅជាមួយគេ។ ព្រះអង្គគង់រួមតុជាមួយគេ យកនំប៉័ងមកកាន់ អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចកាច់ប្រទានឱ្យគេ។ ពេលនោះ ភ្នែកគេបានភ្លឺឡើង មើលព្រះអង្គស្គាល់ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបាត់ពីមុខគេទៅ។ គេនិយាយគ្នាថា៖ «កាលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើង ព្រមទាំងបកស្រាយគម្ពីរឱ្យយើងស្តាប់នៅតាមផ្លូវ យើងមានចិត្តរំភើបយ៉ាងខ្លាំង!»។ គេក៏ក្រោកឡើងវិលត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡឹមវិញភ្លាម ឃើញក្រុមសាវ័កទាំងដប់មួយនាក់នៅជុំគ្នាជាមួយពួកគេឯទៀតៗ គេប្រាប់អ្នកទាំងពីរថា៖ «ព្រះអម្ចាស់មានព្រះជន្មថ្មីដ៏រុងរឿងពិតប្រាកដមែន! ហើយឱ្យស៊ីម៉ូនឃើញព្រះអង្គបង្ហាញខ្លួន!»។ សាវ័កទាំងពីរនាក់រៀបរាប់ហេតុការណ៍ដែលកើតឡើងនៅតាមផ្លូវ ហើយគេបានស្គាល់ព្រះអង្គនៅពេលព្រះអង្គកាច់នំប៉័ង។
ពាក្យថ្វាយតង្វាយ
បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាព្រះបិតា! នៅភូមិអេម៉ាអ៊ូស ព្រះយេស៊ូបានកាច់នំប៉័ងចែកប្រទានឱ្យសាវ័កពីរនាក់ គឺព្រះអង្គរំឭកពេលទ្រង់ជប់លៀងក្រុមសាវ័ក កាលទ្រង់សម្រេចព្រះហឫទ័យបូជាព្រះជន្ម។ យើងខ្ញុំក៏សូមថ្វាយខ្លួនរួមនឹងសក្ការបូជារបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ និងសោយរាជ្យអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។
ពាក្យអរព្រះគុណ
បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាព្រះបិតា! យើងខ្ញុំក៏ដូចសាវ័កពីរនាក់ដែលធ្វើដំណើរជាមួយព្រះយេស៊ូ គឺព្រះគ្រីស្តបានប្រទានព្រះកាយធ្វើជាអាហារផ្តល់កម្លាំងក្នុងពេលយើងខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរនៅនាលោកនេះ។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាពង្រឹងជំនឿរបស់យើងខ្ញុំ សូមឱ្យយើងខ្ញុំទទួលស្គាល់ព្រះគ្រីស្តដែលគង់ជាមួយយើងខ្ញុំជានិច្ច។ សូមបំភ្លឺចិត្តគំនិតយើងខ្ញុំឱ្យយល់អត្ថន័យព្រះគម្ពីរផង។