ព្រះសហគមន៍កាតូលិកភូមិភាគបាត់ដំបងបានរៀបចំកម្មវិធីរំឭកមរណសាក្សីដែលមានលោកអភិបាលប៉ូល ទេពអ៊ីម សត្ថា អតីតអភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកបាត់ដំបងពីដើម និងលោកយ៉ូហាន បាដ្រេ ដែលត្រូវបានគេសម្លាប់ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម រួមនិងប្រជាជននានាដែលបានស្លាប់ក្នុងសម័យនោះ។
លោកអភិបាលអេនរីគេ ហ្វីការេដូ អភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកភូមិភាគបាត់ដំបង ជាអធិបតីក្នុងកម្មវិធីនៅថ្ងៃទី១០ ខែមិថុនា មានប្រសាសន៍ថា ក្នុងជីវិតរបស់យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទគឺមិនធ្វើតាមចិត្តនិងអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឡើយ គឺត្រូវធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយដាក់ខ្លួនបម្រើព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីប្រយោជន៍រួម ប្រយោជន៍ព្រះសហគមន៍ និងប្រយោជន៍របស់ព្រះជាម្ចាស់។
លោកអភិបាបញ្ជាក់ថា កត្តាទាំងនេះ គឺដើម្បីបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ និងឲ្យទទួលបានផលផ្លែច្រើន។
លោកអភិបាលបន្ថែមថា មរណសាក្សីដែលយើងមាន ជាអំណោយទានរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ពួកយើង។ ការលំបាកគឺជាឱកាសដែលយើងអាចជិតស្និទ្ធនឹងព្រះអង្គ ដូច្នេះយើងត្រូវអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ដែលយើងមានមរណសាក្សី ហើយបន្តឲ្យមានគ្រីស្តបរិស័ទពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់។
លោកអភិបាលបន្តលើកទឹកចិត្តដល់គ្រីស្តបរិស័ទ ឲ្យអធិដ្ឋានអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមឲ្យពួកគាត់ហ៊ាននិងទទួលឫទ្ធានុភាពពីព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីធ្វើជាមរណសាក្សីអំពីជំនឿក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន។
កញ្ញា សួន សៅរី ជាគ្រីស្តបរិស័ទពីស្វាយស៊ីសុផុន បានឲ្យដឹងថា ពេលគាត់ចូលរួមក្នុងកម្មវិធីរំឭកអំពីជីវិតរបស់លោកអតីតអភិបាល នាំឲ្យគាត់នឹកឃើញដល់ព្រះយេស៊ូដែលបានបូជាព្រះជន្មសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់។
សៅរី បន្តថា លោកអភិបាលទេពអ៊ីមក៏យកគំរូតាមព្រះអង្គដែរ ដោយសុខចិត្តរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ទោះបីជាលោកដឹងថានឹងគ្មានជីវិតក៏ដោយ។
«ដីមរណសាក្សីនេះបានជួយខ្ញុំច្រើន នៅពេលខ្ញុំទន់ខ្សោយ ខ្ញុំស្ទើរតែបាត់បង់ជំនឿ ប៉ុន្តែនៅពេលនឹកឃើញដល់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានជំនឿឡើងវិញ និងមានសង្ឃឹម។» សៅរី បន្ថែម។
សុខ ហេង វ័យ៣៥ឆ្នាំមកពីប៉ោយប៉ែតនិយាយថា គំរូរបស់លោកអភិបាលទេពអ៊ីម និងលោកប៉ាត្រេ បានបញ្ជាក់ថាទោះក្នុងកិច្ចការលំបាកណាក៏ដោយ ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយយើង និងដោយសារជំនឿ យើងនឹងមានជីវិតរួមជាមួយព្រះជាម្ចាស់។
តាមរយៈលោកទាំងពីរ បានធ្វើឲ្យហេងចេះលះបង់ពេលវេលាសម្រាប់អ្នកដទៃ លះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីចូលរួមជួយព្រះសហគមន៍ ឲ្យយើងហ៊ាននិងតស៊ូដើម្បីជំនឿជាគ្រីស្តបរិស័ទ។
កន្លែងគោរពមរណសាក្សីក្នុងភូមិភាគបាត់ដំបងសព្វថ្ងៃ គឺព្រះសហគមន៍ភូមិភាគបាត់ដំបង បានស្នើសុំដីមួយកន្លែងពីរដ្ឋាភិបាលក្បែរស្ពានបត់ត្រង់ ដែលគេដឹងថា ជាកន្លែងអស់លោកត្រូវបានគេសម្លាប់ ទុកជាទី រំឭកជារៀងរាល់ឆ្នាំ។
លោកប៉ូល ទេពអ៊ីម សុត្ថា កើតនៅថ្ងៃទី០៦ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៣៤ នៅក្រុង ភ្នំពេញ លោកជាកូនកាត់ខ្មែរ-បារាំង-វៀតណាម។ នៅឆ្នាំ១៩៤៧ លោកបានទៅ រស់នៅប្រទេសបារាំង។ លោកបានស្ដាប់ឮការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈ សកម្មភាពកុមារកាយរិទ្ធនៅទីនោះ បន្ទាប់មកលោកបានចូលរៀនទេវវិទ្យាល័យ និងបានទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំងជាបូជាចារ្យ នៅថ្ងៃទី២៩ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៥៩ នៅវិសាលវិហារព្រះនាងម៉ារី នៅទីក្រុង ប៉ារីសប្រទេសបារាំង។ លោកបានបន្ដការសិក្សានៅទីក្រុងរ៉ូម។
នៅឆ្នាំ១៩៦១ លោកត្រឡប់មកប្រទេសកម្ពុជាវិញ។ លោកខិតខំបង្កើតទំនាក់ទំនងជាមួយបងប្អូនខ្មែរ ឡើងវិញ ក្រោយអវត្តមាននៅប្រទេសកម្ពុជាអស់រយៈពេលដ៏យូរ។ លោកបានជួយក្រុមជាច្រើនរិះគិត អំពីជំនឿ សង្គម និងវប្បធម៌។
លោកទទួលការតែងតាំងជាអភិបាលព្រះសហគមន៍ភូមិភាគបាត់ដំបងនៅថ្ងៃទី២៦ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៦៨ ក្នុងជន្មាយុ៣៥ឆ្នាំ។ ក្នុងអភិបូជា នាថ្ងៃទី១៣ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ លោកអភិបាល ទេព អ៊ីម ធ្វើពិធីលើកលែងទោសទូទៅ ហើយប្រទានពរដល់គ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ថា៖ «ថ្ងៃនេះ ជាថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ ដែលខ្ញុំប្រសិទ្ធិពរ បងប្អូនរាល់គ្នា… ខ្ញុំសូមលើកលែងទោសរំដោះបាបអស់បងប្អូនដែលនៅក្នុងវិហារ និងបងប្អូនដែលពុំបានមកផង»។
ថ្ងៃទី២០ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ លោកបានថ្វាយអភិបូជាលើកចុងក្រោយនៅវិសាលវិហារបាត់ដំបង មុន ពេលខ្មែរក្រហមចូលមក លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «នៅថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមានអាយុ៣៣ឆ្នាំ ជាអាយុដែលព្រះយេស៊ូបានសោយទិវង្គត»។ នៅខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមចាប់បញ្ជូនគាត់ជាមួយលោក យ៉ូហាន បាដ្រេ និងជនជាតិអូស្រ្តាលីរួមជាមួយ ភរិយាជាស្ត្រីខ្មែរទៅសម្លាប់ចោលនៅ ព្រែកជីក ភូមិបត់ត្រង់ ឃុំបត់ត្រង់ ស្រុកមង្គលបុរី ខេត្តបាត់ដំបង៕
ដោយកែវ កញ្ញា
