បុណ្យរម្លឹក
សន្តថូម៉ាសនៅអគីណូ ជាបូជាចារ្យ
និងជាគ្រូបាធ្យាយនៃព្រះសហគមន៍
ពណ៌ស

លោកថូម៉ាស (១២២៥-១២៧៤) កើតក្នុងវង្សត្រកូលអភិជនអ៊ីតាលី។ កាលអាយុបាន ១៦​ឆ្នាំ លោកសម្រេចចិត្តចូលបួសក្នុងក្រុមគ្រួសារដូមីនីកូដែលទើបនឹងកើតឡើង។ ញាតិសន្តាន​របស់​លោក​មិន​ព្រមឱ្យលោកចូលបួសទេ ហើយបងប្អូនក៏ទៅចាប់លោកនាំចេញពីអារាមថែមទៀតផង។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះក៏ដោយ ក៏លោកនៅតែទៅបន្តការអប់រំតទៅទៀត ហើយរៀននៅក្រុងកូឡូញ (ប្រទេស​អា​ល្លឺម៉ង់​) និងនៅមហាវិទ្យាល័យក្រុងប៉ារីស (ប្រទេសបារាំង)។ លោកទៅជាសាស្ត្រាចារ្យនៅក្រុងប៉ារី ក្រុង​រ៉ូម និងក្រុងណាប៉ូលី (ប្រ​ទេសអ៊ីតាលី)។ លោករៀបរៀងធ្វើសំយោគរវាងលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនាដែលលោកទទួលពីដូនតា និងវប្បធម៌នៃសម័យរបស់លោកដោយយកទស្សនវិជ្ជាលោកអរីស្តូត និង​លោក​ប្លាតុងមករិះគិត។ លោកបានសរសេរសៀវភៅជាច្រើនក្បាលដែលប្រមែលប្រមូលយោបល់ទេវវិទ្យានៃគ្រីស្តសាសនា ហើយមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។

អត្ថបទទី១៖ សូមថ្លែងលិខិតផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទជាតិហេប្រឺ ហប ១១,១-២.៨-១៩

បងប្អូនជាទីស្រឡាញ!
ជំនឿធ្វើឱ្យយើងមានអ្វីៗដែលយើងសង្ឃឹមថានឹងបានជំនឿ ក៏ធ្វើឱ្យយើងស្គាល់ជាក់ច្បាស់នូវអ្វីៗដែលយើងមើលពុំឃើញ។ ព្រោះតែជំនឿ​ហ្នឹងហើយបានជាចាស់ៗនៅជំនាន់ដើមបានទទួលកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ។ ដោយសារជំនឿ​លោកអប្រាហាំស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានត្រាស់ហៅលោក ហើយចេញដំណើរ​ទៅកាន់ស្រុកមួយដែលលោកនឹងទទួលទុកជាមរត៌ក។ លោកចេញដំណើរទៅ ទាំង​ពុំដឹងថា ត្រូវទៅណាផង។ ដោយសារជំនឿ លោកមករស់នៅជាអណិកជនក្នុងស្រុកដែលព្រះជាម្ចាស់សន្យាថានឹងប្រទានឱ្យ គឺលោកបោះជំរំនៅជាមួយលោក​អ៊ីសាក និងលោកយ៉ាងកុបដែលត្រូវទទួលទឹកដីនោះ ទុកជាមត៌ករួមជាមួយលោកតាម​ព្រះបន្ទូលសន្យាដដែល។ លោកអប្រាហាំទន្ទឹងរង់ចាំទទួលក្រុងមួយដែលនឹងមាន​គ្រឹះរឹងមាំមួយ ជាក្រុងដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើគម្រោងនឹងសង់ឡើង។ ដោយ​សារ​ជំនឿ លោកយាយសារ៉ាទទួលសមត្ថភាពនឹងមានកូនបន្តពូជពង្សបាន ថ្វីដ្បិតតែ​គាត់មានវ័យចាស់ណាស់ហើយក៏ដោយ ព្រោះគាត់យល់ថា បើព្រះជាម្ចាស់សន្យាយ៉ាង​ណា ព្រះអង្គមុខជានឹងធ្វើតាមយ៉ាងនោះដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាមានមនុស្ស​ច្រើនឥតគណនាដូចផ្កាយនៅលើមេឃ និងដូចគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រកើតចេញ​មកពីមនុស្សតែម្នាក់ដែលចាស់ជិតស្លាប់ទៅហើយនោះ​ផង។ បុព្វបុរសទាំងនេះស្លាប់​ទៅទាំងនៅមានជំនឿដដែល។ អស់លោកឥតបានទទួលអ្វីៗតាមព្រះបន្ទូលសន្យាទេ តែអស់លោកបានឃើញ និងអបអរទទួលពីចម្ងាយ ហើយប្រកាសទទួលស្គាល់ថា អស់​លោកគ្រាន់តែជាជនបរទេសដែលធ្វើដំណើរលើផែនដីនេះប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកណានិយាយ​ដូច្នេះ បង្ហាញឱ្យយើងច្បាស់ថា គេស្វែងរកមាតុភូមិមួយ។ ប្រសិនបើបុព្វបុរស​ទាំងនោះនឹងស្រុកដែលលោកបានចាកចេញមក លោកមុខជាមានឱកាសវិលត្រឡប់ទៅវិញជាពុំខាន។ តាមពិត អស់លោកចង់បានមាតុភូមិមួយដ៏ល្អប្រសើរជាង គឺមាតុ​ភូមិនៅស្ថានបរមសុខឯណោះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះជាម្ចាស់មិនខ្មាសនឹងឱ្យ​គេហៅព្រះអង្គថា ជាព្រះរបស់បុព្វបុរសទាំងនោះឡើយ ដ្បិតព្រះអង្គបានរៀបចំក្រុង​មួយសម្រាប់ពួកលោករួចទៅហើយ។ ដោយសារជំនឿ លោកអប្រាហាំយកអ៊ីសាកទៅថ្វាយជាយញ្ញបូជានៅពេលព្រះជាម្ចាស់ល្បងលមើលចិត្តលោក។ លោកថ្វាយ​កូនតែមួយគត់របស់លោក ថ្វីដ្បិតតែលោកបានទទួលព្រះបន្ទូលសន្យា ហើយថ្វីដ្បិតតែព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកថា៖ «អ៊ីសាកនឹងបន្តពូជពង្សឱ្យអ្នក» ក៏ដោយ។ លោកយល់ឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់មានប្ញទ្ធានុភាពអាចប្រោសមនុស្សស្លាប់ឱ្យរស់ឡើយវិញបាន។ ហេតុនេះលោកក៏ទទួលកូនមកវិញ។ ហេតុការណ៍នេះជា​និមិត្តរូបមួយទាយពីពេលខាងមុខ។

ទំនុកតម្កើងរបស់លោកសាការី លូកា ១,៦៩-៧៥ បទពាក្យ ៧

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ២៨,៣

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអម្ចាស់បង្រ្កាបខ្យល់ និងសមុទ្រ ព្រះអង្គគ្រងរាជ្យលើមហាសមុទ្រផង។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាកុស មក ៤,៣៥-៤១

ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាអស់មួយថ្ងៃទៅកាន់បណ្តាជន។ លុះដល់​ល្ងាច ព្រះអង្គមាន្រះបន្ទូលទៅក្រុមសាវ័កថា៖ «យើងនាំគ្នាឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង»​។ ក្រុមសាវ័កក៏ចេញពីបណ្តាជន ហើយអុំទូកដែលមានព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងនោះ ដោយ​មានទូកឯទៀតៗទៅជាមួយដែរ។ ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកមកយ៉ាងខ្លាំង ហើយរលកក៏បោកប៉ះនឹងទូក បណ្តាលឱ្យទឹកចូលស្ទើរពេញ។ រីឯព្រះយេស៊ូវិញ​ ព្រះអង្គផ្ទំលក់លើខ្នើយនៅកន្សែងទូក។ ក្រុមសាវ័កដាស់ព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ! យើងស្លាបឥឡូវហើយ! លោកមិនអើពើទេឬ?»។ ព្រះយេស៊ូតើនឡើង ហើយមាន​ព្រះបន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះ និងបញ្ជាសមុទ្រថា៖ «ស្ងប់ស្ងៀមទៅ!»។ ពេលនោះ ខ្យល់​ព្យុះក៏ស្ងប់ ហើយផ្ទៃទឹកក៏រាបស្មើដែរ។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅក្រុមសាវ័កថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាកំសាកដូច្នេះ? តើអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់មានជំនឿ​ទេឬ?»។ ពួកគេកោតស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំង ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តើ​លោកនេះជានរណា បានជាខ្យល់ព្យុះ និងសមុទ្រស្តាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ?»។