ឬសន្ដថូម៉ាស បេកេត
ជាអភិបាល និងជាមរណសាក្សី

អត្ថបទទី១៖ សូមថ្លែងលិខិតទី១ របស់គ្រីស្តទូតយ៉ូហាន ១យហ ២,៣-១១

កូនចៅជាទីស្រឡាញ់! ប្រសិនបើយើងកាន់តាមវិន័យរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនោះ ទើបយើងដឹងថា យើងបានស្គាល់ព្រះអង្គមែន។ អ្នកណាពោលថា “ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយ” តែមិនកាន់តាមវិន័យរបស់ព្រះអង្គ អ្នកនោះនិយាយកុហក ហើយសេចក្តីពិតមិនស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនគេឡើយ។ រីឯអ្នកដែលកាន់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាស្ថិតនៅក្នុងអ្នកនោះគ្រប់លក្ខណៈមែន។ យើងអាចដឹងថា យើងពិតជាស្ថិត​នៅក្នុងព្រះអង្គ ដោយសេចក្តីនេះ គឺអ្នកណាអះអាងថា ខ្លួនស្ថិតនៅក្នុងព្រះអង្គ អ្នកនោះត្រូវតែរស់នៅតាមមាគ៌ា ដូចព្រះយេស៊ូជាអម្ចាស់ធ្លាប់រស់នោះដែរ។ កូនចៅជាទីស្រឡាញ់អើយ! ខ្ញុំមិនសរសេរវិន័យថ្មីណាមួយមកជូនអ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺខ្ញុំសរសេរវិន័យចាស់ ជាវិន័យដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួលតាំងពីដើមរៀងមក។ វិន័យចាស់នេះ ជាព្រះបន្ទូលដែលអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮរួចមកហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ វិន័យដែលខ្ញុំសរសេរមកអ្នករាល់គ្នានេះ ក៏ដូចជាវិន័យមួយថ្មីដែរ គឺពិតជាថ្មីចំពោះព្រះគ្រីស្ត និងចំពោះអ្នករាល់គ្នា ដ្បិតភាពងងឹតកំពុងតែរសាត់បាត់ទៅ រីឯពន្លឺដ៏ពិតប្រាកដបានភ្លឺឡើងហើយ។
អ្នកណាអះអាងថា ខ្លួនស្ថិតនៅក្នុងពន្លឺតែស្អប់បងប្អូន អ្នកនោះស្ថិតនៅក្នុងភាពងងឹតនៅឡើយ។ អ្នកណាស្រឡាញ់បងប្អូន អ្នកនោះស្ថិតនៅក្នុងពន្លឺ ហើយគ្មានអ្វីធ្វើឱ្យគាត់រវាតចិត្តចេញពីជំនឿឡើយ។ រីឯអ្នកណាស្អប់បងប្អូន អ្នកនោះស្ថិតនៅក្នុងភាពងងឹត គេរស់ក្នុងភាពងងឹតទាំងពុំដឹងថា ខ្លួនកំពុងទៅណាផង ព្រោះភាពងងឹតបានធ្វើឱ្យភ្នែករបស់គេទៅជាខ្វាក់។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៩៦ (៩៥), ១-៣.៥-៦ បទព្រហ្មគីតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម លក ២,៣២

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
ពន្លឺដែលបំភ្លឺមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍មកដល់​ហើយ! សិរីរុងរឿងរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលក៏មកដល់ដែរ!។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ២,២២-៣៥

កាលពេលកំណត់ដែលលោកយ៉ូសែប និងនាងម៉ារីត្រូវធ្វើពិធីជម្រះកាយឱ្យបរិសុទ្ធ តាមធម្មវិន័យលោកម៉ូសេ មកដល់ អ្នកទាំងពីរនាំព្រះឱរសទៅថ្វាយព្រះអម្ចាស់នៅក្រុងយេរូសាឡឹម ដ្បិតក្នុងធម្មវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់មានចែងទុកមកថា៖”កូនប្រុសច្បងទាំងអស់ត្រូវទុកថ្វាយព្រះអម្ចាស់”។ អ្នកទាំងពីរថ្វាយយញ្ញបូជាតាមធម្មវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់បានចែងទុកមក គឺគេថ្វាយលលកមួយគូ ឬព្រាបស្ទាវពីរ។
នៅក្រុងយេរូសាឡឹម មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូនជាមនុស្សសុចរិត។ គាត់គោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ព្រមទាំងទន្ទឹងរង់ចាំព្រះអង្គយាងមកសម្រាលទុក្ខប្រជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលផង។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធសណ្ឋិតនៅលើគាត់ ហើយសម្តែងឱ្យគាត់ដឹងថា គាត់មិនត្រូវស្លាប់ទេ ដរាបណាគាត់មិនបានឃើញព្រះគ្រីស្តដែលព្រះអម្ចាស់ចាត់ឱ្យ មកនោះឡើយ។ ព្រះវិញ្ញាណនាំលោកតាស៊ីម៉ូនចូលក្នុងព្រះវិហារ។ ពេលមាតាបិតានាំព្រះឱរសយេស៊ូមកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់តាមធម្មវិន័យ លោកតាស៊ីម៉ូនក៏យកព្រះឱរស មកបី រួចសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ថា៖«បពិត្រព្រះដ៏ជាចៅហ្វាយ! ឥឡូវនេះ ព្រះអង្គបានសម្រេចតាមព្រះបន្ទូលសន្យាហើយ! ដូច្នេះ សូមឱ្យទូលបង្គំជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គ លាចាក លោកនេះទៅដោយសុខសាន្តផងចុះ ដ្បិតភ្នែកទូលបង្គំបានឃើញការសង្គ្រោះដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកឱ្យប្រជាជាតិទាំងអស់ គឺជាពន្លឺដែលនាំឱ្យមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ស្គាល់ព្រះអង្គ និងសិរីរុងរឿងរបស់អ៊ីស្រាអែលជាប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គ»។
មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូងឿងឆ្ងល់នឹងសេចក្តីដែលលោកតាស៊ីម៉ូននិយាយអំពីព្រះឱរសនោះណាស់។ លោកតាស៊ីម៉ូនជូនពរអ្នកទាំងពីរ ហើយនិយាយទៅកាន់នាងម៉ារីជាមាតាថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់បុត្រនេះមក ដើម្បីឱ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលច្រើននាក់ដួល ឬងើបឡើងវិញ។ បុត្រនេះនឹងទៅជាទីសម្គាល់មួយ បង្ហាញអំពីការសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែមានមនុស្សជាច្រើននឹងជំទាស់ប្រឆាំង។ បុត្រនេះនឹងធ្វើឱ្យគំនិតលាក់កំបាំងរបស់មនុស្សជាច្រើនលេចច្បាស់ឡើង។ រីឯនាងវិញ នាងនឹងឈឺចុកចាប់យ៉ាងខ្លាំង ដូចមានដាវមួយមកចាក់ទម្លុះដួងចិត្តរបស់នាង»។