ភ្នំពេញខាងជើង ថ្ងៃទី៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២២
| អត្ថបទទី១៖ ព្រះប្រាជ្ញាញាណ ៩,១៣-១៨ តើនរណាអាចស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គបាន? ប្រាញ ៩,១៣ អត្ថបទទី២៖ ភីលេម៉ូន ៩-១០,១២-១៧ សូមទទួលគាត់ឲ្យបានដូចទទួលខ្ញុំផ្ទាល់ដែរ។ ភល ១៧ ដំណឹងល្អ៖ លូកា ១៤,២៥-៣៣ អ្នកណាមិនលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនមកតាមខ្ញុំទេ អ្នកនោះក៏ពុំអាចធ្វើជាសាវ័ករបស់ខ្ញុំបានដែរ។ លក ១៤,២៧ |
“ទៅជាសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូ”
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់
យប់មិញខ្ញុំមើលនៅក្នុងយូធូប អំពីពិធីអធិដ្ឋានដ៏ធំមួយនៅឆ្នាំ១៩៩៧ ជាមួយសម្ដេចប៉ាប យ៉ូហានប៉ូលទី២នៅទីក្រុងប៉ារីស គឺទិវាយុវជនពិភពលោក។ នៅពេលនោះ មានមួយលាននាក់ដែលមកពីជុំវិញពិភពលោកជួបជុំគ្នា សម្ដេចប៉ាបបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក និងអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាសដល់បេក្ខជន២០នាក់ នៅក្នុងនោះមានខ្មែរម្នាក់។ ពេលឃើញគេទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីសម្ដេចប៉ាប ដូចជាទឹកភ្នែកហូរ តែមិនមែនហូរដោយសារពិបាកចិត្ត គឺហូរដោយសាររំភើប។ ពេលទទួលអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាសពីសម្ដេចប៉ាប បេក្ខជនញញឹមយ៉ាងស្អាតដូចជាទទួលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធយ៉ាងពេញលក្ខណៈ។ សម្ដេចប៉ាប យ៉ូហានប៉ូលទី២ បានក្លាយទៅជាសន្តពីប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ ថ្ងៃនេះនៅទីក្រុងរ៉ូមសម្ដេចប៉ាប ហ្វ្រង់ស៊ីស្កូ បានតែងតាំងសម្ដេចប៉ាប យ៉ូហានប៉ូលទី១ ទៅជាអ្នកដែលពោរពេញដោយសុភមង្គល ជាជំហានទីមួយមុនក្លាយទៅជាសន្ត។
យ៉ូហានប៉ូលទី១ យើងអត់សូវស្គាល់ទេ យ៉ូហានប៉ូលទី១ធ្វើជាសម្ដេចប៉ាបបានតែ៣៣ថ្ងៃ ហើយព្រះអង្គសោយទិវង្គត។ ពេលយើងនឹកឃើញសម្ដេចប៉ាប យ៉ូហានប៉ូលទី១ យើងនឹកឃើញតែរឿងមួយពីព្រះអង្គ គឺព្រះអង្គពូកែញញឹម។ ពិភពលោកបានភ្ញាក់ ដោយសារពីសម័យដើមសម្តេចប៉ាបដូចជាព្រះមហាក្សត្រ។ ព្រះអង្គញញឹម ដោយសារទ្រង់ទតឃើញវត្តមានរបស់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ និងព្រះយេស៊ូនៅក្នុងជីវិតព្រះអង្គ។ ជាមូលហេតុថ្ងៃនេះ ព្រះសហគមន៍អាចទទួលស្គាល់ថាទ្រង់អាចធ្វើជាសន្តបាន។ ថ្ងៃនេះ ប្អូនៗដែលទទួលអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាសដឹងថា អនាគតរបស់យើងគឺរស់នៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់ គោលដៅរបស់យើងគឺទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ គោលដៅរបស់យើង គឺទៅជាសន្តសន្តីម្យ៉ាង មានន័យថារស់នៅអស់ពីសមត្ថភាពនៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ រស់នៅអស់ពីសមត្ថភាពដោយខិតខំស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សន្តសន្តី មិនមានន័យថាអ្នកបរិសុទ្ធមួយរយភាគរយ ប៉ុន្តែយើងយកចិត្តទុកដាក់រស់នៅតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ នៅពេលខ្ញុំមកដល់ព្រឹកមិញនៅព្រះវិហារសន្តសិលាពោធិ៍ធំ ពេលជួបជាមួយបងប្អូនលោកអភិបាល លី ខ្ញុំរំភើបណាស់។ ខ្ញុំនឹកឃើញប៉ុន្មានខែមុខ ខ្ញុំបានមកថ្វាយអភិបូជានៅទីនេះ ខ្ញុំបានទេសនាថា ពោធិ៍ធំជាកន្លែងពិសេស ជាកន្លែងដែលយើងបានស្គាល់យ៉ាងច្បាស់លោក ឆ្មារ សាឡាស់ និងលោក ឆ្មារ សាឡឹម ដែលជាមរណៈសាក្សីយើង។ ជាកន្លែងដែលលោក ឆ្មារ សាឡឹម បានថ្វាយអភិបូជាបុណ្យចម្លងចុងក្រោយមុនខ្មែរក្រហមចូលទីក្រុងភ្នំពេញ មុនគាត់ចេញធ្វើដំណើរទៅតាំងគោក។ ជាកន្លែងដែលយើងបានបង្កើតលោកបូជាចារ្យជំនាន់ក្រោយម្នាក់គឺលោកឪពុក លី ឥលូវនេះសម្តេចប៉ាបជ្រើសរើសលោក លី ជាអភិបាលសម្រាប់កំពង់ចាម។ ចូលនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ព្រះសហគមន៍នៅក្នុងសតវត្សទី២០និង២១ ដោយសារនៅក្នុងសតវត្សយើងជាលើកទីមួយ ដែលយើងមានអភិបាលព្រះសហគមន៍ជាជនជាតិខ្មែរ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងសតវត្សទី២០ដែរ ដោយសារពីឆ្នាំ១៩៧៧ដែលលោក ឆ្មារ សាឡាស់ លោក សាឡឹម លោក សម្រើន និងលោកអភិបាល ទេព អ៊ីម បានស្លាប់ជាលើកទីមួយដែលយើងមានអភិបាលខ្មែរនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តព្រះសហគមន៍កាតូលិកយើងពីឆ្នាំ១៩៧៧រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។
សម្រាប់កំពង់ចាម ជាមហាកំពូលដោយសារនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តកំពង់ចាមខ្លី បង្កើតនៅឆ្នាំ១៩៦៨ជាលើកទីមួយដែលមានអភិបាលខ្មែរ។ មានលោក លេស្វេស )MEP) មានលោក អង់តូនី (MEP) និងលោក លី ដែលបន្តពីលោកអន់តូនី ធ្វើជាលោកអភិបាលថ្មី។ អ្វីដែលខ្ញុំចង់និយាយ នៅពេលយើងមើលប្រវត្តិសាស្រ្តព្រះសហគមន៍របស់យើង ដែលជាប្រវត្តិសាស្រ្តសំខាន់បំផុតសម្រាប់ភូមិភាគភ្នំពេញ សម្រាប់ប្អូនៗដែលថ្ងៃនេះសុំទទួលអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាស។ នៅពេលយើងស្ដាប់គម្ពីរដំណឹងល្អថ្ងៃនេះ យើងត្រូវតែសួរថា តើខ្ញុំជាគ្រីស្តបរិស័ទនៅលើទឹកដីក្ដីកណ្ដាល ពោធិ៍ធំ តើខ្ញុំជាគ្រីស្តបរិស័ទនៅលើទឹកដីព្រះសហគមន៍កាតូលិកកម្ពុជា ខ្ញុំធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីទៅជាសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូដ៏ពេញលក្ខណៈ? យើងមានគំរូ សន្ត យ៉ូហានប៉ូលទី២ យើងមានគំរូ យ៉ូហានប៉ូលទី១ យើងមានគំរូ ឆ្មារ សាឡាស់ និង សាឡឹម យើងមានគំរូដែលរស់នៅសព្វថ្ងៃជាគ្រូគង្វាល គឺលោក លី ដែលពីដើមជាអ្នកនេសាទត្រីនៅទន្លេ ពីអ្នកនេសាទត្រីទៅជាអ្នកនេសាទមនុស្សដ៏ពេញលក្ខណៈ។
ថ្ងៃនេះ យើងស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ “បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ តែមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំខ្លាំងជាងឪពុកម្ដាយ ប្រពន្ធកូន បងប្អូនប្រុសស្រី និងជីវិតខ្លួនទេ អ្នកនោះពុំអាចធ្វើជាសាវ័ករបស់ខ្ញុំបានឡើយ អ្នកណាមិនលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនមកតាមខ្ញុំទេ អ្នកនោះក៏ពុំអាចធ្វើជាសារ័ករបស់ខ្ញុំបានដែរ”។ ពេលស្ដាប់នេះ ប្អូនៗដែលនៅក្មេងៗប្រហែសកំពុងភ័យ ធ្វើដូចម្តេចត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូជាងឪពុកម្ដាយ ធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូជាងប្ដី។ ដោយសារអត្ថបទគម្ពីរនេះ យើងធ្លាប់លឺគេថាសាសនាយេស៊ូណែនាំឲ្យយើងមិនស្រឡាញ់ឪពុកម្ដាយ សាសនាយេស៊ូណែនាំឲ្យយើងមិនគោរពឪពុកម្ដាយ…។ គេយល់ច្រលំ ព្រះយេស៊ូមិនដែលថាកុំស្រឡាញ់ឪពុកម្ដាយ ឬកុំស្រឡាញ់ប្រពន្ធកូនទេ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូចង់បង្ហាញថាព្រះអង្គជាអាទិភាពនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ថ្ងៃនេះដែលយើងទទួលអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាស ដើម្បីទៅជាគ្រីស្តបរិស័ទដ៏ពេញលក្ខណៈ ទោះបីនៅក្មេងក៏ដោយយើងយល់ថា ព្រះយេស៊ូភ្ជាប់ជាមួយយើងអស់កល្បជានិច្ច។ នៅពេលទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក នៅពេលនោះយើងបានបំពាក់អាវស ដើម្បីបង្ហាញថាយើងបំពាក់ព្រះយេស៊ូផ្ទាល់។ ប៉ុន្តែ អាវនេះដោះចេញមិនកើតទេ វាភ្ជាប់ជាមួយយើងអស់មួយជីវិត។
ហេតុនេះហើយ នៅពេលយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ ប្រសិនបើយើងចង់ធ្វើជាសាវ័ករបស់ព្រះជាម្ចាស់ យើងយកព្រះជាម្ចាស់ជាអាទិភាពនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ពេលយើងមើលលោក ឆ្មារ សាឡាស់ គឺជាអ្វីដែលគាត់បានធ្វើនៅពេលគាត់កំពុងរៀនបន្តនៅប្រទេសបារាំង លោក អ៊ីវរ៉ាមុស ហៅគាត់ឱ្យមកវិញ។ គាត់មកវិញភ្លាម ទោះបីដឹងថាសង្រ្គាមចាប់ផ្ដើមហើយ នៅពេលគាត់ទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំងជាអភិបាល បីថ្ងៃក្រោយមកគេមកចាប់គាត់ ដើម្បីបណ្តេញចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញ។ នៅពេលនោះ គាត់ចេញធ្វើដំណើរគាត់បានយកតែវ៉ាលីតូចមួយ នៅក្នុងនោះគាត់ដាក់សម្ភារៈគ្រឿងសក្ការៈដើម្បីថ្វាយអភិបូជា។ ដោយសារ គាត់យល់ថាយើងបានផ្ញើជីវិតទៅលើព្រះជាម្ចាស់ ព្រះជាម្ចាស់ជាអាទិភាព។ ប៉ុន្តែ នៅពេលយើងផ្ញើជីវិតទៅលើព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនដើម្បីមានជីវិតកំសត់ទុរគតទេ គឺដើម្បីរកឃើញសុភមង្គល។ សុភមង្គលពិសេសដែលយើងមាន គឺដឹងថា យល់ថាយើងជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដឹងថាយើងមានព្រះបិតាដែលស្រឡាញ់យើង។ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះជាម្ចាស់ យើងជាមនុស្សតូចតាចសាមញ្ញធម្មតា ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងនឹកឃើញមួយភ្លែត ជួនកាលយើងត្រូវការបើកភ្នែកតិចៗ បើកបេះដូងតិចៗដើម្បីនឹកឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសខ្ញុំផ្ទាល់ ដើម្បីទៅជាកូនរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់ដែលជាព្រះដ៏មានឬទ្ធានុភាពសព្វប្រការ បានជ្រើសរើសខ្ញុំដើម្បីធ្វើជាកូនរបស់ព្រះអង្គមិនធម្មតាទេ។
យើងមានអំណរសប្បាយ ដោយសារយើងនឹកឃើញនេះ ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំងណាស់ ព្រះជាម្ចាស់ជ្រើសរើសខ្ញុំធ្វើជាបុត្រាបុត្រី។ ព្រះជាម្ចាស់ណែនាំឲ្យខ្ញុំធ្វើដំណើរពីមូយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ដើម្បីថ្ងៃណាមួយអាចមើលឃើញព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ នេះជាអំណរសប្បាយដែលយើងមាន។ ដូច្នេះ អំណរសប្បាយនេះណែនាំឲ្យយើងចេះស្វាគមន៍បងប្អូនឯទៀតៗជាបងប្អូនពិតមែន។ នៅក្នុងព្រះសហគមន៍ទាំងពីរ ដែលយើងចូលអភិបូជារួមគ្នាថ្ងៃនេះ ទាំងសន្តសិលាពោធិ៍ធំ ទាំងសន្តយ៉ូសែបក្ដីកណ្ដាល យើងជាបងប្អូននៅក្នុងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។ យើងមិនមែនជាសាសន៍ដទៃ យើងមិនមែនជាមនុស្សដែលមិនចង់មើលគ្នា ប៉ុន្តែយើងជាបងប្អូនគ្នា។ ដោយសារយើងមានព្រះបិតាដែលស្រឡាញ់យើងទាំងអស់ យើងជាបងប្អូនគ្នាដោយសារយើងមានព្រះបិតាតែមួយ ដែលណែនាំឲ្យយើងទៅជាកូនរបស់ព្រះអង្គ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវការគិតធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកជាបងប្អូនដ៏ពិតប្រាកដ។
សព្វថ្ងៃ នៅក្នុងពិភពលោកសង្គ្រាមក៏មាន នៅក្នុងគ្រួសាររបស់យើងជួនកាលឈ្លោះគ្នាក៏មាន នៅក្នុងព្រះសហគមន៍របស់យើងជួនកាលអត់ចេះគោរពគ្នា អត់ចេះស្រឡាញ់គ្នា អន់ចិត្តគ្នា ច្រណែនគ្នាក៏មានដែរ។ ប៉ុន្តែ នេះផ្ទុយពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់បាន ព្រះជាម្ចាស់ចង់មានគ្រួសារដ៏សុខសាន្ត។ ថ្ងៃនេះ ប្អូនៗដែលទទួលអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាស ជាព្រះវិញ្ញណដ៏វិសុទ្ធដែលណែនាំឲ្យយើងពោរពេញ ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីសុខដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលព្រះយេស៊ូបង្ហាញខ្លួនម្ដងៗ ក្រោយពេលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលរហូត “សូមសេចក្ដីសុខសាន្តគង់នៅជាមួយបងប្អូន”។ ពេលលោកអភិបាលបើកអភិបូជា លោកមានប្រសាសន៍ថា “សូមសេចក្ដីសុខសាន្តគង់នៅជាមួយបងប្អូន” ជាសេចក្ដីសុខសាន្តដែលយើងចង់បាន។ ប៉ុន្តែ អាស្រ័យលើយើងនៅពេលយើងចេញពីវិហារថ្ងៃនេះ នៅពេលយើងបានទទួលអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាសហើយ តើយើងធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីបន្តរស់នៅជាសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូ? យកចិត្តទុកដាក់អធិដ្ឋាន យកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ យកចិត្តទុកដាក់ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដ៏ពិតប្រាកដ។
ដោយមើលគំរូ ជាពិសេសមើលម្ដាយតេរេសា គាត់មិនមែនជាមនុស្សអស្ចារ្យទេ ជាបងស្រីមួយធម្មតានៅប្រទេសឥណ្ឌា ថ្ងៃមួយកាត់ដើរតាមផ្លួវ គាត់បានឃើញអ្នកជម្ងឺម្នាក់ដែលជិតស្លាប់នៅតាមផ្លូវ។ នៅពេលនោះ គាត់ឈប់មើលមួយភ្លែតនិងបន្តធ្វើដំណើរទៅមុខទៀត ពេលគាត់ទៅដល់ផ្ទះ គាត់នឹកឃើញអ្នកជម្ងឺនៅតាមផ្លូវភ្ជាប់ជាមួយព្រះយេស៊ូនៅលើឈើឆ្កាង។ ដូច្នេះ គាត់ឃើញទាំងពីរ អ្នកជម្ងឺនៅតាមផ្លូវនិងព្រះយេស៊ូនៅលើឈើឆ្កាង រហូតដល់ទាំងពីរធ្វើតែមួយ។ ក្រោយមកគាត់ថា “ព្រះជាម្ចាស់អើយ អំបាញ់មិញគឺជាព្រះយេស៊ូនៅតាមផ្លូវកំពុងជិតស្លាប់” ដូច្នេះគាត់រត់ត្រឡប់ទៅវិញ ប៉ុន្តែហួសពេលហើយដោយសាអ្នកជម្ងឺនោះស្លាប់ហើយ។ ហេតុនេះហើយ គាត់គិតយើងត្រូវបម្រើអ្នកដទៃអស់ពីកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្ត ដូច្នេះគាត់ឈប់ធ្វើជាគ្រូបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស។ គាត់បានទៅសុំលោកអភិបាល បង្កើតក្រុមបងស្រីថ្មី ដោយគាត់ប្រមូលយុវនារីប៉ុន្មាននាក់ និងចាប់ផ្ដើមបម្រើអ្នកក្រីក្រ ជាពិសេសដែលកំពុងស្លាប់ អ្នកជម្ងឺនៅតាមផ្លូវ ដើម្បីឲ្យគេស្លាប់នៅក្នុងមោទនភាព នៅក្នុងតម្លៃថ្លៃថ្នូរ។
ថ្ងៃនេះ យើងចូលនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងដែលភ្ចាប់ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដ៏ពិតប្រាកដ ដើម្បីគិតថា “ខ្ញុំទោះបីក្មេងក៏ដោយ ខ្ញុំភ្ជាប់ជាមួយព្រះយេស៊ូនៅក្នុងសេចក្ដីសុខពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ជាមួយពួកម៉ាក់ខ្ញុំ ជាមួយឪពុកម្ដាយខ្ញុំ ជាមួយលោកតាលោកយាយខ្ញុំ ខ្ញុំខិតខំស្រឡាញ់ ខ្ញុំខិតខំបម្រើ ខ្ញុំខិតខំបង្ហាញសេចក្ដីសុខ”។ ថ្ងៃនេះ យើងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ជីវិតដ៏ពិសេសដែលព្រះអង្គប្រទាន យើងទូលអង្វរព្រះអង្គតាមរយៈម្ដាយតេរេសារ តាមរយៈសន្តយ៉ូហានប៉ូលទី២ តាមរយៈសន្តយ៉ូហានប៉ូលទី១បន្តិចទៀត ដើម្បីឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាធ្វើដំណើរនៅក្នុងសេចក្ដីសុខ និងបង្កើតព្រះសហគមន៍របស់ព្រះអង្គនៅលើទឹកដីកម្ពុជា។ អាម៉ែន៕
+ លោកអភិបាល អូលីវីយ៉េ ជ្មីតហស្លេ
អភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកកម្ពុជា
ភូមិភាគភ្នំពេញ
