ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២២
| អត្ថបទទី១៖ កូរិនថូស ទី១ ៥,១-៨ ថ្វីដ្បិតតែរូបកាយខ្ញុំមិននៅជាមួយបងប្អូន តែវិញ្ញាណខ្ញុំនៅជាមួយបងប្អូនជានិច្ច។ ១ករ ៥,៣ ដំណឹងល្អ៖ លូកា ៦,៦-១១ តើត្រូវសង្គ្រោះជីវិតមនុស្ស ឬធ្វើឲ្យវិនាសអន្តរាយ? លក ៦,៩ |
“រិះគិតអំពីអនាគតតាមរយៈអ្នកម្តាយតេរេសា”
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់
នៅថ្ងៃនេះ យើងគោរពអ្នកម្តាយតេរេសា ជាសន្តីដែលព្រះសហគមន៍បានទទួលស្គាល់ ក្នុងឆ្នាំ២០១៦ ជាអំណរសប្បាយសម្រាប់ព្រះសហគមន៍ទាំងអស់។
ជាពិសេសថ្ងៃនេះ ខ្ញុំចង់ឲ្យយុវជនយុវនារីគិតពិចារណា តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីរស់នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ដើម្បីចូលនៅក្នុងគម្រោងការរបស់ព្រះយេស៊ូសម្រាប់យើងផ្ទាល់? ពេលនៅក្មេងយើងគិតថា អនាគតរបស់យើងតើត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ? អនាគតតើយើងជាមនុស្សដូចម្ដេច? យើងចាប់ផ្ដើមដើរតាមព្រះយេស៊ូ ជាសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូ តើថ្ងៃអនាគតយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីឲ្យជីវិតរបស់យើងភ្ជាប់ជាមួយនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់? យើងបានស្ដាប់នៅក្នុងគម្ពីរថ្ងៃនេះ គឺព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ហើយយើងជាយុវជនយុវនារីដែលទទួលការត្រាស់ហៅពីព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យក្លាយជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ ហើយយើងធ្វើដូចម្តេចដើម្បីរស់នៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិសេស ដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យយើង នេះគឺជាសំណួរមួយដ៏សំខាន់ណាស់។
ថ្ងៃនេះ យើងគោរពអ្នកម្តាយតេរេសាដែលជាសន្តី មិនមែនតែជាសន្តបុគ្គល ដែលគេគោរពតាំងពីសតវត្សរ៍មុននោះទេ។ យើងកំពុងតែនិយាយអំពីអ្នកម្តាយតេរេសា ដែលបានរស់នៅក្នុងសតវត្សរ៍ទីម្ភៃ មានន័យថាប៉ុន្មានឆ្នាំមុន។ ទោះបីយើងមិនបានស្គាល់គាត់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាគាត់គឺជាបងស្រីធម្មតា។ គាត់ជាសាសនទូតម្នាក់ ដែលចេញពីប្រទេសរបស់គាត់ (អាល់បេនៀ) ហើយគាត់ទៅដល់ប្រទេសឥណ្ឌា នៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ (ឡូរ៉េតូ) ដើម្បីធ្វើជាគ្រូបង្រៀន។ គាត់ជាគ្រូបង្រៀនធម្មតាម្នាក់ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃដែលយើងគោរពម្តាយតេរេសានៅថ្ងៃនេះ មានថ្ងៃមួយគាត់បានធ្វើដំណើរពេលគាត់ចេញពីបង្រៀន នៅពេលនោះគាត់បានឃើញអ្នកជំងឺម្នាក់ដែលកំពុងជិតស្លាប់នៅតាមផ្លូវ គាត់មិនចាប់អារម្មណ៍ទេហើយគាត់បន្តដំណើរទៅមុខ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលគាត់ទៅដល់ផ្ទះរបស់គាត់ គាត់នឹកឃើញអ្នកជំងឺនេះដដែល ហាក់ដូចជាមានអ្វីបុកគ្នានៅក្នុងខួរក្បាលរបស់គាត់មានអ្នកជំងឺផង និងរូបព្រះយេស៊ូនៅលើឈើឆ្កាងផង។ ក្រោយមក វាហាក់ដូចជានៅជាប់គ្នា ដែលអ្នកជំងឺកំពុងជិតស្លាប់នៅតាមផ្លូវ តាមពិតគឺព្រះយេស៊ូផ្ទាល់។ គាត់ក៏រត់ទៅរកអ្នកជំងឺដែលជិតស្លាប់ ក៏ប៉ុន្តែពេលនោះហួសពេលហើយ។ នៅពេលនោះ គាត់ចាប់ផ្ដើមសម្រេចចិត្ត តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយអ្នកជំងឺ និងអ្នកក្រីក្រដែលកំពុងនៅតាមផ្លូវ? បន្ទាប់មក គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមប្រមូលយុវនារីខ្លះៗ ហើយក៏ចាប់ផ្តើមផ្ទះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ផ្ទះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់។ បន្តិចម្តងៗក្លាយទៅជាក្រុមបងស្រីដែលយើងស្គាល់ ហើយដែលកំពុងមានវត្តមាននៅភ្នំពេញ នៅសៀមរាប ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើង ពីយូរឆ្នាំណាស់មកហើយ។ ម្តាយតេរេសាផ្ទាល់ ធ្លាប់បានមកដល់ទឹកដីកម្ពុជានៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩១ ឬ១៩៩២ ហើយបានទទួលពីសម្តេចតេជោ ហ៊ុន សែន ផ្ទាល់នូវផ្ទះដែលយើងស្គាល់សព្វថ្ងៃ គឺផ្ទះនៅផ្លូវមុនីវង្ស ហើយបានក្លាយទៅជាសញ្ញាសម្គាល់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។
អ្នកម្តាយតេរេសា គឺជាគំរូសម្រាប់យើង ណែនាំឲ្យយើងមានកម្លាំងមែនទែន ដោយសារអ្នកម្តាយតេរេសាធ្លាប់បាននិយាយថា “មនុស្សយើងទាំងអស់មិនអាចធ្វើការអស្ចារ្យពិសេសនោះទេ ប៉ុន្តែយើងទាំងអស់គ្នាអាចស្រឡាញ់គេនៅក្នុងរបៀបអស្ចារ្យ ទោះបីយើងធ្វើអ្វីតូចតាចក៏ដោយ ប៉ុន្តែយើងអាចស្រឡាញ់គេនៅក្នុងរបៀបអស្ចារ្យ”។
ខ្ញុំគិតថា សម្រាប់បងប្អូនគ្រីស្តបរិស័ទថ្មីៗដែលទើបតែចាប់ផ្តើមដើរតាមព្រះយេស៊ូ ត្រូវគិតអំពីអនាគតរបស់ខ្ញុំ ប្រហែលជាយើងមិនអាចសង្គ្រោះពិភពលោកបាននោះទេ។ ប៉ុន្តែ យ៉ាងហោចណាស់យើងអាចយកចិត្តទុកដាក់ស្រឡាញ់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ យើងអាចរៀបចំអ្វីដែលពិសេសនិងណែនាំឲ្យពិភពលោករបស់យើងកែប្រែបន្តិចម្តងៗ។ ម្តាយតេរេសាធ្លាប់និយាយដល់អ្នកកាសែតម្នាក់ដែលបានសួរទៅគាត់ថា តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីកុំឲ្យមានសង្គ្រាមក្នុងពិភពលោក? តើយើងធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីឲ្យមនុស្សចេះស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងពិភពលោក? ម្តាយតេរេសាគ្មានចម្លើយអស្ចារ្យនោះទេ គាត់មើលមុខអ្នកកាសែតនោះ ហើយនិយាយថាដើម្បីឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខនៅក្នុងពិភពលោក គឺត្រូវចាប់ផ្តើមពីខ្លួនឯង ឲ្យខ្លួនឯងកែប្រែចិត្តគំនិតសិន ឱ្យខ្ញុំផ្ទាល់កែប្រែចិត្តគំនិតសិន ហើយក្រោយមកមានអ្វីកើតឡើង ដោយមើលឃើញស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។
ម្សិលមិញព្រះសហគមន៍យើងបានតែងតាំងសម្តេចប៉ាប យ៉ូហានប៉ូលទីមួយ ពោរពេញដោយសុភមង្គល។ សម្តេចប៉ាប មានវត្តមានត្រឹមតែ៤៣ថ្ងៃ មានពេលខ្លីមែនទែន ប៉ុន្តែនៅក្នុងរយៈពេល៤៣ថ្ងៃនេះ គាត់មានឥទ្ធិពលលើព្រះសហគមន៍នៅក្នុងពិភពលោក ដោយសារតែគាត់ពូកែញញឹម។ អ្នកម្តាយតេរេសា ក៏បាននិយាយដែរថា “សេចក្ដីសុខសាន្តកើតឡើងដោយសារស្នាមញញឹមរបស់យើងទៅរកគេ នៅពេលយើងចាប់ផ្ដើមញញឹមទៅរកគេ គឺយើងចាប់ផ្ដើមសេចក្ដីសុខ សេចក្ដីស្រឡាញ់ សន្តិភាព និងការសហការគ្នា។ ដូច្នេះ យើងយល់ថាពួកគេយើងមិនបានធ្វើអ្វីអស្ចារ្យ ប៉ុន្តែយើងដឹងថានៅពេលដែលយើងចាប់ផ្ដើមញញឹមទៅរកគេ គឺជីវិតរបស់គេចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្តូរ ដោយដឹងថាយើងស្រឡាញ់គេ យើងយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយគេ។”
សម្រាប់អនាគតរបស់យុវជនយុវនារី ខ្ញុំគិតថាអ្នកម្តាយតេរេសាមានគំនិតច្រើន ដែលណែនាំឲ្យយើងត្រូវតែមានកម្លាំង។ នៅពេលដែលយើងឃើញលោកីយ៍របស់យើង យើងឃើញពិភពលោករបស់យើង ប៉ុន្មានដងប៉ុន្មានសាយើងបានអស់សង្ឃឹម សង្គ្រាមក៏មាន យើងរត់តាមទ្រព្យសម្បត្តិ យើងគិតថាយើងជោគជ័យនៅក្នុងសង្គម លុះត្រាតែយើងមានលុយច្រើន យើងជោគជ័យនៅក្នុងជីវិតលុះត្រាតែយើងមានឋានៈ យើងជាអ្នកធំ ជាអ្នកដែលគេទទួលស្គាល់។
ប៉ុន្តែ ជួនកាលយើងក៏ធ្លាក់ទឹកចិត្តដែរ ដោយសារនៅពេលដែលយើងទៅមុខនៅក្នុងជីវិត មានគេច្រណែន មានគេស្អប់ មានគេខិតខំជិះជាន់ គេចង់សម្លាប់។ ដូច្នេះ អ្នកម្តាយតេរេសា មានប្រាំបីចំណុចណែនាំយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចតស៊ូនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងដើម្បី បង្កើតនូវពិភពថ្មីតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់។
ទីមួយ យើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត នៅពេលដែលមនុស្សនៅជុំវិញយើងមានចិត្តលោភលន់ មានចិត្តចង្អៀតចង្អល់ មានចិត្តស្អប់ មានចិត្តមើលងាយអ្នកតូចតាច។ ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចចូលនៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងបងប្អូនឯទៀតៗ យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់អំពីការលើកលែងទោស។ នេះគឺជាមូលដ្ឋាននៃអ្វីៗទាំងអស់ នៅក្នុងទំនាក់ទំនង គឺការលើកលែងទោស។
ទីពីរ ប្រសិនបើយើងមានចិត្តល្អ មានចិត្តស្រឡាញ់ ជួនកាលណែនាំឲ្យអ្នកដទៃគិតថា គាត់ចិត្តល្អជាមួយខ្ញុំដោយសារគាត់មានគម្រោងការផ្សេង គាត់មានល្បិច គាត់អែបអបខ្ញុំ គាត់ផ្អែមជាមួយខ្ញុំ។ តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឲ្យយើងបន្តមានចិត្តល្អ ចិត្តស្រឡាញ់ដែលចេញមកពីដួងចិត្តរបស់យើងដ៏ពិតប្រាកដមែន។ ទោះបីជាគេខិតខំរិះគន់យើង យើងត្រូវតែបន្តការតស៊ូដោយសារមានតែចិត្តល្អនិងចិត្តស្រឡាញ់ ដែលអាចណែនាំឲ្យបន្តិចម្តងៗពិភពលោករបស់យើង និងជីវិតរបស់យើងក្លាយទៅជាពិភពថ្មីនិងជីវិតថ្មី។
ទីបី ប្រសិនបើយើងចាប់ផ្ដើមជោគជ័យនៅក្នុងជីវិត ទោះបីជាមានសត្រូវដែរ ដែលគេចង់ឲ្យយើងបរាជ័យ ឲ្យយើងធ្លាក់ ក៏ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែបន្តតស៊ូ ដើម្បីទទួលបានការជោគជ័យរបស់យើង។
ទីបួន ប្រសិនបើយើងមានចិត្តស្មោះត្រង់ និងបើយើងចេះយកចិត្តទុកដាក់មែនទែន យើងចាប់ផ្ដើមមើលមនុស្សយ៉ាងច្រើនដែលគ្មានចិត្តស្មោះត្រង់ ដែលកុហក់យើង ដែលនិយាយមិនល្អអំពីយើង។ ប៉ុន្តែ កុំឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឱ្យយើងបន្តតស៊ូដោយមានចិត្តស្មោះត្រង់ ចំពោះបងប្អូនឯទៀតៗ ចិត្តស្មោះចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងចិត្តដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសកម្មភាពដែលយើងធ្វើ។
ទីប្រាំ ប្រសិនបើយើងជាមនុស្សដែលចាប់ផ្ដើមបង្កើតសកម្មភាពថ្មី បង្កើតកម្មវិធីថ្មី បង្កើតអ្វីដែលពិសេស ភ្លាមៗមានមនុស្សដែលចង់បំផ្លាញនូវអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ ក៏ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែមានចិត្តតស៊ូ ដើម្បីឱ្យយើងបន្តបង្កើត។
ទីប្រាំមួយ ប្រសិនបើយើងជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានអំណរសប្បាយ នៅក្នុងខ្លួនមានភាពស្ងៀមស្ងាត់ និងប្រាជ្ញាញាណ មួយរយភាគរយគឺមានមនុស្សដែលច្រណែនយើង។ មូលហេតុអ្វីគាត់សប្បាយ? មូលហេតុអ្វីគាត់មានភាពស្ងៀមស្ងាត់ និងឈ្លាសវៃ? ហើយគេចាប់ផ្តើមរកមធ្យោបាយដើម្បីឱ្យយើងបាត់អំណរសប្បាយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ឲ្យយើងបន្តយកចិត្តទុកដាក់ ធ្វើជាមនុស្សដែលចេះប្រមូលអំណរសប្បាយ ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ ពីព្រោះមានតែព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រទានអំណោយសប្បាយ។
ទីប្រាំពីរ ប្រសិនបើថ្ងៃនេះយើងធ្វើអំពើល្អច្រើន យើងដឹងថាថ្ងៃស្អែកគេភ្លេចអស់ហើយ គេភ្លេចអ្វីដែលយើងខិតខំកសាង។ ប៉ុន្តែ សំខាន់ឱ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ធ្វើអំពើល្អមែនទែន។
ទីប្រាំបី ប្រសិនបើយើងឲ្យអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងខ្លួនដល់បងប្អូនឯទៀតៗ គេចង់ទាមទារថែមទៀតនិងថែមទៀត ជួយនេះតែប៉ុណ្ណឹងមិនគ្រប់គ្រាន់នោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ កុំឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយយើងបន្តជួយអស់ពីសមត្ថភាពនៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់។
អ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងធ្វើ យើងមិនធ្វើដើម្បីតែបងប្អូនឯទៀតៗតែប៉ុណ្ណោះនោះទេ គឺយើងធ្វើជាមួយព្រះជាម្ចាស់ អ្វីៗដែលកើតឡើងនៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់និងធម៌មេត្តាករុណាទាំងអស់នោះ គឺរវាងខ្ញុំផ្ទាល់និងព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំមិនធ្វើដើម្បីអ្នកដទៃនោះទេ គឺខ្ញុំធ្វើសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយដឹងថាព្រះជាម្ចាស់ទទួលស្គាល់ ដោយដឹងថាព្រះជាម្ចាស់ណែនាំឲ្យខ្ញុំទៅមុខ។
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ ថ្ងៃនេះយើងយកអ្នកម្តាយតេរេសាជាគំរូយ៉ាងពិសេស ដើម្បីឲ្យយើងធ្វើដំណើរនៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ននេះ។ ដោយដឹងថា អ្វីៗទាំងអស់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ដោយព្រះជាម្ចាស់ប្រទានកម្លាំងដើម្បីឲ្យយើងជោគជ័យ ក៏ប៉ុន្តែមិនមែនជោគជ័យតាមរបៀបលោកីយ៍ គឺជោគជ័យតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។
នៅពេលនេះ យើងទូលអង្វរអ្នកម្តាយតេរេសា ដើម្បីឲ្យអ្នកម្តាយតេរេសា ជួយយើងដែលជាយុវជនយុវនារី ដើម្បីចូលទៅក្នុងគម្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រចាំ និងដើម្បីរៀបចំជីវិតទៅជាជីវិតថ្មី និងកសាងពិភពថ្មី ដោយដឹងថាយើងមិនអាចធ្វើការអស្ចារ្យពិតមែន ប៉ុន្តែយើងអាចស្រឡាញ់តាមរបៀបអស្ចារ្យ។ អាម៉ែន៕
+ លោកអភិបាល អូលីវីយ៉េ ជ្មីតហស្លេ
អភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិកកម្ពុជា
ភូមិភាគភ្នំពេញ
