សន្តលូអ៊ីស ហ្គូនហ្សាក ជាបព្វជិត

លោកលូអ៊ីស (១៥៦៨-១៥៩១) ធ្វើរាជបម្រើព្រះមហាក្សត្រអេស្ប៉ាញ។ កាលអាយុ ១៧ឆ្នាំ លោកចូលក្នុងក្រុមគ្រួសារ “សហជិវិនព្រះយេស៊ូ​​” ហើយលះបង់សិទ្ធិទទួលកេរមរតករបស់ខ្លួន។ តាំងពីអាយុប្រាំបួនឆ្នាំ លោកសន្យាថា​នឹងនៅព្រហ្មចារីអស់មួយជីវិត។ នៅឆ្នាំ ១៥៩១ មានជំងឺអាសន្នរោគត្បាតនៅក្រុងរ៉ូម។ លោកឧស្សាហ៍ព្យាបាលអ្នកជំងឺ ហើយត្រូវឆ្លងជំងឺអាសន្នរោគស្លាប់ដូចគេក្នុងជន្មាយុម្ភៃឆ្នាំ។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរពង្សាវតាក្សត្រភាគទី២ ២ពង្ស ១៩,៩-១១.១៤-២១.៣១-៣៦

ពេលនោះ ព្រះបាទសេនាខេរីប ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី ចាត់អ្នកនាំសារឱ្យទៅទូលព្រះបាទអេសេគីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដាថា៖ «សូមកុំបណ្តោយឱ្យព្រះរបស់ព្រះករុណា គឺព្រះដែលព្រះករុណាទុកចិត្ត បញ្ឆោតព្រះករុណា ដោយអះអាងថា “ក្រុងយេរូសាឡឹមនឹងមិនធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីទេ។ ព្រះករុណាជ្រាបស្រាប់ហើយថា សេ្តចស្រុកអាស្ស៊ីរីបានបំផ្លាញនគរទាំងប៉ុន្មាន ថ្វាយផ្តាច់ដល់ ព្រះរបស់យើង។ ចុះព្រះករុណាវិញ តើព្រះករុណាស្មានថានឹងរួចខ្លួនកើតឬ?” ព្រះបាទអេសេគីយ៉ាទទួលលិខិតពីអ្នកនាំសារមកអាន រួចទ្រង់យាងឡើងទៅព្រះវិហារ យកលិខិតនោះទៅបង្ហាញព្រះអម្ចាស់។ ព្រះបាទអេសេគីយ៉ាទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលគង់នៅលើពួកខេរូប៊ីម មានតែព្រះអង្គមួយគត់ដែលជាព្រះរបស់នគរទាំងប៉ុន្មាននៅលើផែនដី ព្រះអង្គបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី។ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមផ្ទៀងព្រះកាណ៌ស្តាប់ទូលបង្គំ! ព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមបើកព្រះនេត្រទត​មើលផង! សូមទ្រង់ព្រះសណ្តាប់សេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលស្តេចសេណាខេរីបផ្ញើមកជេរប្រមាថព្រះដ៏មានព្រះជន្មគង់នៅ។ ឱព្រះអម្ចាស់ អើយ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីពិតជាបានកម្ទេចប្រជាជាតិទាំងប៉ុន្មាន និងបំផ្លាញទឹកដីរបស់គេ ព្រមទាំងយកព្រះរបស់គេទៅដុតឱ្យវិនាសសូន្យ​ថែមទៀតផង។​ ប៉ុន្តែ ព្រះទាំងនោះ មិនមែនជាព្រះទេ គឺគ្រាន់តែជារូបឈើ ឬថ្ម ដែលជាស្នាដៃរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ ឱព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃយើងខ្ញុំអើយ! ឥឡូវនេះសូមសង្គ្រោះយើងខ្ញុំ ឱ្យរួចផុតពីកណ្តាប់ដៃរបស់ស្តេចសេណាខេរីបផង ដើម្បីឱ្យនគរទាំងប៉ុន្មាននៅផែនដីទទួលស្គាល់ថា មានតែព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលពិតជាព្រះជាម្ចាស់!»។
ពេលនោះ លោកអេសាយជាកូនរបស់លោកអម៉ុស ចាត់គេឱ្យទៅទូលព្រះបាទអេសេគីយ៉ាថា៖«ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មានព្រះបន្ទូលដូចតទៅ៖ “យើងបានឮពាក្យដែលអ្នកទូលអង្វរយើងស្តីអំពីសេណាខារីប ជាស្តេចរបស់ស្រុកអាស្ស៊ីរីហើយ”។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលប្រឆាំនឹងស្ដេចនោះថា៖ “សេណាខេរីបអើយ! ស្ដ្រីព្រហ្មចារីគឺក្រុងស៊ីយ៉ូន ប្រមាថមើលងាយអ្នក អ្នកក្រុងយេរូសាឡឹមគ្រវីក្បាលចំអ​ក​ឱ្យអ្នក។ ព្រះអម្ចាស់នឹងទុកឱ្យប្រជាជនមួយចំនួនសេសសល់នៅក្រុងយេរូសាឡឹម ហើយឱ្យប្រជាជនមួយចំនួនរួចជីវិតនៅភ្នំស៊ីយ៉ូន ព្រោះព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យ​ស្រឡាញ់ដ៏លើសលប់ចំពោះក្រុងនោះ។ ចំពោះស្តេចអាស្ស៊ីរីវិញ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះ​បន្ទូលថា ស្តេចនោះនឹងមិនចូលមកក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹមទេ ហើយក៏មិនបាញ់ព្រួញ​ចូលមក ឬប្រើខែល និងលើកដីដើម្បីវាយលុកក្រុងនេះដែរ។ ស្តេចនោះនឹងវិលត្រឡប់​ទៅវិញ តាមផ្លូវដែលគេធ្វើដំណើរមក គឺគេនឹងមិនចូលក្នុងក្រុងនេះឡើយ”។ នេះជា​ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់​។ “យើងនឹងការពារ ហើយសង្គ្រោះក្រុងនេះ ដោយយល់​​​ដល់នាមរបស់យើង និងយល់ដល់ដាវីឌជាអ្នកបម្រើរបស់យើងដែរ”»។
នៅយប់នោះ ទេវទូតរបស់ព្រះអម្ចាស់ ចេញមកវាយទីតាំងទ័ពរបស់ពួកអាស្ស៊ីរី ហើយប្រហារជីវិតពួកគេអស់មួយសែនប្រាំបីម៉ឺនប្រាំពាន់នាក់។ លុះព្រឹកឡើង ពេល​ភ្ញាក់ពីដំណេក គេឃើញមានសាកសពនៅពាសពេញទីតាំងទ័ព។ ព្រះចៅ​សេណា​ខេរីប ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី ក៏ដកទ័ពចេញពីទីនោះ វិលត្រឡប់ទៅគង់នៅក្រុង​នីនីវេវិញ។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៤៨ (៤៧),២-៤.១០-១១ បទពាក្យ ៧

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម យហ ៨,១២

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!

បពិត្រព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត! ព្រះអង្គពិតជាពន្លឺបំភ្លឺពិភពលោកមែន! អ្នកណាទៅតាមព្រះអង្គ អ្នកនោះមានពន្លឺ ដែលនាំគេទៅកាន់ជីវិត! អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ មថ ៧,៦.១២-១៤

ក្រុមសាវ័កជួបជុំជាមួយព្រះយេស៊ូនៅលើភ្នំ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «កុំយកអ្វីៗដែលជារបស់វិសុទ្ធ ទៅឱ្យឆ្កែឡើយ ហើយក៏កុំបោះត្បូងពេជ្ររបស់អ្នករាល់គ្នានៅមុខជ្រូកដែរ ក្រែងលោវាជាន់ឈ្លី រួចបែរមកត្របាក់ខាំអ្នករាល់គ្នាវិញ។ ដូច្នេះ បើអ្នករាល់គ្នាចង់ឱ្យអ្នកដទៃប្រព្រឹត្តចំពោះខ្លួនបែបណា ត្រូវប្រព្រឹត្ត​ចំពោះគេបែបនោះដែរ។ ព្រះគម្ពីរទាំងមូល គឺធម្មវិន័យ និងគម្ពីរព្យាការីមានចែងទុកមកដូច្នេះឯង។
ចូរនាំគ្នាចូលតាមទ្វារចង្អៀត ដ្បិតទ្វារដែលនាំទៅរកក្តីវិនាសអន្តរាយធំណាស់ ហើយផ្លូវទៅរកសេចក្តីវិនាសក៏ទូលាយដែរ មានមនុស្សជាច្រើនចូលតាមទ្វារនោះ។ រីឯទ្វារដែលនាំទៅរកជីវិតចង្អៀត ហើយផ្លូវនោះពិបាកដើរផង មានមនុស្សតិចទេរកផ្លូវនោះឃើញ»។