ពាក្យលំនាំ
«បទចម្រៀងរបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូន» មានលក្ខណៈខុសប្លែកពីកណ្ឌគម្ពីរឯទៀតៗ ព្រោះជាសៀវភៅចម្រៀងស្នេហា ដែលចងក្រងឡើងជាកំណាព្យ លាតត្រដាងនូវមនោសញ្ចេតនារបស់គូកំណាន់ចិត្តពីររូប។ ឃ្លាប្រយោគខ្លះក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ ធ្វើឲ្យអ្នកអាននឹកអៀនខ្លួន ចំពោះពាក្យពេចន៍ស្នេហាដែលប្រើនៅក្នុងនោះ។ ហេតុនេះហើយបានជាតាំងពីបុរាណកាលរៀងមក គេតែងចាត់ទុកកំណាព្យនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ ជានិមិត្តរូបនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់រវាងព្រះជាម្ចាស់ និងប្រជាជនរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីស្នេហារវាងបុរស និងស្ត្រីក៏ជាព្រះអំណោយទានមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។
យើងអាចបែងចែកកំណាព្យនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ «បទចម្រៀងរបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូន» ជាប្រាំពីរផ្នែក: ១.២‑២.៧, ២.៨-១៧, ៣.១-៥.១, ៥.២-៦.៣, ៦.៤-៧.១១, ១៧.១២-៨.៥ក, ៨.៥ខ-១៤។ កំណាព្យទាំងនេះថ្លែងអំពីគូស្នេហាដែលស្វែងរកគ្នា រហូតដល់បានជួបគ្នា រួចព្រាត់គ្នាវិញ និងចាប់ផ្តើមរត់រកគ្នាសាជាថ្មី។ ពេលខ្លះ មានពាក្យបន្ទរពីអ្នកក្រៅគឺ ពួកគង្វាល ដែលជាមិត្តភក្ដិរបស់យុវជន ព្រមទាំងម្ដាយ បងប្រុស ឬមិត្តសម្លាញ់របស់យុវនារី។ អ្នកទាំងនោះហាក់ដូចជាមានបំណងធ្វើអន្តរាគមន៍ជ្រៀតជ្រែកចូលមកក្នុងសេចក្ដីស្នេហារបស់អ្នកទាំងពីរ។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីស្នេហាមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកទាំងនោះទេ តែជាអំណោយទានដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់គូស្នេហាដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។
