ឬបុណ្យរំឭកថ្ងៃឆ្លងព្រះវិសាលវិហារស៊ីលីកា
សន្តសិលា និងសន្តប៉ូលជាគ្រីស្តទូត
តាំងពីបុរាណកាលមក គ្រីស្តបរិស័ទតែងតែធ្វើបូជនីយចរទៅគោរពផ្លូវរបស់សន្តសិលានៅភ្នំវ៉ាទីកង់ ហើយក៏ទៅគោរពផ្នូរសន្តប៉ូលដែលនៅតាមផ្លូវទៅក្រុងអូស៊ីយ៉ា។ ប្រហែលនៅ គ.ស ៣៣០ ព្រះចៅអធិរាជរ៉ូមាំងព្រះនាមកុងស្តង់ទីនបញ្ជាឱ្យកសាងព្រះវិហារមួយនៅលើភ្នំវ៉ាទីកង់ ត្រង់ទីស្មសានមួយកន្លែង គ្រីស្តបរិស័ទសន្មតថា គេកប់សពសន្តសិលា។ ទាំងពីសតវត្សទី ១៤មក សម្តេចប៉ាបនានានាំគ្នាធ្វើពិធីបុណ្យឧិឡារិកទាំងប៉ុន្មានប្រចាំឆ្នាំ ក្នុងព្រះវិហារសន្តសិលានោះ។ គ្រីស្តបរិស័ទសាងព្រះវិហារនេះឡើងវិញនៅសតវត្សទី ១៦។ ព្រះវិហារនេះធំជាងគេក្នុងសកលលោកទាំងមូល។ សម្តេចប៉ាបធ្វើពិធីឆ្លងនៅឆ្នាំ ១៦២៦។ អស់លោកអភិបាលព្រះសហគមន៍បានជួបជុំគ្នា ជាមហាសន្និបាតពីរលើក (វ៉ាទីកង់ទី១ និងទី២) ក្នុងព្រះវិហារនោះ។ គ្រីស្តបរិស័ទកសាងព្រះវិហារ សន្តប៉ូល ក្រៅកំពែងទីក្រុងរ៉ូម ត្រង់កន្លែងគ្រីស្តបរិស័ទពីដើមសន្មតថា គេកប់សពរបស់សន្តប៉ូល។ ព្រះចៅអធិរាជ វ៉ាលិនទីញាំង ទី២ ធ្វើបុណ្យឆ្លងព្រះវិហារនេះ នៅគ.ស ៣៨៦។ គេសាងព្រះវិហារនេះឡើងវិញ នៅគ.ស ១៨២៣ ក្រោយពីត្រូវអគ្គីភ័យបំផ្លាញអស់។
អត្ថបទទី១៖ សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្រះប្រាជ្ញាញាណ ប្រាញ ១៨,១៤-១៦;១៩,៦-៩
ពេលអ្វីៗទាំងអស់នៅស្ងៀមស្ងាត់ គឺនៅពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ ស្រាប់តែព្រះបន្ទូលដ៏មានឫទ្ធានុភាពសព្វប្រការបានយាងចាកចេញពីព្រះរាជបល្ល័ង្ករបស់ព្រះអង្គនៅស្ថានបរមសុខ ចុះមកដូចអ្នកចម្បាំងដែលគ្មានចិត្តត្រាប្រណី ឆ្ពោះទៅកណ្តាលស្រុកដែលត្រូវអន្តរាយ ទាំងកាន់ព្រះបញ្ជាដែលមិនចេះប្រែប្រួល ធ្វើដូចជាដាវដ៏មុត។ ព្រះបន្ទូលក្រោកឡើង ដោយមានព្រះសិរសាប៉ះមេឃ និងព្រះបាទាជាន់ផែនដី បណ្តាលឱ្យមនុស្សស្លាប់នៅគ្រប់ទីកន្លែង។ ពេលនោះ ព្រះអង្គសូនសត្វលោកទាំងអស់សាជាថ្មី តាមប្រភេទរៀងៗខ្លួន ហើយសត្វលោកទាំងនោះធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីការពារបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ ឱ្យចៀសផុតពីគ្រោះកាចនានា។ពួកគេឃើញពពកគ្របបាំងកន្លែងបោះជំរំ ដីគោកលេចចេញពីកន្លែងមានសុទ្ធតែទឹក គឺបាតសមុទ្រក្រហមប្រែទៅជាផ្លូវដែលអាចដើរបានស្រួល ហើយរលកដ៏ខ្លាំងក្លាប្រែទៅជាវាលស្មៅដ៏ខៀវខ្ចី។ ប្រជារាស្រ្តទាំងមូលដើរកាត់តាមនោះ ទាំងឃើញប្ញទ្ធិបាដិហារិយ៍ដ៏អស្ចារ្យ ដោយមានព្រះបារមីរបស់ព្រះអង្គជួយការពារ។ បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គប្រៀបដូចជាហ្វូងសេះដែលកំពុងស៊ីស្មៅ និងលោតដូចកូនចៀម ទាំងសរសើរតម្តើងព្រះអង្គដែលបានរំដោះគេ។
ទំនុកតម្កើងលេខ ១០៥(១០៤),២-៣.៣៦-៣៧.៤២-៤៣ បទកាកគតិ
| ២ | ចូរច្រៀងបទថ្វាយ | តម្កើងកុំណាយ | រៀងរាល់វេលា |
| របៀបរាប់អំពី | សព្វអស់ការងារ | អស្ចារ្យគ្រប់គ្រា | |
| ដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្ត | ។ | ||
| ៣ | ចូរខ្ពស់មុខឡើង | ព្រោះតែព្រះយើង | ជាព្រះវិសុទ្ធ |
| អ្នកស្វែងរកទ្រង់ | ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត | ចូរសប្បាយចិត្ត | |
| កុំបីសៅហ្មង | ។ | ||
| ៣៦ | ព្រះអម្ចាស់វាយ | សម្លាប់ឱ្យពាយ | អស់ទាំងកូនច្បង |
| ប៉ុន្មានក្នុងស្រុក | អេស៊ីបអឺងកង | កូនសមបំណង | |
| ស្រឡាញ់លើសគេ | ។ | ||
| ៣៧ | ទ្រង់នាំប្រជា | រូតរះម្នីម្នា | ញាប់ឥតទំនេរ |
| ប្រញាប់ជើងការ | យកមានប្រាក់ព្រែ | កុលសម្ព័ន្ធគេ | |
| គ្មានអ្នកទន់ខ្សោយ | ។ | ||
| ៤២ | ព្រះអម្ចាស់នឹក | ចាំទាំងរព្ញក | បន្ទូលវិសុទ្ធ |
| សន្យានឹងលោកា | អប្រាហាំពិត | បម្រើពិសិដ្ឋ | |
| ព្រះអង្គពេកពន់ | ។ | ||
| ៤៣ | ព្រះអង្គបានប្រោស | ប្រណីសន្ដោស | ឱ្យប្រជាជន |
| ព្រះអង្គចេញទាំង | អំណរលើសលន់ | កញ្ជៀវពេកពន់ | |
| សប្បាយគ្មានល្ហែ | ។ |
ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ២ ថស ២,១៤
អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅបងប្អូនដោយសារដំណឹងល្អ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ដជាអម្ចាស់នៃយើង។ អាលេលូយ៉ា!
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ១៨,១-៨
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាពន្យល់សាវ័កឱ្យដឹងថា ត្រូវតែអធិស្ឋានជានិច្ច មិនត្រូវរសាយចិត្តឡើយ៖ «នៅក្នុងក្រុងមួយ មានចៅក្រមម្នាក់ជាមនុស្សមិនកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនកោតក្រែងនរណាឡើយ។ មានស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់នៅក្នុងក្រុងនោះដែរ គាត់តែងមកអង្វរចៅក្រមថា “សូមលោករកយុត្តិធម៌ឱ្យនាងខ្ញុំផង”។ ប៉ុន្តែ ចៅក្រមមិនព្រមកាត់ក្តីឱ្យភ្លាមៗទេ លោកចេះតែពន្យារពេលយ៉ាងយូរ។ ក្រោយមក លោកនឹកក្នុងចិត្តថា “ទោះបីអញមិនកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ មិនកោតក្រែងនរណាក៏ដោយ ក៏អញត្រូវតែកាត់ក្តីឱ្យស្ត្រីមេម៉ាយនេះដែរ ព្រោះគាត់ចេះតែមករំអុកអញគ្រប់ពេលវេលា។ បើអញមិនកាត់ក្តីឱ្យគាត់ទេ មុខជាគាត់មករំខានអញមិនចេះចប់មិនចេះហើយ”»។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលបន្ថែមទៀតថា៖ «ចូរពិចារណាពាក្យរបស់ចៅក្រមដ៏អាក្រក់នេះចុះ។ ចំណង់បើព្រះជាម្ចាស់វិញ ព្រះអង្គរឹតតែរកយុត្តិធម៌ឱ្យអស់អ្នកដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើស ហើយដែលអង្វរព្រះអង្គទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃ ព្រះអង្គគ្រាន់តែបង្អង់ប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះអង្គនឹងរកយុត្តិធម៌ឱ្យគេក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី។ ប៉ុន្តែ ពេលបុត្រមនុស្សមកដល់ តើលោកឃើញមនុស្សមានជំនឿនៅលើផែនដីនេះឬទេ?»។
