សន្ដបូណាវិនទួរ ជាអភិបាល
និងជាគ្រូបាធ្យាយនៃព្រះសហគមន៍

សន្តយ៉ូហាន ហ្វីដងសា (១២២១-១២៧៤) បានដាក់ឈ្មោះខ្លួនឯងថា “បូណាវិនទូរ៉ា” នៅពេលលោកចូលបួសក្នុងក្រុមគ្រួសារសន្តហ្វ្រង់សីស្កូ។ លោកខំកសាងសន្តិភាពក្នុងក្រុមគ្រួសារនោះ ដោយយកចិត្តទុកដាក់សម្រុះសម្រួលអ្នកដែលបាក់បែកគ្នាឱ្យជានានឹងគ្នា។ លោកជាទេវវិទូមានឈ្មោះល្បីជាងគេក្នុងសម័យដែលលោករស់នៅ។ លោកទទួលបន្ទុកជាអភិបាល និងជាទីប្រឹក្សាសម្តេចប៉ាប។ លោកទទួលមរណភាព នៅពេលអស់លោកអភិបាលប្រជុំគ្នា។ ក្នុងមហាសន្និបាតសាកលនៅលីយ៉ុង​(១២៧៤)។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីអេសាយ អស ៣៨,១-៨

នៅគ្រានោះ ព្រះបាទអេសេគីយ៉ា ទ្រង់ប្រឈួនជាទម្ងន់ ហៀបនឹងសុគត។ ព្យាការី​អេសាយមកគាល់ព្រះអង្គ ហើយទូលថា៖«ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា សូមព្រះករុណាផ្តែផ្តាំព្រះរាជវង្សានុវង្សឱ្យហើយទៅ ដ្បិតព្រះករុណាមិនអាចរស់រានតទៅទៀត​បានទេ គឺព្រះករុណាជិតចូលទិវង្គតហើយ»។ ព្រះបាទអេសេគីយ៉ាបែរព្រះភក្ត្រទៅរកជញ្ជាំង ហើយទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់ដូចតទៅ៖«ឱ!ព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមកុំភ្លេចឡើយ​ថា ទូលបង្គំបានដើរតាមមាគ៌ារបស់ព្រះអង្គដោយចិត្តស្មោះ និងចិត្តទៀងត្រង់ ទូលបង្គំប្រព្រឹត្តតែអំពើដែលព្រះអង្គគាប់ព្រះហឫទ័យប៉ុណ្ណោះ!»។ ព្រះបាទអេសេគីយ៉ាបង្ហូរ​ជលនេត្រយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់ព្យាការីអេសាយដូចតទៅ “ចូរវិលទៅប្រាប់ស្តេចអេសេគីយ៉ាថា ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់ដាវីឌ ដែលជា​អយ្យកោរបស់អ្នក ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូចតទៅនេះ យើងបានឮពាក្យអង្វររបស់អ្នក យើងក៏បានឃើញទឹកភ្នែករបស់អ្នកដែរ។ យើងនឹងបន្ថែមអាយុឱ្យអ្នកដប់ប្រាំឆ្នាំទៀត។ យើងនឹងរំដោះអ្នក ព្រមទាំងរំដោះក្រុងយេរូសាឡឹមនេះ ឱ្យរួចពីកណ្តាប់​ដៃរបស់ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី។ យើងក៏នឹងការពារក្រុងនេះដែរ”។ ព្រះអម្ចាស់នឹង​ប្រទានទីសម្គាល់មួយ ដើម្បីឱ្យព្រះករុណាជ្រាបថា ព្រះអម្ចាស់មុខជាសម្រេចតាម​ព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ គឺព្រះអង្គនឹងធ្វើឱ្យស្រមោលថ្ងៃ ដែលជះទៅលើរង្វាស់​ម៉ោងរបស់ព្រះបាទអខាស ដើរថយក្រោយដប់កាំ»។ ពេលនោះ ស្រមោលដែល​ជ្រេទៅហើយ ក៏ថយក្រោយវិញដប់កាំមែន។

ទំនុកតម្កើងអេសាយ ៣៨ (៣៧),១០-១២.១៤.១៧ បទពាក្យ ៧

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ៨,៦-៧

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ព្រះអង្គប្រទានសិរីរុងរឿង និងកិត្តិយសដល់បុត្រនៃមនុស្ស ព្រះអង្គបានតែងតាំងឱ្យលោកគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗ
ទាំងអស់ដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមក ព្រះអង្គបានបង្ក្រាបអ្វីៗទាំងអស់ឱ្យនៅក្រោមជើងរបស់លោក។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ មថ ១២,១-៨

មានគ្រាមួយ ព្រះយេស៊ូយាងកាត់វាលស្រែនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។ សាវ័ករបស់ព្រះអង្គ​ឃ្លានពេក ក៏នាំគ្នាបូតកួរស្រូវមកបរិភោគ។ ពួកខាង​ខណៈផារីស៊ីឃើញដូច្នោះ ទូល​ព្រះអង្គថា៖ «សូមលោកមើលចុះ! ពួកសិស្សរបស់លោកនាំគ្នាធ្វើការដែលបញ្ញត្តិហាមមិនឱ្យធ្វើនៅថ្ងៃសប្ប័ទ!»។ ព្រះយេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖ «ក្នុងគម្ពីរមានអត្ថបទ​មួយស្តីអំពី ការដែលព្រះបាទដាវីឌ និងបរិពារបានប្រព្រឹត្តនៅពេលឃ្លាន គឺទ្រង់ចូលទៅក្នុងព្រះដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយយកនំប័ុងដែលគេតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ មក​សោយជាមួយពួកបរិពារ។ តាមធម្មវិន័យ មានតែពួកបូជាចារ្យប៉ុណ្ណោះ ដែលបរិភោគ​នំប័ុ​ងនេះបាន រីឯព្រះរាជាគ្មានសិទ្ធិសោយទេ ហើយពួកបរិពារក៏គ្មានសិទ្ធិបរិភោគដែរ។ តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អានអត្ថបទនោះឬទេ?»។ ម្យ៉ាងទៀត នៅថ្ងៃសប្ប័ទ ពួកបូជាចារ្យ​ដែលបំពេញមុខងារនៅក្នុងព្រះវិហារ សុទ្ធតែរំលោភលើវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទ តែឥតមាន​ទោសឡើយ។ តើអ្នករាល់គ្នាដែលអានគម្ពីរធម្មវិន័យនោះទេ? ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នករាល់គ្នា​ថា នៅទីនេះ មានម្នាក់ប្រសើរជាងព្រះវិហារទៅទៀត។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាយល់អត្ថន័យនៃសេចក្តីដែលមានចែងទុកមកថា “យើងមិនចង់បានយញ្ញបូជាទេ គឺចង់បាន​តែចិត្តមេត្តាករុណាប៉ុណ្ណោះ” នោះអ្នករាល់គ្នាមុខជាមិនប្រកាន់ទោសជនទាំងនេះដែល​គ្មានទោសឡើយ ដ្បិតបុត្រមនុស្សជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ។